เสือหลงเหยื่อ

EP.07 ไม่แยแส

07

ไม่แยแส

หลังจากสำรวจทุกอย่างเรียบร้อยหญิงสาวก็เดินลงมาชั้นล่างก่อนจะเห็นแผ่นหลังของชายคนหนึ่งที่นั่งคุยอยู่กับปรางทิพย์ในห้องรับประทานอาหาร ซึ่งเธอก็ไม่ได้แปลกใจอะไรเพราะปรางทิพย์บอกไว้แล้วว่าจะมีแขกมาทานข้าวเย็นด้วยในวันนี้

"ที่รักมานี่สิลูก" ปรางทิพย์เอ่ยขึ้นเมื่อเห็นลูกสาวเดินลงมาก่อนที่หญิงสาวจะพยักหน้ารับแล้วเดินเข้าไปพอดีกับที่ชายวัยกลางคนที่นั่งอยู่หันหน้ามามอง

"นี่แขกที่แม่บอกว่าจะมาทานข้าวเย็นกับเราวันนี้"

"สวัสดีค่ะลุงศรัณย์" เธอจำได้ว่าชายวัยกลางคนตรงหน้าเป็นใครเพราะเคยเห็นมาที่บ้านเธอบ่อย ๆ ในตอนที่พ่อเธอยังมีชีวิตอยู่และมักจะมาเยี่ยมแม่เธอบ่อยครั้งตามประสาคนที่เคยทำธุรกิจร่วมกัน

"สวัสดีจ้ะ ไม่เจอกันนานสบายดีนะลูก" ศรัณย์เอ่ยทักทายหญิงสาวรุ่นลูกด้วยรอยยิ้ม

"สบายดีค่ะ คุณลุงล่ะคะ?"

"ลุงก็เรื่อย ๆ ตามประสาคนแก่นั่นแหละนะ ตอนแรกลุงว่าจะพาลูกชายมาทำความรู้จักกับหนูไว้แต่เจ้านั่นมีธุระเลยไม่ได้มา ไม่โกรธกันนะลูก"

"ไม่เป็นไรค่ะ แค่คุณลุงมางานวันเกิดเล็ก ๆ แบบนี้ก็เกรงใจแล้วค่ะ" ที่รักยิ้มอ่อน เธอรู้ว่าคนตรงหน้านั้นมีลูกชายแต่ก็ไม่เคยเห็นหน้าและไม่รู้จักชื่อเสียงเรียงนามของเขา

"แล้วนี่แขกของหนูยังไม่มาเหรอลูก" ครานี้เป็นปรางทิพย์เอ่ยขึ้นเพราะใกล้จะได้เวลาทานอาหารเย็นแล้วแต่ยังไม่เห็นแขกของลูกสาวเดินทางมา

"เอ่อ...ที่รักขอโทรหาเขาแป๊บนึงนะคะ"

"จ้ะ อย่าให้ผู้ใหญ่รอนานนะ" หญิงสาวพยักหน้ารับก่อนจะโค้งตัวลงเล็กน้อยแล้วเดินออกไปพร้อมโทรศัพท์มือถือในมือ

ดวงตากลมมองข้อความสุดท้ายที่ถูกส่งไปก็ยังไม่ได้รับการอ่านและการตอบรับใด ๆ เธอจึงตัดสินใจกดโทรหาเขาทันทีทว่ารอสายอยู่นานก็ไร้การตอบรับใด ๆ จากปลายสายจนกระทั่งสายตัดไปเธอจึงกดโทรออกอีกครั้งเพราะคิดว่าเขาคงไม่ได้ยิน

ครืด~ ครืด~

เสียงเรียกของโทรศัพท์มือถือในกระเป๋ากางเกงที่ดังขึ้นเป็นครั้งที่สองทำให้มือหนาหยิบขึ้นมาดูก่อนจะวางลงบนโต๊ะตรงหน้าอย่างไม่สนใจก่อนจะยกแก้วเหล้าตรงหน้าขึ้นดื่มด้วยสีหน้าที่เรียบนิ่งแต่แฝงไปด้วยความไม่สบอารมณ์

"จะไม่รับหน่อยเหรอคะฉันเห็นโทรเข้ามานานแล้วคงจะมีเรื่องสำคัญ" หญิงสาวซึ่งเป็นพีอาร์ประจำผับที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เอ่ยขึ้นทำให้เสือตวัดสายตามองนิ่ง ๆ จนเธอนิ่งไป

"ไม่ใช่เรื่องของเธอ มีหน้าที่ทำอะไรก็ทำไป"

"ขอโทษค่ะ"

"มึงจะไม่รับสายหน่อยเหรอวะ วันนี้วันเกิดที่รักไม่ใช่เหรอมึงควรจะไปอยู่ฉลองกับน้องมันนะ" ติณณ์ที่เดินเข้ามาก็เอ่ยขึ้นเพราะรู้มาว่าวันนี้เป็นวันคล้ายวันเกิดของที่รักและหญิงสาวคงจะอยากให้คนสำคัญอย่างเสืออยู่ร่วมในช่วงเวลาที่สำคัญ

"ทำไมกูต้องไปมันไม่ได้มีความหมายอะไรกับชีวิตกู" เสียงเรียบนิ่งเอ่ยขึ้นพร้อมกับกดปิดหน้าจอที่มีสายโทรเข้าลงด้วยความรำคาญอย่างไม่คิดจะแยแสว่าปลายสายจะรอเขาหรือไม่

"มึงทำเกินไปรึเปล่าไอ้เสือ มึงต้องแยกแยะระหว่าง..."

