ติ๊ด!!!
แกร็ก!!
ก๊อกแก๊ก ก๊อกแก๊ก
ผมนั่งเล่นหน้าโซฟาสักพักเสียงสแกนประตูห้องผมก็ดังขึ้น พร้อมกับเสียงคนเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับเสียงรองเท้าส้นสูงที่เดินกระทบกับพื้นห้องไอ้ห่าสองตัวนั่นมันถึงขั้นเอาคีย์การ์ดห้องผมให้พยาบาลเลยเหรอว
"ออกไป! ฉันไม่ต้องการพยาบาลห่าเหวอะไรทั้งนั้น"
ผมตะโกนด่าทันทีที่เสียงเธอเดินเข้ามาใกล้ๆผมแต่ตาผมยังจ้องอยู่กับรายการในทีวีด้านหน้าอยู่ผมไม่อยากหันไปมอง แต่ดูเหมือนยัยนี่จะไม่ฟังผมเลยยังจะมีหน้าเดินไปเปิดตู้เย็นผมเหมือนเธอกำลังเอาของใส่ตู้ผมสูดหายใจลึกๆเข้าไปก่อนที่จะลุกขึ้นอย่างหัวเสียเพื่อที่จะไล่เธอออกไป
"นี่! ธะ....."
ผมถึงกับยืนนิ่งสตั้นไปทันทีที่เห็นหน้าผู้หญิงคนนั้น
"ถ้าไม่ต้องการงั้นฉันกลับนะ"
แล้วเธอก็พูดกับผมพร้อมหันหลังเดินกลับไปทางประตูห้องให้ตายเถอะผมไม่ยอมให้เธอกลับหรอกเพราะเธอคือคนที่ผมรอมาตลอดไงละ ไวกว่าความคิดก็คือเท้ากับมือของผมนี้แหละที่
