เขยมาเฟีย nc +++

หว๊านหวาน

ทางด้านเฟรดริคส์เขาขับรถออกมาจากบ้านมาแต่เช้าเพราะความโกรธ เพราะวันนี้แด๊ดคอนส์จะพาแกรนิคไปแนะนำตัวให้ทุกคนได้รู้จักกับแกรนิคที่ทำงานที่คาสิโนและสนามแข่ง เฟรดริคส์รถยนต์สปอร์ตหรูไปหาไรอาฟที่มีบ้านพักขนาดใหญ่ที่แถวชานเมือง เขามาที่นี้บ่อยๆกินนอนที่นี่ก็บ่อย เขารู้จักกันกับไรอาฟเพราะไรอาฟเลือกบริษัทของเขาก่อสร้างและต่อเติมอาคาร แถมสร้างคอนโดหรูอีกหลายแห่ง

" ไงมึง ว่าแต่เช้าเชียว" ไรอาฟถามออกมา เขาได้ยินเสียงรถสปอร์ตของเฟรดริคส์ขับมาจอดที่โรงรถ เขาก็รู้ทันทีว่าใคร เฟรดริคส์เดินเข้าไปนั่งที่โซฟาทำหน้าเบื่อหน่าย

" กูเบื่อ " เฟรดริคส์พูดออกมา เขาพลางนึกถึงหน้าของแกรนิคเวลาที่แกรนิคทำท่าทางไม่กวนเขา แล้วเขายิ่งโมโห เขาอยากจะต่อยมันสักหมัดเข้าหน้า ไรอาฟยกยิ้มชอบใจ

" หึหึ เห็นไหมเหมือนที่กูเคยบอกมึง และตอนนี้มึงหมดประโยชน์แล้วมันกำลังหาวิธีเขี่ยมึงทิ้ง " ไรอาฟพูดออกมาให้เฟรดริคส์โมโหมากกว่าเดิน เฟรดริคส์ขบกรามแน่น

" กูเห็นแล้ว มึงไม่ต้องตอกย้ำได้ไหม" เฟรดริคส์พูดออกมา เขาได้ยินไรอาฟพูดแบบนี้ตลอด และเขาก็เริ่มมองเห็นอย่างที่ไรอาฟพูดจริงๆ

" เอาสักหน่อยไหม ตอนบ่ายมีสาวๆมาด้วยนะ?" ไรอาฟมถามเฟรดริคส์พร้อมยื่นบุหรี่ให้แต่ด้านในคือกัญชา เฟรดริคส์ส่ายหน้า

" กูขอแรงๆมาเลยแต่ไม่ใช่ตอนนี้ แล้วผู้หญิงมาตอนไหนว่ะ?" เฟรดริคส์บอกกับไรอาฟพลางถามอออกมาด้วยความสงสัย

" บ่ายๆ มึงเอากี่คน?" ไรอาฟถามออกมา เฟรดริคส์ยิ้มออกมาเพราะไรอาฟรู้ใจเขามากที่สุด

" เดี๋ยวกูจะเข้าบริษัทก่อน ไอ้แก่มันให้เวลากูสามเดือนเคลียร์งาน และแสดงผลงานให้มันดู " เฟรดริคส์บอกไรอาฟ เขาไม่ได้เข้าบริษัทมาหลายวันแล้ว วันนี้เขาจะเข้าไปเคลียร์งานที่มันล้นโต๊ะอยู่ให้มันเสร็จ

" มึงกลัวมันหรือไงว่ะ บริษัทถ้ามันจะเอาคืนก็ปล่อยแม่งมันขาดทุนเยอะไปเลย.มึงจะไปสนใจทำไม หึหึ" ไรอาฟให้คำแนะนำเฟรดริคส์ เพราะดูท่าทางเฟรดริคส์จะยังกลัวและเกรงใจแด๊ดคอนส์อยู่ ไรอาฟยื่นก***าที่อัดเป็นม้วนให้เฟรดริคส์อีกครั้ง เฟรดริคส์เงยหน้าขึ้นมามองแล้วส่ายหน้า เขาก็ไม่ได้กลัวไอ้แก่หรอกแต่เขายังไม่อยากออกห่างกลาสเพราะเขาอยากเอาชนะใจเธอ เผื่อเธอจะเห็นใจเขาแล้วเลือกเขา ยิ่งตอนนี้เขามีก้างใหญ่มาค่อยขวาง