"ถ้ามึงจะพูดเข้าข้างยัยนั่นก็หุบปากไป" ไม่รอให้ติณณ์พูดจบเขาก็เอ่ยขึ้นเสียงเข้มพร้อมจ้องตาเพื่อนรักนิ่งทำให้ติณณ์เงียบไป

"ยังไม่ว่างเหรอ" มือเรียวเลื่อนโทรศัพท์ออกจากหูพร้อมพึมพำออกมาเสียงเบาหลังจากที่สายตัดไป เธอเดินเข้าไปนั่งรอเสือที่โต๊ะหินอ่อนเพราะคิดว่าเขาอาจจะกำลังขับรถมาจึงไม่ได้รับสายหรือไม่ก็อาจจะโทรกลับมาหากเขาติดธุระมาไม่ได้

ที่รักนั่งรอเสือเป็นเวลายี่สิบนาทีกว่าจนกระทั่งฟ้ามืดเพราะหวังว่าเขาจะมาแต่สุดท้ายก็ไร้เงาและไร้ซึ่งการตอบกลับใด ๆ กลับมา

ใบหน้าสวยเศร้าลงอย่างเห็นได้ชัดก่อนจะตัดสินใจลุกขึ้นจากโต๊ะหินอ่อนพร้อมหันมองไปที่หน้าบ้านในวินาทีสุดท้ายอย่างมีความหวังแต่ก็เท่านั้นทำให้เธอเดินกลับเข้าไปในบ้านเพราะปล่อยให้ผู้ใหญ่รอนานแล้ว

"ขอโทษที่ให้รอนานนะคะ" เธอเอ่ยขึ้นเมื่อเดินเข้ามาในห้องรับประทานอาหารเป็นจังหวะเดียวกับที่เห็นมือของศรันย์ผละออกจากมือของแม่เธอที่วางอยู่บนโต๊ะพอดี

"เอ่อ...มาพอดีเลยแม่กำลังจะออกไปตาม แล้วนี่เขายังไม่มาเหรอ" ปรางทิพย์รีบดึงมือกลับเมื่อเห็นลูกสาวเดินเข้ามาก่อนจะเอ่ยถามขึ้นเมื่อไม่เห็นใครเดินตามเข้ามา

"เขาคงยังทำธุระไม่เสร็จค่ะ นี่ก็ค่ำแล้วเราทานกันเลยดีกว่านะคะ" ที่รักบอกพร้อมกับเดินเข้าไปนั่งลงยังเก้าอี้ข้าง ๆ ปรางทิพย์ ถึงแม้ใบหน้าเธอจะเปื้อนด้วยรอยยิ้มแต่ทว่าแววตากลับเต็มไปด้วยความเศร้าแต่หญิงวัยกลางคนก็ไม่ได้ถามซักไซ้อะไรออกไป

บรรยากาศบนโต๊ะอาหารเต็มไปด้วยเสียงพูดคุยของปรางทิพย์กับศรัณย์จะด้วยเรื่องอะไรนั้นเธอก็ไม่ได้สนใจที่จะฟังเพราะในหัวเต็มไปด้วยความคิดมากแต่ก็มีบ้างที่ชายวัยกลางคนถามไถ่ถึงเรื่องการเรียนของเธอทำให้เธอต้องดึงสติที่ฟุ้งซ่านของตัวเองกลับมาจนกระทั่งเวลาอาหารมื้อเย็นผ่านพ้นไป

"ถ้างั้นผมกลับก่อนแล้วกันนะ ลุงกลับก่อนนะลูกอย่าลืมที่ลุงบอกไว้นะถ้ามีเรื่องอะไรที่ต้องการความช่วยเหลือบอกลุงได้ตลอดนะลุงยินดีช่วยเหลือ" ก่อนกลับชายวัยกลางคนไม่ลืมที่จะบอกย้ำสองแม่ลูกว่าถ้าหากต้องการความช่วยเหลือหรือขาดเหลืออะไรให้บอกกับเขาเพราะเขายินดีที่จะช่วยในทุกเรื่อง

"ขอบคุณค่ะคุณลุง" หญิงสาวยกมือไหว้ขอบคุณในขณะที่ศรัณย์เองก็รับไหว้

"ถ้างั้นเดี๋ยวฉันไปส่งนะคะ" ปรางทิพย์เอ่ยขึ้นก่อนจะเดินออกไปพร้อมกับศรัณย์ทำให้เหลือที่รักเพียงคนเดียวที่ยืนอยู่

