“จนกว่า...คุณจะพูดอะไรสักอย่าง”
“ดอม...” รสิกาแทบไม่รู้สึกตัวเลยว่าเรียวปากอิ่มแย้มออกและรับลิ้นสากหนาที่แทรกเข้าไปในนั้นตอนไหน ปากของเธอเต็มไปด้วยลิ้นของเขาที่ซอกซอนและควานหาความชุ่มฉ่ำ สัญชาติญาณของหญิงสาวเริ่มห่างไกลจากการระแวดระวังภัย รสิกาไม่รู้ว่าเธอไว้วางใจดอมมินิคตั้งแต่ตอนไหนให้เขาจูบเธอได้โดยปราศจากการขัดขืน
หญิงสาวรู้เพียงว่าร่างกายเปลือยเปล่าของเธอกำลังถูกเรือนร่างที่เปล่าเปลือยทว่ากำยำและหนาหนักบดคลึงใต้ผ้าห่ม ปากของเขาดูดกลืนลิ้นของเธอ จมูกของเขาราวกับสูดเอาลมหายใจของเธอเข้าไปจนหมด
หน้าอกแกร่งบดเบียดกับทรวงหยุ่นนุ่ม หน้าท้องของเขาเสียดสีอยู่กับหน้าท้องแบนราบของร่างน้อย ความร้อนรุ่มใจกลางแก่นกายสาวถูกปลุกเร้าด้วยความเป็นชายที่กำลังชูชัน มันบดขยี้อยู่ต่ำลงไปจากนั้นและทำให้หญิงสาวเกิดอาการหายใจหอบขัดอย่างช่วยไม่ได้
นี่หรือคือการทรมานของเขา....เธอกำลังถูกเขาบีบเค้นอีกครั้งด้ว
