เวลาผ่านไปไวราวกับโกหก เพียงไม่นานก็เข้าสู่เดือนที่สี่ที่น้ำรินตัดสินใจใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับวอร์มและนิทาน วอร์มและนิทานตัดสินใจซื้อบ้านหลังหนึ่ง เพราะกลัวว่าหญิงสาวจะรู้สึกอุดอู้เมื่ออยู่แต่ในห้องสี่เหลี่ยมที่มีพื้นที่ไม่มากนัก ซึ่งน้ำรินก็ไม่ได้เห็นด้วยกับการกระทำของทั้งสองคน จะบอกว่าเสียดายเงินก็ว่าได้
บ้านหลังนี้ราคาเหยียบแปดหลักแล้วยังอยู่ที่ต่างประเทศแบบนี้ คงจะไม่ได้มาอยู่บ่อยนัก เพราะเดือนหน้านี้พวกเขาก็จะพาเธอกลับประเทศไทยแล้ว แต่มีหรือที่เธอจะแย้งพวกเขาได้ สุดท้ายก็ได้แต่นั่งมองอยู่เฉยๆ ปล่อยให้สองคนนั้นจัดการทุกอย่างกันเอง
"ยัยดื้อ" เสียงเข้มดังขึ้นพร้อมกับฉายาใหม่ของเธอที่นิทานมักจะชอบเรียกอยู่บ่อยๆ ซึ่งก็คงไม่ต้องเดาเลยว่าใครเป็นคนเรียกเธอ จนเธอสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจแบบนี้
"อะไรของนายเนี่ย" น้ำรินทำท่าจะลุกหนีเมื่อนิทานเดินเข้ามานั่งข้างๆ ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนบนหน้าตักของเธอหน้าต
