ทุกส่วนของเขาและเธอสนิทแนบจนแทบจะหลอมเข้าด้วยกันเหมือนเหล็กกล้าที่กำลังถูกหลอมละลาย หน้าอกกว้างบดเบียดกับทรวงอกนุ่มที่มันคอยจะฉุดความร้อนรุ่มของเขาให้ทะยานขึ้นสูง
หน้าท้องแบนราบของเธอเสียดสีอยู่กับหน้าท้องเป็นลอนแน่นของเขาและส่วนที่อยู่ต่ำลงไปกว่านั้นกำลังถูไถกับความแข็งแกร่งที่เริ่มแข็งขึงชูชันเมื่อสัมผัสที่ไม่ได้ตั้งใจให้เกิดความหวั่นหวามรุกเร้าเขามากขึ้นทุกที
“ดอมมินิค...อืม...อืม” รสิกากระพริบตาถี่ ๆ หญิงสาวเห็นเลือนรางว่าเป็นเขาแต่เธอไม่ได้ผลักไส ตรงข้ามกลับกอดเขาไว้แน่นราวกับจะหาที่ยึดเหนี่ยวเพราะความหนาว
“โรส...อืม” คราวนี้ดอมมินิคเป็นฝ่ายครางออกมา เขาจำต้องหลับตาลงและกอดเธอไว้อย่างนั้นจนตัวเองก็ไม่รู้ผล็อยหลับไปตอนไหน
รสิกาลืมตาตื่นขึ้นก็เห็นแสงดวงจันทร์ที่ลอดผ่านบานกระจกห้องนอนเข้ามา เธอกระพริบตาถี่ ๆ เมื่อสติเริ่มตื่นเต็มที่ หากทว่าไม่สามารถขยับตัวได้ หญิงสาวตื่นตระหนกเมื่
