เรื่องของความรัก

ขวัญพธู บทที่4.คุณหลานจ๋าคุณอาอยากชวนกินตับ!!

คนที่ทรมานคือสีหนาท เขาถลึงตามองปทุมถันของหลานสาวจนตาแทบถลน...กลืนน้ำลายลงคอฝืดๆ เมื่อก้อนเสมหะเหนียวข้นไหลมาจ่ออยู่ที่ลำคอ แม่เจ้า!! ขาวอวบ...พุธโธ ธรรมโม สังโค...นม เอ๋ย หน้าอกหน้าใจขวัญพธูวันนี้ทำไมมันใหญ่ผิดหูผิดตา ขาวก็ขาว ใหญ่ก็ใหญ่...อย่างนี้จะให้เขาปล่อยผ่าน ยอมให้ขวัญพธูตกเป็นของคนอื่นได้ยังไง ‘พี่ภพ...ไอ้น้องชายคนนี้ขอเปลี่ยนสถานะนะครับ ไม่อยากเป็นน้องแล้ว... อยากเป็นลูกเขยพี่แทน’ สีหนาทคิดในใจเขาขอลองดูสักตั้ง จะโดนเด็กถอนหงอกหรือจะมีเฮ ก็คงต้องลองดู...

“อะแห้ม...เอ่อ...ขวัญอาสิงห์ว่าขวัญนั่งลงก่อนดีไหมคะ?” สีหนาทกระแอมกระไอ เขาขับไล่เสมหะในลำคอให้โล่งโจ้ง ทำสมาธิให้จิตใจนิ่งสนิท ไม่ว่อกแว่กไปกับสิ่งล่อตาตรงหน้า... ที่บะเร่อเหิ้ม!! ใหญ่น้องส้มโอ พาให้ขั้วหัวใจสั่นโยก ร่ำๆ จะแกล้งเผลอตัวหน้ามืดปล้ำหลานสาวเสียนี่

ขวัญพธูร้อนวูบไปทั้งหน้า สายตาของสีหนาทจ้องมองเนินถันของเธอตาแทบทะลัก สาวใสแสนซื่อไร้จริตมารยา หากแต่เป็นเพราะความจำเป็นบีบบังคับ จึงต้องแสร้งทำตัวก๋ากั่น ทั้งที่เรียวขาสั่นพั่บๆ เธอเบี่ยงกายทิ้งสะโพกลงนั่ง รู้สึกวูบหนักกว่าเดิม เพราะได้ชายกระโปรงสั้นจุดจู๋...มันร่นขึ้นแทบจะถึงซับใน แหม!! ไม่รู้มันจะเป็นใจอะไรหนักหนา ...แค่อ่อยพอเรียกน้ำจิ้ม ไม่ต้องถึงกับทำให้สีหนาทขาดสติ กระโจนปล้ำเธอหรอกนะ หญิงสาวแสร้งตวัดกระเป๋าสะพายอันเล็กกระจิดริด...ปิดต้นขาขาวผ่องที่โผล่ออกมาทิ่มแทงนัยน์ตาฝ่ายตรงข้าม...ท่ามกลางเสียงหัวใจเต้นแรง...

พูว์!! ลมร้อนๆ พ่นออกจากช่องปาก...ชายหนุ่มเกือบเลือดกำเดาแตก เมื่อหลานสาวคนสวยทรุดนั่ง ไอ้ผ้ายืดๆ ที่เคยค่อนคอด วันนี้เขากลับเห็นว่ามันดียิ่ง...มันทำให้เขามองเห็นสิ่งที่อยากเห็นมานานเต็มตา ไอ้ที่เคยมโนเอาเองกระเด็นหวือ!! มันไม่ได้ครึ่งกับสิ่งที่เห็นตรงหน้า...ขวัญพธู ช่างเลอค่า...เธอสวยสะคราญจนเขาแทบไม่อยากเชื่อสายตาเลยจริงๆ

รุกหนัก...กระชับพื้นที่

“แม่นั่นมาหาอาสิงห์ บ่อยไหมคะ?”

“คะ...ใครคะ!!” เป็นเพราะคอยแอบมองทั้งบนทั้งล่าง จนทำให้จิตใจของชายหนุ่มไม่อยู่กับร่องกับลอย เขาเลยฟังไม่ทันว่าขวัญพธูถามอะไร?

