“รีบบอกกูมา เด็กคนนั้นไปทางไหน” ลางสังหรณ์บอกเขาว่าต้องเจอแม่หนูตัวแสบคนนั้นให้ได้
พิมพ์ดาวที่แอบอยู่หลังสไลเดอร์สีลูกกวาดขนาดใหญ่อกสั่นขวัญแขวนไปหมด ไม่คิดเลยว่าฝันของเธอจะเป็นจริง เมื่อคืนเธอฝันเห็นหน้าพ่อของลูก ก็เอะใจแล้วว่าอาจเป็นลางบอกเหตุอะไรสักอย่าง เมื่อเช้าโชคดีที่เธอไหว้พระสวดคาถาปัดเป่าสิ่งโชคร้ายออกไป เมื่อครู่ตอนที่เธอลงมาจะเข้าไปรับใจดีที่ลานเครื่องเล่นเด็ก แต่เพราะหิวน้ำเลยตั้งใจจะแวะไปซื้อกาแฟก่อน ทำให้เหลือบเห็นชายฉกรรจ์กลุ่มใหญ่ คนที่เดินนำหน้าบรรดาลูกน้องแล้วโดนเด่นกระแทกสายตาผู้คนให้หันไปมอง แม้เธอจะไม่ได้พบหน้าเขามาห้าปีแล้ว แต่ไม่มีทางจำหน้าพ่อของลูกผิด วินาทีนั้นสิ่งที่กลัวที่สุดก็คือกลัวเขาเห็นหน้าใจดี
พิมพ์ดาวแอบภาวนาให้เขารีบเดินออกไปจากโรงพยาบาล พอมาร์คัสก้าวออกไป เธอกำลังผ่อนหายใจโล่งอก ปรากกฏว่าแผ่นกระดาษสีขาวที่ถูกพัดลมไอน้ำปัดเป่าลอยหวือไปหาคนกลุ่มนั้น จาก
