“ไม่! คุณจะมาพิพากษาคนไม่ผิด ไม่ได้”
ขณะโต้เถียงนาราก็ดิ้นรนหาอิสระให้กับตัวเอง ทว่าร่างเล็กยังคงถูกฝ่ามือใหญ่จับยึดไว้แน่น
“แต่ผมทำไปแล้ว” ภาวินตอบเสียงห้วนลึกในลำคอ กระตุกยิ้มเย็นกับใบหน้าที่ซีดเผือดทันตาเห็น
“คุณ...คุณจะทำอะไรฉัน”
นาราหลุดเสียงถามออกมาได้อย่างยากลำบาก นึกเสียใจที่ตนเองเชื่อคนง่าย กระทั่งตกเป็นเหยื่อความแค้นของภาวิน
“ทำให้คุณเป็นเหมือนรสิตายังไงล่ะ”
“อย่าน่ะ”
นาราเบิกตาโพลงไม่มีโอกาสโต้เถียงอีกต่อไป เรียวปากสีหวานถูกบดกระแทกจุมพิตจาบจ้วงอย่างต้องการสั่งสอนมากกว่าจะตักตวงความหวานฉ่ำจากเรียวปากคู่นี้
นาราดิ้นขลุกขลักมือเล็กผลักร่างใหญ่ให้ถอยออกห่าง ทว่ากลับไร้ผล ไม่ต่างจากผลัก
หินผาอันหนักอึ้ง แรงกระแทกขยี้จุมพิตอย่างไร้ความปราณี ทำเอาเรียวปากแตกรับรู้ได้ถึงความเค็มของเลือดที่ซึมออกมา
ภาวินไม่สนใจเสียงร้องประท้วงจากนารา พอผละริมฝีปากออกแล้ว ก็คว้าผ้าเช็ด
