“อย่าร้องไห้เลยนะคนดีของอา อาขอโทษนะรินทร์ ขอโทษที่ปากเสีย พูดอะไรไม่รู้จักคิด รินทร์อยากจะโกรธแค่ไหนอาก็ยอม แต่อย่ากลับบ้านเลยนะ”
“อยู่กับอาหมอเปลืองตัวเปลืองใจ รินทร์ไม่อยากอยู่ด้วยแล้ว!” เอรินทร์ขืนอ้อมกอดของคนตัวใหญ่ แต่สุดท้ายก็ยอมยืนอยู่นิ่ง ๆ เพราะไม่อยากให้มือมูลค่าหลายล้านของเขาต้องกระทบกระเทือนเพิ่ม
“อาผิดจริง ๆ รินทร์จะตะโกนด่ากี่รอบก็ได้ แต่อยู่กับอาก่อนนะรินทร์ ให้อาทำอะไรเพื่อรินทร์บ้าง รินทร์ไม่ต้องดูแลอานะ อาจะดูแลรินทร์เอง”
“ดูแลยังไงคะ?! จูบหรือว่าล้วง หรือว่าพูดจาแย่ ๆ กับรินทร์แบบเมื่อวาน!” กองทัพทิ้งแขนลงข้างตัว ไม่กล้าโอบกอดปลอบใจหญิงสาวอีก
“รินทร์… อาสัญญานะว่าหลังจากนี้จะไม่ถูกตัวรินทร์ถ้าไม่ได้รับอนุญาต ถ้าเผลอตัวไม่ทำตามคำพูดเมื่อไหร่ อาจะยืนนิ่ง ๆ ให้รินทร์ตบ หรือถ้าจะตบอาเพราะเรื่องเมื่อวานด้วย อาก็ยอมนะ ไม่โกรธด้วย”
เอรินทร์ยืนสะอื้นอยู่กลางบ้าน เห็นกองทั
