เช้าวันต่อมา....
เช้าอากาศสดใส สไมล์ในชุดลูกไม้สีขาวยืนรดน้ำต้นไม้อยู่ในสวนพร้อมกับคุณแม่ทั้งสองคนเริ่มมีกิจกรรมที่ทำด้วยกันหลายหลายอย่าง
"พอหรือยังคะคุณแม่"
"พอแล้วลูก ตรงนั้นอีกหน่อยใส่ปุ๋ยด้วยก็คงไม่มีอะไรแล้ว ว่าแต่หิวหรือยังจ๊ะหนูสไมล์"
คุณแม่เอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง กลัวว่าเธอจะเครียดเป็นกังวลหลายอย่างจนไม่มีอารมณ์อยากจะทานอะไรทั้งนั้น
"ยังไม่หิวเลยค่ะคุณแม่"
"ทานข้าวบ้างนะลูก เมื่อวานหนูก็ไม่ค่อยทานอะไรเราเจอกันวันแรกหนูทานเก่งมากเลยรู้มั้ย"
สไมล์เงยหน้ามองคุณแม่ด้วยแววตาที่ลำบากใจอยู่ พรุ่งนี้เธอจะต้องกลับบ้านที่เชียงใหม่พร้อมกับเปิดตัวว่ามีสามีแล้ว คุณพ่อจะมองว่าเธอเป็นคนยังไงล่ะ... ไหนจะคนอื่นๆในบริษัทอีก ทุกอย่างมันมีแต่ความเป็นกังวลไปหมด
คุณแม่เห็นสีหน้าของหญิงสาวที่ไม่ค่อยสู้ดีเท่าไหร่ก็เลยเดินมากอดปลอบ
"ไม่เอานะลูก ทุกอย่างมันไม่มีอะไรต้องกังวล ตามินทร์อยู่เคียงข้างหน
