DİLEM
Bebeğimin, Cengaver’in yumruğuna karşılık verir gibi tekme atması ikimize de sürpriz olmuştu. Cengaver sanki çocuk birazdan karnımdan çıkacakmış gibi karnıma odaklanmış, hayran gözlerle bakıyordu. Ona hala kızgındım ama bir hareketi, bir tavrı içimdeki o yoğun kızgınlığı alıp götürüyordu. Bir türlü oturup konuşmasını becerememiştik.
“Serum bitene kadar buradayız. Annemleri gönder istersen,” dedim. Beni başıyla onayladı ama dışarıya çıkmakta tereddüt ediyor gibiydi.
“Ne oldu?” diye sordum kararsızlığını görünce.
“Baban bana epeyce kızgın gibiydi. Şimdi bir şey desem sanki anında patlayacak.”
Yüzündeki ifade içime oturdu. Sanki otuz üç yaşında değil de babasına hesap veren on üç yaşında bir çocuk gibiydi.
“Babam bir şey demez,” diyerek içini rahatlatmaya çalıştım. “Biliyor kahv