" อย่าป๊อดไปหน่อยเลย เอาไปสักม้วนสองม้วน บริษัทก็เอาไว้อย่างงั้นแหละ สนใจทำไมถ้ามันจะเอาคืน มึงก็แค่มาอยู่กับกูแค่นั้น งานกูมีเยอะเเยะ " ไรอาฟพูดต่อให้เฟรดริคส์ยอมทิ้งบริษัท งานของเขามีถูกกฎหมายแค่คอนโดนอกนั้นผิดกฎหมายหมด เพราะงานถูกกฎหมายมันรวยช้า ค้ายา ค้าผู้หญิง ค้าอาวุธรวยเร็ว เฟรดริคส์หันหน้ามามองด้วยความสนใจแต่ใจของเขายังลังเลอยู่ เพราะเขารักกลาสแล้วจะมีวันที่เธอเห็นใจเขาไหมน่า

" คิดดีๆนะโว้ย " ไรอาฟพยายามาพูดให้เฟรดริคส์มาทางเขาเพราะเขาอยากให้ไอ้แก่คอนส์หมดมือหมดเท้า กับคนจงรักภักดีกับมัน เฟรดริคส์ยื่นมือไปหยิบมาสามม้วนแล้วลุกขึ้นยืน

" เดี๋ยวกูเคลียร์งานที่บริษัทเสร็จเดี๋ยวกูมาปาร์ตี้ด้วยแล้วกัน" เฟรดริคส์พูดออกมาแล้วเดินออกไปจากห้องรับแขก ไรอาฟมองตามแล้วยกยิ้มเหี้ยมๆ

" ไอ้แก่มึงจะต้องไม่เหลือใคร " ไรอาฟพูดออกมาคนเดียว หลังจากเฟรดริคส์เดินออกไปแล้ว

ทางด้านกลาสวันนี้เธอกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้โต๊ะทำงานอยู่ เธอดูละเอียดของผ้าที่จะใช้ตัดอยู่ แต่จู่ๆสมองของเธอกลับคิดเรื่องเมื่อเช้าขึ้นมาอย่างลืมตัว มือเล็กยกขึ้นมาลูบบนริมฝีปากเล็กของตัวเองเบา ' เธอโดนจูบ'

ก๊อกๆๆๆ เสียงเคาะประตูหน้าห้องดังขึ้น กลาสเงยหน้าขึ้นไปมองดูที่ประตูทันที ทุกทีเวลานี้จะเป็นเฟรดริคส์มาชวนเธอไปทานข้าวด้วย ประตูเปิดเข้ามาในห้อง ' พระเจ้า'

" พี่กลาสครับ เราไปทานข้าวเที่ยงกันดีกว่าครับ" คนเปิดประตูเข้ามาชวนเธอ กลาสจ้องมองด้วยแววตาสั่นไหว เธอพลางกัดริมฝีปากล่างแน่น

"......" เธอไม่ตอบอะไรออกมาแต่เธอใช้สายตามองกระทำของเขานิ่ง แกรนิคเดินเข้ามายืนอยู่ตรงกันข้ามกับเธอพร้อมกับยื่นใบหน้าอันหล่อเหลาเข้าไปหาเธอใกล้ๆ เพื่อแกล้งคนตัวเล็กที่เอาแต่เงียบจับมองเขานิ่ง เขาก้มลงไปหอมแก้มของเธอเบาๆพร้อมจมูกโด่งคลอเคลียที่แก้มเพื่อสูดกลิ่นหอม กลาสสะดุ้งรีบหันหน้ามามองเขาทันที

" ถะ..ถอยห่างๆฉันเลย ไอ้บ้าแกร" กลาสพยายามพูดออกมากลั้นเสียงสั่นเทา เธอพูดออกมาเสียงแผ่วเบาทั้งสองคนสบตากัน แกรนิคยกยิ้มร้ายออกมาที่มุมปาก เขาละสายตาจะดวงตากลมโตลงไปมองริมฝีปากเล็กที่สั่นเทาแต่ยังพูดบอกเขาอยู่ แกรนิคยื่นมือหนาข้างหนึ่งขึ้นเพื่อไปรั้งท้ายทอยคนตัวเล็กไว้ เขายื่นริมฝีปากบางของเขาเข้าไปใกล้ๆ พร้อมปิดริมฝีปากเล็ก เขาบดขยี้เบาๆ อย่างชอบใจ มือเล็กยกขึ้นมาดันหน้าอกแกร่งให้ออกห่าง ใบหน้าของเธอพยายามหันหนีแต่สู้แรงของเขาไม่ไหว แรงผลักดันของเธอมันไม่ได้ผลเพราะเเรงของเธอมันน้อยนิด ริมฝีปากของเขาบดขยี้อย่างเอาแต่ใจ จนกลาสเริ่มรู้สึกเจ็บที่ริมฝีปากของเธอ แกรนิคค่อยดูดเลียเบาๆ เขากัดเบาๆที่ริมฝีปากล่างของเธอให้เธอเปิดปากออก

