MÜHÜR

“Evlenelim,” dedi Cengaver. Şaşkın bir şekilde bakışlarımı yüzüne çevirdim. Dalga mı geçiyordu benimle? Salak salak yüzüne bakarken Cengaver derin bir nefes alıp devam etti. “Senin kalbin mühürlü, benim kalbim mühürlü. Kimse öğrenmez gerçeği. Ben çocuğunu çocuğum bilirim Dilem. Babalık yaparım ona.” Beni daha ne kadar şaşırtabilirdi bilmiyorum. Teklifin hızına mı şaşırayım, hamile olduğum gerçeğini bilerek teklif ettiğine mi bilemedim. Bana değil çocuğuma talipti sanki. Kendine bir eş değil, bir çocuk istiyor gibiydi. Koca değil baba olmak istiyordu. “Saçmalama Cengaver,” dedim ters bir şekilde. Hemen ayaklanmaya çalıştım. “Ne sen böyle bir şey söyledin, ne de ben duydum.” Bileğimden tutarak kalkmamı engelledi. “Otur lütfen. Celallenme hemen.” Kolumu tutunca mecbur oturdum. Oluru falan yoktu benim için. Ne derse desin düşüncem değişmeyecekken konuşmanın da bir anlamı yok gibi geliyordu. “Cengaver saçma sapan davranma Allah aşkına? Zaten canım burnumda.” “Sadece kimseler duymasın. Zor durumda kalma. Gitmek zorunda kalma diye. Gitsen ne yapacaksın sanki Pıtır? Bir başka yer buradan daha mı iyi olacak? Sonra babana eninde sonunda gerçekleri söylemek zorunda kalmayacak mısın? Bu insanlar eninde sonunda öğrenmeyecek mi? Kaçtığın şeyler bunlar değil mi? Babanı hallederiz, mahalleliyi, söylenecekleri siktir et. En önemlisi karnındaki bebek. Babasız büyümesin be Pıtır. Zor bak. Valla. Çok zor. Senin için de zor. Öz babasından farklı davranmam ona. Elimden geldiğince iyi baba olurum. Yalnız büyütmek zorunda kalmazsın. Kapına gelecek itlerle uğraşmazsın. Tüm gece düşündüm ben. Düğünü bir an önce yapabilirsek erken doğum deriz. Annen, annem bulur bir yolunu. Baban benden bilir. Herkes öz babası bilir beni. Zamanı geldiğinde istersen babana, hatta büyüdüğünde ona da söyleriz. İzin ver yanında olayım."