หยางเจี๋ยเดินตรงไปยังที่แขวนเสื้อคลุมของฉีเย่ว์ช้าๆ เขากลืนน้ำลายเหนียวลงคอใจเต้นระทึก ภาวนาขอให้เป็นเขาที่ตาฝาดหรือเป็นเพียงชิ้นผ้าที่คล้ายคลึงกัน
ในขณะที่ฉีเย่ว์ยังไม่รู้ว่าหยางเจี๋ยเห็นสิ่งใด แท้จริงแล้วเป็นอาสุ่นที่นำเสื้อคลุมที่นางแอบซ่อนไว้ไปแขวนอยู่ตรงนั้นและได้ใช้เสื้อคลุมอีกตัวของนางทับไว้อีกชั้น
"พี่เจี๋ยท่านดูสิ่งใดหรือ"
ฉีเย่ว์ถามหยางเจี๋ยด้วยท่าทางปกติเป็นอย่างยิ่ง หยางเจี๋ยมองหน้านางเห็นว่าไม่ได้ตื่นตระหนกแต่อย่างใดก็คิดว่าเขาคงจะคิดมากไป เสื้อคลุมของเขาตัวนั้นทำจากผ้าไหมเนื้อดีที่ที่เป็นเสื้อผ้าที่เขาจะใส่เฉพาะยามออกไปร่ำสุราที่หอโคมเขียว
คนตระกูลใหญ่ในแคว้นนี้ต่างนิยมใช้ เป็นไปได้ว่าฉีเย่ว์อาจจะบังเอิญมีผ้าชนิดเดียวกันก็เป็นได้ เขากับนางไม่ได้พบหน้ากันนานระหว่างนี้นางคงได้เสื้อคลุมตัวใหม่มากระมัง
กระนั้นหยางเจี๋ยก็ต้องดูให้เห็นกับตาว่าสิ่งที่เขาคิดเป็นจริงหรือไม่ เขาจึ
