บทที่ 17 อยากเปลี่ยนเพื่อเรา 2

1227 Words

หากคนในโรงพยาบาลเห็นหน้าของอาจารย์หมอกองทัพในตอนนี้คงต้องเอาหยิบโทรศัพท์มาบันทึกภาพกันยกใหญ่ เขายืนยิ้มค้าง แต่เดี๋ยวก็ทำหน้ามุ่ย เดาอารมณ์ไม่ออกว่ารู้สึกอย่างไรกันแน่ คงมีแต่เจ้าตัวนี่แหละที่จะให้คำตอบได้ เขายิ้มค้างเพราะเอรินทร์ดูสวยเซ็กซี่จนน่าหยิกในเสื้อตัวหลวม ทำหน้ามุ่ยเพราะกลัวว่าเธอจะโกรธที่เผลอพูดจาลามกออกไป ถึงปากจะบอกว่าไม่ต้องการให้เขาเปลี่ยนอะไร แต่ใจของเขาก็ยังหวาดระแวงอยู่ดี ระแวงว่าเธอจะหนีกลับบ้าน… พอเห็นเจ้าของเรือนร่างสมส่วนวิ่งกลับลงมาในชุดเดิม แต่สวมกางเกงขาสั้นด้านในแล้ว กองทัพก็พลันหายเครียด แอบเสียดายเล็ก ๆ ที่ไม่ได้เห็นต้นขาเรียวสวยอีก เขาชอบมองขาของเอรินทร์ จินตนาการยามเธอใช้มันเกี่ยวเอวสอบ ขยับตัวแนบชิดจนไร้พื้นที่ว่าง “อาหมอคะ? เป็นอะไรหรือเปล่าคะ ตาลอย ๆ หรือว่าอยากได้กาแฟ” “อยากได้สิ อยากได้มากเลยละ” อยากได้รินทร์นะ ไม่ใช่กาแฟ “งั้นรินทร์ชงให้นะคะ” พูดจ

Read on the App

Download by scanning the QR code to get countless free stories and daily updated books

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD