สามีร้ายหวนรัก

4

“ใจดีรอแม่ขาก่อนนะคะ เดี๋ยวแม่ขาไปดูก่อนว่าใครมา”

“ค่ะ อย่าไปนานนะคะ”

พิมพ์ดาวหันกลับมามองตุ๊กตาฝรั่งตัวอวบ ใจดีเลิกคิ้วขึ้นสองข้าง ทำหน้าตาทะเล้น แต่น่ารักจนหัวใจคนเป็นแม่เผลอลาย

“คิดถึงไงคะ”

พิมพ์ดาวยืนมือไปบิดแก้มอ้วนๆ อย่างเบามือยิ้มให้ แล้วบอกลูกรัก “เดี๋ยวแม่กลับมาค่ะ”

ยกมือฉีกยิ้มทำท่าโอเค “โอเคค่ะ”

เด็กหญิงรับคำพลางมองตามหลังมารดา มุมปากมีรอยยิ้ม ก่อนจะเดินไปหยุดที่หน้าจอทีวีแล้วคว้ารีโมตอย่างคล่องแคล่ว จำได้ดีว่าช่องไหนมีการ์ตูนสนุกออกอากาศในเวลานี้ แม่ขาเคยสอนว่าควรใช้เวลาอย่างคุ้มค่า

โชคดีที่เพื่อนบ้านในละแวกเดียวกันเข้าบ้านหมดแล้ว ไม่เช่นนั้น พิมพ์ดาวคงรู้สึกอึดอัดหนักใจมากกว่านี้ เมื่อเห็นว่า ร่างสูงโปร่งของ ‘ติณณภพ’ ยืนรออยู่หน้ารั้วบ้าน พิมพ์ดาวถอนหายใจยาวพรืด ช่วงนี้ เขาดูแปลกไปจนเธอสัมผัสได้

นอกรั้ว เจ้าของใบหน้าหล่อเหลานัยน์ตาฉายแววความหวังเต็มเปี่ยม เงยหน้าขึ้นจากกุหลาบสีขาวช่อโตมามอง เขากำลังรอผู้หญิงที่ตนเองรักที่สุดในชีวิต เขากับเธอเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัยมัธยมต้นจนกระทั่งพิมพ์ดาวต้องไปทำงานที่สหรัฐอเมริกา แม้กระทั่งหญิงสาวต้องอุ้มท้องกลับมาเมืองไทย เขาก็ไม่ได้มีความรู้สึกรังเกียจ กลับยิ่งสงสารโชคชะตาที่อาภัพของเธอ ส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะเขาทำให้พิมพ์ดาวตัดสินใจไปทำงานที่ต่างประเทศ และเกิดเรื่องร้ายขึ้น ทำให้เธอถูกตราหน้าว่าท้องไม่มีพ่อกลับมา ชายหนุ่มมั่นคงและจริงใจกับเธอ ถึงได้ตัดสินใจทำเรื่องที่คิดและวางแผนมาตลอด แม้จะรู้ว่าอีกฝ่ายในเวลานี้แตกต่างไปจากเดิม

ร่างเพรียวอ้อนแอ้นในชุดเดรสสีครีมขับผิวนวลมีท่าทีตกใจอย่างชัดเจน เมื่อเปิดประตูรั้วออกไปแล้วเห็นว่าติณณภพจู่โจมเข้าหา แล้วยื่นกุหลาบช่อโตมาตรงหน้า ส่วนอีกมือถือกล่องกำมะหยี่สีดำ

“ติณรู้ว่าพิมพ์ชอบกุหลาบสีขาว ส่วนแหวนวงนี้ แอนกับนิชาช่วยติณเลือก หวังว่าพิมพ์คงถูกใจนะ”

ติณณภพค่อยๆ เปิดกล่องกำมะหยี่ซึ่งเขาชวนเพื่อนสนิทของเขาอีกทั้งยังรู้จักกับพิมพ์ดาวเป็นอย่างดีไปช่วยเลือก แหวนเงินประดับด้วยพลอยเม็ดใหญ่ส่งประกายวิบวับ เป็นแหวนขอแต่งงานที่สมฐานะลูกชายเจ้าของโรงงานปลากระป๋อง หนึ่งในอาหารสำเร็จรูปที่กินง่าย ทุกครอบครัวมีติดบ้าน ซึ่งสร้างผลกำไรให้เจ้าของกิจการจนร่ำรวยเป็นเศรษฐี แต่กลับไม่สามารถล่อตาล่อใจพิมพ์ดาวได้