“ก็ยัยผการุ้งคนสวยนั่นไงคะ!! มาหาอาสิงห์บ่อยไหมคะ!!” เสียงเขียวปัด...แววตาลุกโชนขึ้น สีหนาทเลยต้องเรียบเรียงคำพูดใหม่ เขาไม่อยากให้เธอขุ่นใจสักนิด

“ไม่เลย...ไม่บ่อยค่ะ... เขาชอบมาเองปุปปัป..ไม่ค่อยแจ้งล่วงหน้า...ขวัญก็รู้อาสิงห์งานยุ่งจะตาย คนพิเศษที่เข้าพบอาสิงห์ได้ตลอดเวลา คือขวัญคนเดียวนะคะ...นอกนั้นต้องตามคิว”

“แต่ขวัญก็ยังเห็น ‘เค้า’ อยู่กับอาสิงห์บ่อยๆ แบบที่เกินเพื่อนด้วย แบบที่ใครเห็นก็ต้องรู้ว่าเค้า!! เป็นคนพิเศษขนาดไหน” เสียงกระงอดกระแง๊ดตอกกลับ เธอสะบัดค้อนให้ด้วยความหมั่นไส้ที่ชายหนุ่มเถไปเรื่อยๆ

“อาสิงห์เป็นผู้ชายนี่คะ อยู่กับผู้หญิงไม่เห็นแปลก...ถ้าอาสิงห์อยู่กับผู้ชายสิค่อยน่าตกใจ...” ชายหนุ่มกล่าวแก้เสียงอ่อยๆ เขากระเถิบเข้าไปใกล้ๆ ขวัญพธูอีกนิด เมื่อหัวใจมันเรียกร้องอยากชิดใกล้

“มันก็จริงค่ะ...แต่...ขวัญไม่ชอบ!! ยัยนั่นชอบลวนลามอาสิงห์...” เธอพูดเสียงรัว ตวัดสายตาไม่พอใจมองคุณอาหนุ่มหล่อ

“โธ่ๆ อย่าคิดมากสิคะ...อาไม่เสียหายอะไรหรอก...ต่อให้เห็นจะๆ ว่าอากำลังทำอะไรเกินเลยกับผู้หญิงพวกนั้น มันก็แค่กายสัมพันธ์ ไม่มีนอกเหนือว่านั้นเลย... อาสิงห์ไม่เคยรักใคร?” ชายหนุ่มรีบแก้ตัว ต่อให้จับได้คาหนังคาเขาก็แค่นั้น...เขาแค่ปล่อยความกลัดมันเพราะอยากสะบึมหลานสาวนอกไส้คนนี้ ไปกับเรือนกายพวกหล่อน ไม่อย่างนั้นคงคลุ้มคลั่งอัดใจตาย คนที่เขารัก...มีแค่คนเดียว นับจากวันนั้น จนถึงวันนี้ เขาไม่เคยเปลี่ยนใจ เพียงแต่ไม่เคยปริปากพูด เมื่อมันไม่เหมาะ เขาเป็นอา เป็นแบบนั้นมาตั้งแต่ขวัญพธูจำความได้...เธอเคารพรักและเทิดทูนเขา...แบบคุณอา!!

“ชิ!! ไม่เสียหาย แต่สึกหรอค่ะ!! หากขวัญเฟิร์ส แบบอาสิงห์บ้างล่ะ...ขวัญก็ไม่ได้รักผู้ชายพวกนั้นเหมือนกัน” ขวัญพธูเบ้ปาก ผู้ชายคิดเห็นแก่ได้ ทีผู้หญิงห้ามหวง หากทำตัวเช่นนั้นจะถูกมองในแง่ไม่ดี แต่ทีพวกเขาทำกับยกย่องเชิดชู ให้เป็นคาสโนว่า ทั้งๆ ที่ก็แค่ผู้ชายสำส่อนคนหนึ่ง!!

“ไม่ได้นะ!! ขวัญจ๋า...เชื่ออาสิงห์นะคะ เป็นผู้หญิงนะ รักตัวเอง สงวนเนื้อตัวไว้ มันมีแต่จะสูงค่า ในความคิดผู้ชายน่ะ ผู้หญิงพวกนั้นเขาก็แค่อยากชิม ไม่ได้คิดจริงจังอะไร!! แต่กับคนที่ ‘รัก’ มั่น เขายกย่องเชิดชู วางไว้เหนือสิ่งใดทั้งปวง” ชายหนุ่มรีบเปลี่ยนความคิดขวัญพธู หากเธอทำเช่นนั้นจริง เขาคงกลายเป็นฆาตกร เพราะเขาคงไม่เก็บไอ้พวกผู้ชายที่แตะต้องตัวเธอไว้...หวงโว้ย!! บอกตรงๆ

ท่าทีไม่พอใจ...อาการกระเง้ากระงอด...มันทำให้เขามีความหวัง ถึงเธอจะแสดงออกว่าหวง!! อาจจะเป็นแค่อาการหวงของ...แบบเด็กๆ มันก็ยังดีกว่าไม่มีสัญญาณอะไรเลยไม่ใช่หรือ!!

“เห็นแก่ตัวจังนะคะผู้ชายนี่...น่าหมั่นไส้”

“โธ่!! มันไม่เหมือนกันนี่คะ”

“ไม่รู้ล่ะ ยังไงขวัญก็ไม่ชอบ ขวัญไม่อยากให้อาสิงห์มีข่าวแย่ๆ แบบนั้นนี่คะ...มีเสียภาพลักษณ์ของนักธุรกิจ...”

“ก็ได้ค่ะ...ต่อไปนี้อาสิงห์จะระวังตัว ไม่ให้มีข่าวแย่ๆ ออกมาอีก ดีไหมคะ?”

