“นารา”
ภาวินตะโกนเรียกหา ขณะเดินเข้ามาในบ้าน กำลังจะเดินเลยไปยังห้องครัวเล็ก พลันนั้นเหลือบสายตามองเข้าไปในห้องนอนซึ่งเปิดประตูห้องไว้ ก็ได้เห็นร่างบางนั่งหันหลังให้ประตู ก็เกิดอาการโกรธขึ้นมาตงิดๆ เพราะคิดว่านาราขัดคำสั่งไม่ทำอาหารมื้อค่ำรอเขา
“นารา คุณทำกับข้าวเสร็จหรือยัง ผมหิวข้าวแล้ว”
ภาวินเค้นเสียงถามพร้อมกับคว้าไปตรงต้นแขนเล็ก กระชากให้นาราหันมามองตนเองด้วย
“โอ๊ย...”
นาราร้องครางเสียงดัง น้ำตารินเพราะความเจ็บแผล ภาวินคว้าโดนต้นแขนข้างที่ถูกทำร้าย แม้จะจับไม่โดนบาดแผลเต็มๆ แต่แรงบีบจากมือใหญ่ ส่งให้เธอปวดระบมลามไปถึงบาดแผลด้วย
“ปล่อยฉัน...ฉันเจ็บแขน”
ภาวินตกใจกับเสียงร้องครางของหญิงสาว พอเหลือบสายตาเห็นผ้าพันแผล ซึ่งพันรอบต้นแขนก็เอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง
“นารา คุณไปโดนอะไรมา”
“เอ่อ...เอ่อ...ฉัน” นาราอ้ำอึ้งที่จะบอกความจริง ก่อนจะเอ่ยโกหกอีกฝ่าย “ฉันเอื้อมมือไปหยิบมีดบ