ที่รักจัดการเก็บถ้วยจานบนโต๊ะเข้าไปวางที่เคาน์เตอร์ล้างจานในห้องครัวเสร็จสรรพก็เดินกลับขึ้นไปที่ห้องทันที เธอเปิดดูในห้องแชตของเสืออีกครั้งเมื่อไร้ซึ่งการอ่านหรือการตอบกลับใด ๆ ก็ตัดสินใจกดปิดเครื่องลงทันที

แม้จะพยายามไม่คิดมากแต่ก็หยุดคิดไม่ได้ว่ามันเป็นเพราะอะไรทำไมถึงเป็นแบบนี้

@ผับ SG

"คุณดื่มนานแล้วคืนนี้ให้ฉันดูแลได้ไหมคะ?" พีอาร์สาวเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงและสายตาที่ยั่วยวนในขณะที่มือเรียวลูบไล้ไปมาที่แผงอกแกร่งผ่านเสื้อเชิ้ตสีขาวทำให้เสือก้มมองคนในอ้อมแขนที่พยายามเบียดเต้านมแนบชิดกับร่างกายด้วยสายตาราบเรียบ

"เอาสิ ฉันอยากหาที่ลงอยู่พอดี" มือหนายกแก้วเหล้าขึ้นมากระดกรวดเดียวจนหมดก่อนจะหยัดกายลุกขึ้นทำให้พีอาร์สาวยิ้มหวานออกมาก่อนจะควงแขนเดินออกไปพร้อมกับเขาทันที

"เอ๊ะนั่นมันพี่เสือหนิแล้วผู้หญิงคนนั้นใคร หรือว่ายัยที่รัก นี่แอบเพื่อนมาฉลองกับผู้คอยดูพรุ่งนี้จะแซวให้เขินจนไปไม่เป็นเลยคอยดู" โบวี่เอ่ยขึ้นเมื่อนั่งดื่มอยู่กับกลุ่มเพื่อนต่างคณะแล้วสายตาเหลือบมองไปเห็นเสือที่เดินลงจากมาชั้นสองพร้อมกับผู้หญิง แสงไฟสลัวที่สลับไปมาทำให้เธอมองเห็นใบหน้าของเขาชัดเจนอีกอย่างสีผมซึ่งเป็นเอกลักษณ์ทำให้เธอมั่นใจทันทีว่าเป็นใครแต่ทว่าหญิงสาวข้างกายกลับมองเห็นไม่ชัดเพราะถูกร่างใหญ่บดบังไว้อยู่ แต่เพราะวันนี้เป็นวันคล้ายวันเกิดของที่รักเธอก็คิดไปว่ารุ่นพี่หนุ่มอาจจะพาเพื่อนเธอมาดื่มที่นี่จึงไม่ได้คิดอะไรมาก

"แกมองอะไรอะ?" เสียงของเพื่อนในกลุ่มที่นั่งข้าง ๆ กันเอ่ยขึ้นทำให้โบวี่ดึงสายตากลับมา

"เปล่า แค่เจอคนรู้จักน่ะ"

"งั้นเหรอ จะเข้าไปทักทายหน่อยไหม?"

"ไม่ดีกว่า ฉันไม่อยากขัดจังหวะ" โบวี่เอ่ยขึ้นยิ้ม ๆ เพราะทั้งคู่คงจะอยากใช้เวลาส่วนตัวและเธอเองก็ไม่อยากเข้าไปขัดจังหวะอีกทั้งตอนนี้ยังรู้สึกมึน ๆ ด้วยแล้ว

"อืม...คุณหุ่นดีจังเลยค่ะ" พีอาร์สาวเอ่ยขึ้นด้วยความหลงใหลเมื่อดันร่างสูงให้ชิดกับกำแพงหลังจากที่เดินออกมาหลังผับพร้อมกับใช้มือลูบไล้แผงอกแกร่งเพื่อปลุกอารมณ์ของเขา

"ฉันรู้สึกดีใจมากที่คุณเลือกฉันในคืนนี้" หญิงสาวช้อนสายตาขึ้นมองใบหน้าคมคายอย่างยั่วยวนพร้อมกับใช้เต้าอวบที่แทบจะล้นทะลักผ่านเกาะอกถูไถกับแผงอกแกร่ง

"งั้นเหรอ ถ้างั้นคืนนี้ก็ลองใช้ลีลาที่เธอมีทำให้ฉันพอใจดูสิ" มุมปากหนายกยิ้มพร้อมลากมือลูบไล้ตามสัดส่วนของพีอาร์สาว

"อ๊ะ! อื้ออ...อย่าบีบแรงสิคะ ยังไงคืนนี้ฉันก็จะเป็นทาสรับใช้ของคุณอยู่แล้ว"