“คะ” ขวัญพธูยิ้มหวานฉ่ำ เธอวางมือบนแขนแข็งแรงของสีหนาทและช้อนสายตาพริบพราวเหมือนอย่างที่มิ่งโกมุธสอน มองสบตากับสีหนาทแบบระยะประชิดตัว

ตูม!! เสียงระเบิดดังก้องในหัวสมองสีหนาท กำแพงหินหนาหนักที่เคยสร้างไว้เพื่อให้ตัวเองระมัดระวังตัว ไม่เฉียดเข้าใกล้ขวัญพธูมากเกินไป เพราะฐานะค้ำคอ...บัดนี้ กำแพงนั่นพังทลายลง ณ. ตอนนี้เอง...ความอดทนที่เคยมีหายวับ!! เขาคงต้องคิดหาวิธีไปขอขมาลาโทษจากพี่ชาย บิดาของขวัญพธู เมื่อตอนนี้เขาคิดแค่...ทำยังไง...ถึงจะเผด็จศึก มอบความรักที่มีและแสดงออกให้หญิงสาวใสซื่อตรงหน้า...รู้ว่าเขารู้สึกเช่นใดกับเธอ...

ขวัญพธูมองสบนัยน์ตากับคุณอาหนุ่ม...หัวใจเธอเต้นแรงมาก แรงจนเกือบจะกระเด็นออกมานอกอก...ดวงตาของสีหนาทมีแววตาแปลกๆ แตกต่างไปจากที่เธอเคยเห็น มันมีแววปรารถนา...เธอไม่ได้คิดไปเองจริงๆ นะ

ลองตอนนี้คงจะดีใช่ไหม? ลองพิสูจน์ดูว่า แววตาที่เคลือบด้วยความปรารถนาเป็นของจริงเธอไม่ได้คิดไปเองคนเดียว ขวัญพธูยื่นหน้าเข้าไปใกล้ใบหน้าของสีหนาท ริมฝีปากอิ่มเผยออกนิดๆ เหมือนเป็นการเชิญชวน

และสีหนาทรับรู้ เขามองริมฝีปากของขวัญพธูตาเป็นมัน อยากจะทาบปากร้อนผะผ่าวของตัวเองลงไปเสียจริงๆ แต่...เขาจะกลายเป็นตาแก่บ้ากามหรือเปล่า ขวัญพธูจะมองเขาแบบไหน หากเขาเผลอตัวจูบเธอไป ต้องคิดมากๆ เลยล่ะ ความสัมพันธ์ยาวนานจะมาจบลง...เพียงเพราะเขาหน้ามืด ปลุกปล้ำหลานสาวหรือเปล่านั่นสินะ?

“ช้าจัง!!” เสียงพึมพำของขวัญพธู สีหนาทได้ยินไม่ชัด หล่อนพูดว่าอะไรหว่า...ช้า...อะไร?

หญิงสาวหรี่ตาลง ทำตาปรือๆ เผยอริมฝีปากอีกหน่อย แหงนเงยใบหน้าเข้าไปใกล้ๆ อีกนิด และลุ้นจนหัวใจเต้นถี่ คาดว่าคงจะได้รับจุมพิตจากอาสิงห์เร็วๆ นี้

ให้ตายเถอะ ตบะเขาใกล้แตก!! ปากอิ่มตรงหน้าคงหวานล้ำ หากได้จูบ...’ อย่านะโว้ย!! พี่ภพคงส่องมึงร่วง หากไปล่วงเกินลูกสาวเขา’ …’ พี่ภพไม่อยู่โว้ย...จูบเดียวคงไม่เป็นไรหรอก’ เสียงถกเถียงในหัวของสีหนาท แบ่งออกเป็นสองฝ่าย...ต่างหาเหตุผลคัดง้าง ฝ่ายหนึ่งให้ลงมืออย่ารอช้า...อีกฝ่ายกลับปอดแหกและลังเล

ปลายจมูกโด่งกดลงกลางหน้าผากนูน เขาทำได้แค่นี้จริงๆ เพื่อรักษาความเคารพนับถือของขวัญพธูเอาไว้ แม้ในใจจะร่ำร้องอยากจูบปากเธอใจแทบขาด...ทนไว้ไอ้สิงห์ทนไว้...

ขวัญพธูเบ้ปาก เธอเกือบยกมือผลักอกสีหนาทด้วยความขัดใจ!! แต่...’ อาสิงห์คงเกรงใจคุณพ่อ... เมื่ออาสิงห์ไม่ทำ ขวัญทำเองก็ได้ค่ะ ถึงจะไม่คุ้นแต่จะพยายาม...’ หลังจากวิเคราะห์สถานการณ์แล้ว มันน่าจะเป็นแบบนั้น...

หญิงสาวเบี่ยงใบหน้า จนปลายจมูกของสีหนาทไถลไปโดนนวลแก้ม เขาเกือบจะผงะหนี!! แต่เธอสอดมือไปโอบรัดช่วงเอวของสีหนาทไว้ก่อน พร้อมทั้งเคลื่อนใบหน้า แนบริมฝีปากนุ่มนิ่มกับริมฝีปากผ่าวร้อน...นิ่งๆ