12
“มันก็เหมือนกันน่ะแหละ ไปสิฉันกลัวนะ” ธาริกายอมเปิดปากออกมาว่าเธอกลัว
“เมื่อกี้ยังบอกว่าไม่กลัวอยู่เลย” เขาย้อน
“ก็ ก็เมื่อกี้ไม่กลัว แต่ตอนนี้กลัวแล้วนี่” ธาริกายังคงเถียงเขาจนได้
“ได้ แต่เธอต้องทำอะไรให้ฉันอย่างหนึ่งก่อน” เขาบอกอย่างมีเลศนัย เพราะเขามีแผนการบางอย่างผุดขึ้นมาในสมองของเขา
“อะไรล่ะ บอกมาสิจะได้รีบไปจากที่นี่สักที”
ธาริกาพูดออกไปอย่างไม่คิด เพราะตอนนี้สิ่งเดียวที่เธอคิดได้คือให้เรือติดและให้เขาขับเรือเข้าฝั่งอย่างปลอดภัย
“จูบฉันก่อนสิ”
ธาริกาถึงกับปล่อยมือจากลำแขนหนาของเขาทันทีอย่างตกใจ แต่เมื่อเรือถูกแรงคลื่นลูกใหญ่กระทบเข้า ทำให้เรือโคลงอย่างแรง เธอจึงมาเกาะที่แขนของเขาอีกครั้งทันที
“จะบ้าหรือไง จะตายกันอยู่แล้วยังพูดเล่นได้อีก ไอ้พี่เชนทร์บ้า” ธาริกาว่าเขาอย่างอดกลั้น
“เอ้า! ตามใจ ถ้าไม่จูบ ฉันก็ไม่ไปแงะไปแคะเรือให้เธอหรอก” ราเชนทร์พูดอย่างเป็นต่อ
“ก็ได้ ” ธ