" อ๊ะ" กลาสเปิดปากเล็กร้องออกมาเพราะเจ็บ แกรนิคสอดลิ้นร้อนเข้าไปด้านในปากของคนตัวเล็กทันที ลิ้นร้อนควานหาความหวานในปากเล็กอย่าเอาแต่ใจ

" อื้อ อื้อ" กลาสพยายามร้องห้าม มือเล็กพยายามดันหน้าอกแกร่งให้ออกห่าง แต่ลิ้นร้อนของเขาไม่ยอมแพ้ไล่ต้อนลิ้นเล็กในปากเล็กจนลิ้นเล็กยอมให้เขาดูดลิ้นเล็กหยอกเย้าอย่างเอาแต่ใจ

" ทำอะไรกัน" เฟรดริคส์เปิดประตูเข้ามา เขามองเห็นแค่ด้านหลังเพราะแผ่นหลังกว้างของแกรนิคบดบังอยู่ แกรนิคชะงักลิ้นในปากเล็กเล็กน้อย เขาค่อยๆถอนริมฝีปากออกช้าๆลิ้นหนาดูดลิ้นเล็กออกมาด้วย น้ำลายยืดออกมาตามลิ้นทั้งสอง เเววตาของแกรนิคดุดันน่ากลัวแต่เขาพยายามเปลี่ยนเป็นอ่อนโยนเพื่อสบตากับคนตัวเล็กที่จ้องมองเขาอยู่ ใบหน้าคนตัวเล็กตอนนี้แดงมาก เขาจ้องมองเธอพลางยกยิ้มที่มุมปากเพราะเธอยังอึ้งอยู่ทำตัวไม่ถูก เขาใช้จมูกโด่งชนคลอเคลียที่แก้มเล็กเพื่อสูดกลิ่นหอมอ่อนๆ กลาสพยายามรวบรวมสติ มือเล็กดันอกแกร่งให้ออกห่าง เธอกัดริมฝีปากล่างแน่นพลางก้มหน้าลงอายๆ แกรนิคปล่อยมือหนาที่รั้งท้ายทอยไว้ออก เขาใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้ม สายตาของเขายังจับจ้อที่ริมฝีปากเล็กไม่หยุด

" กูถามว่ามึงทำอะไร" เฟรดริคส์พูดออกมารอดไรฟัน เขาพลางก้าวเดินเข้ามาใกล้ๆ แกรนิคยืนเต็มความสูงพร้อหันหน้ามามองเฟรดริคส์ที่กำลังเดินเข้ามายืนที่กลางห้อง

" หึหึ " แกรนิคหัวเราะเบาๆในลำคอหนา เขาจ้องมองหน้าเฟรดริคส์นิ่ง 'มารคอหอย กูยังจูบไม่เสร็จเลย' เขาพลางคิดในใจ เฟรดริคส์จ้องมองหน้าแกรนิคกลับไม่กลัวเช่นกัน แกรนิคยักไหล่ให้ไม่แคร์เขานั่งลงบนเก้าอี้ตรงกันข้ามกลาสที่เธอเอาแต่ก้มหน้าอยู่ เฟรดริคส์เดินตรงเข้ามาใกล้ๆคนทั้งคู่

" น้องกลาสมันทำอะไรน้องกลาสบอกพี่มา" เฟรดริคส์ถามคนที่เอาแต่ก้มหน้าอยู่ กลาสหลับตาลสูดหายใจเข้าปอดลึกๆพลางเป่าลมออกมา เธอส่ายหน้าเบาๆทั้งที่ก้มหน้าอยู่ แกรนิคปลายตามองคนตัวเล็กแล้วอดอมยิ้มที่มุมปากไม่ได้ เพราะเขารู้ว่าเธอไม่กล้าเงยหน้ามามองเพราะอะไร

