CENGAVER
“Alo ne yaptınız Hasret? Merak ettim ahretliğim.”
Annemin sesiyle kulağımı kabarttım. Annem karşı tarafı dinlerken telefonumla uğraşıyordum ama kulağıma “Bak sen Osman’a. Neriman da hiç söylemedi bana. Ya zor iş ahretliğim.”
Ulan Osman! Yine rahat durmamıştı anlaşılan. Bana gıcık mı gidiyordu nedir?
“Kemal mi? Kuzenler onlar Hasret. Görümcen de bir tuhaf yani. Kırk yaşında değil mi o adam? Kimse almadı şimdi Dilem’e mi göz dikti?”
Kemal de kimdi? Kırk yaşında adamın Dilem ile ne işi olurdu? Millet topyekun sıraya mı dizilmiş arkadaş? Hiçbiri Dilem’in durumunu bilmiyordu. Böyle gelmelerinin ve eli boş dönmelerinin Dilem’e bir zararı olur muydu acaba? Zaten yeterince sorunu varken bir de bu hıyarlarla uğraşmak zorunda kalıyordu. Bu durum giderek sinirlerimi bozmaya başlıyordu.