พิมพ์ดาวจะยื่นมือไปรับดอกไม้ช่อโตที่สวยถูกใจอย่างไม่ต้องคิดอะไรมาก ถ้าหากวันนี้เป็นวันสำคัญเช่นวันคล้ายวันเกิด แต่นี่ไม่ใช่วันคล้ายวันเกิดของเธอ แล้วยิ่งมีแหวนเพชรเม็ดโตมาคู่กันแบบนี้ ผู้หญิงหน้าตาใสซื่ออย่างเธอไม่ได้อินโนเซนส์ถึงขนาดมองไม่ออกว่าชายหนุ่มนำของสองสิ่งมาให้เธอเพราะต้องการอะไร

พิมพ์ดาวเคยพูดในสิ่งที่เคยปฏิเสธไปแล้ว กำลังจะขยับริมฝีปากย้ำอีกครั้ง ทว่ายังไม่ทันพูด ติณณภพก็ชิงพูดขึ้นก่อน

“แต่งงานกับติณนะพิมพ์ เป็นเจ้าสาวของติณนะครับ ติณรอพิมพ์เป็นเจ้าสาวเพียงคนเดียว”

นั่นแหละคือสิ่งที่ทำให้หญิงสาวพูดอะไรไม่ออก แต่ก็ต้องตัดสินใจพูดออกมาให้ติณณภพเข้าใจ เพราะเธอไม่สามารถรับสิ่งที่เขากำลังหยิบยื่นให้ แม้ว่าติณณภพจะเป็นคนดีและยังมองข้ามฐานะที่แตกต่าง

พิมพ์ดาวนั้นมีพื้นฐานครอบครัวที่ยากจน และเนื่องจากบิดามารดาเสียชีวิตเธอจึงต้องเติบโตมาด้วยการอุปการะของป้าที่ทำงานอยู่ต่างประเทศ หญิงสาวพยายามถีบตัวเองด้วยการใส่ใจการเรียนจนสอบเข้าโรงเรียนรัฐบาลที่ดีที่สุดในจังหวัดได้ ที่นั่นเธอได้พบติณณภพ เพื่อนร่วมห้อง

“ติณก็น่าจะรู้คำตอบของพิมพ์ดี อย่าเสียเวลากับพิมพ์เลยติณ ยังไงพิมพ์ก็แต่งงานกับติณไม่ได้”

แม้จะสงสารเพื่อนที่ดีด้วยเหมือนคนในครอบครัว แต่เธอก็ต้องเลือกทำในสิ่งที่ถูกต้องเสมอ เมื่อเวลานี้ติณณภพกลายเป็นพ่อของลูก ‘ปาลิดา’ เพื่อนสนิทของเธอไปแล้ว แม้ว่ามันจะเกิดจากความไม่ตั้งใจของคนทั้งคู่ แต่เธอก็ไม่อยากให้เด็กคนหนึ่งเกิดมาในครอบครัวที่ไม่สมบูรณ์

ร่างสวยได้สัดส่วนดูไม่ออกว่าเคยผ่านการมีลูกมาแล้วรู้สึกเห็นอกเห็นใจติณณภพ แต่หัวใจของเธอมีใครบางคนซุกซ่อนอยู่แล้ว แม้จะเห็นในความตั้งใจของเขา ตั้งแต่เธอกลับมาจากสหรัฐอเมริกา ติณณภพเองก็ช่วยเหลือเธอมา ช่วยหาที่อยู่จนได้บ้านเช่าชั้นเดียวน่าอยู่หลังนี้ในราคาไม่แพง เจ้าของบ้านใจดีมากและลดราคาให้พิเศษเพราะเห็นว่าเธอรู้จักกับครอบครัวของติณณภพ เขาคอยปลอบประโลมยามเจอสายตาดูถูก ดูแคลน และยังมีคำติฉินนินทาที่ตราหน้าว่าเธอคงทำตัวมั่วจนท้องไม่มีพ่อกลับมา

“ที่พิมพ์ไม่ยอมแต่งงานกับติณ เพราะกลัวว่าดาเขาจะโกรธหรือว่าในใจพิมพ์มีใคร”

เพราะแอลกอฮอล์ที่ดื่มย้อมใจทำให้แววตาของเขาเข้มขึ้นมีแววคาดคั้น

“หรือพิมพ์ยังไม่ลืมไอ้ชั่วนั่นที่มันทำร้ายพิมพ์ ทำให้พิมพ์ต้องถูกตราหน้าว่าท้องไม่มีพ่อกลับมา”

พิมพ์ดาวรู้ฤทธิ์ความหึงหวงของติณณภพดี ขนาดไม่เคยคบหาดูใจกัน เขายังทำตัวเป็นขวากหนามจนผู้ชายคนอื่นไม่กล้าเข้าใกล้เธอตั้งแต่สมัยเรียน

“ติณฟังพิมพ์นะ เรื่องนี้ มันไม่เกี่ยวกับใครทั้งนั้น แต่มันเป็นการตัดสินใจของพิมพ์เอง”