" เราไปทานมข้าวกันดีกว่าครับ" เฟรดริคส์ชวนกลาส กลาสพยายามเงยหน้ามามองคนตัวโตที่นั่งเก้าอี้ตรงกันข้ามเธอ เพื่อให้เขาเห็นสภาพของเธอว่าเป็นอย่างไร แกรนิคยกยิ้มที่มุมปากอย่างชอบใจเพราะปากเล็กปวมเล็กน้อย แถมแดง กลาสตาแดงๆ ปากเล็กเริ่มสั่น

" กะ..กลาสขอตัวไปเข้าห้องน้ำแป๊บนึงนะคะ" กลาสกลั้นใจพูดออกมาพร้อมหยิบเอากระเป๋าก้มหน้าลุกขึ้นจากเกาอี้ แล้วเดินไปยังประตูเพื่อเปิดออกไปแกรนิคมองตามหลังคนตัวเล็กแล้วยิ้มออกมาอย่างชอบใจ เฟรดริคส์หันมามองหน้าแกรนิค

" มึงทำอะไรน้องกลาส?" เฟรดริคส์ถามออกมาเสียงเหี้ยม

".........." แกรนิคยักไหล่ให้พลางส่งยิ้มกวนๆให้เฟรดริคส์ ถ้าเขาบอกว่ากำลังจูบกันอยู่ มันจะทำหน้าอย่างไรน๊า

" กูถามว่ามึงทำอะไรน้องกลาส?" เฟรดริคส์ถามออกมาเสียงเหี้ยม พร้อมเดินเข้ามาใกล้เก้าอี้ที่แกรนิคนั่งอยู่ แกรนิคสบตากับเฟรดริคส์นิ่งเฉย เขาไม่ได้กลัวคนที่เดินเข้ามาด้วยซ้ำ เฟรดริคส์เดินเข้ามาใกล้พร้อมยกหมัดขึ้นเพื่อจะชกหน้าแกรนิค แต่แกรนิคยกเท้าใหญ่ขึ้นรองเท้าเบอร์ 45 ถีบเฟรดริคส์ก่อนที่หมัดจะเข้ามาถึงใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา เฟรดริคส์หงายหลังไปกองที่พื้น

" หึหึ" แกรนิคหัวเราะในลำคอด้วยความสะใจ เขาจ้องมองหน้าเฟรดริคส์เหี้ยมๆ พลางใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มมือหนายกขึ้นมาเกาที่คางเบาๆ

" ไอ้แกรนิค มึงกล้าถีบกูเหรอ" เฟรดริคส์ลุกขึ้นยืนพร้อมพูดออกมาด้วยควาโมโห เปิดประตูห้องเปิดเข้ามาพอดี ทั้งสองหนุ่มหันไปมองคนตัวเล็กที่เปิดประตูเข้ามา กลาสจ้องมองทั้งสองคนด้วยความงงงวย

" เราไปทานข้าวเที่ยงกันค่ะ" กลาสพูดออกมา ปากเล็กที่ปวมเล็กน้อยตอนนี้มีลิปสติกสีอ่อนชมพูเคลือบไว้เพื่อช่วยปกปิดเล็กน้อย แกรนิคดันตัวลุกขึ้นจาเก้าอี้แล้วเดินตรงไปที่คนตัวเล็กทันที

" ปากพี่กลาสหว๊านหวาน" แกรนิคก้มลงกระซิบเบาๆที่ข้างใบหูเล็ก กลาสหันหน้ามามองหน้าแกรนิคที่ใกล้ๆแค่คืบ ขณะที่เขากำลังจ้องมองเธออยู่ก่อนแล้ว มือเล็กกำเข้าหากันแน่น ใบหน้าเรียวเล็กที่ขาวกลับแดงลามไปถึงหูเล็กอีกครั้ง เธอยืนแข็งทื่อทำอะไรไม่ถูกเลย จนแกรนิคยกมือหนาขึ้นมาจับไหล่เล็กให้หมุนตัวกลับไปที่ประตูแล้วแขนยาวของเขาเลื่อนลงไปโอบเข้าทางเอวกิ่วแน่น เขาดันคนตัวเล็กให้เดินออกจากห้องทำงานไป เฟรดริคส์ได้แต่ยืนขบกรามแน่น

" คนของกู" เฟรดริคส์พูดออกมารอดไรฟัน เขามองตามหลังคนทั้งคู่ด้วยความเจ็บใจ พนักงานในร้านเห็นถึงกับอ้าปากค้างปากเพราะเจ้านายสาวไม่เคยทำแบบนี้กับใครมาก่อน