ครอบครัวของท่านราชครูอาศัยอยู่ที่คฤหาสน์นอกเมืองโดยมีหยางเจี๋ยคอยคุ้มครองความปลอดภัยหยางเจี๋ยแอบปีนเข้าหาฉีเย่ว์แทบทุกคืนความสัมพันธ์ลับ ๆ ของพวกเขาถูกปกปิดอย่างมิดชิดจะมีก็เพียงหย่งเฉิงเท่านั้นที่รู้ความลับอันยิ่งใหญ่นี้
กระทั่งวันหนึ่งรถม้าที่ไม่ประทับตราจวนก็มาจอดที่หน้าคฤหาสน์แห่งนี้
สามวันให้หลังในเวลาเย็นย่ำคนผู้หนึ่งก็ปรากฏกาย หยางเจี๋ยที่คอยระวังความปลอดภัยกระโดดลงจากหลังคายืนตัวตรงพร้อมประสานมือรอรับคนผู้หนึ่ง นางเป็นสตรีผิวขาวละเอียด
แม้วัยจะล่วงเลยมาไม่น้อยแต่รูปโฉมงามล้ำประดุจสาวแรกรุ่นผู้หนึ่ง ใบหน้าคล้ายยิ้มคล้ายไม่ยิ้ม ดวงตาคมกริบคล้ายจะเหยียดหยันผู้คนอยู่ในที บั้นเอวของนางคอดกิ่วอาภรณ์สีขาวราวแม่ชีพลิ้วไหวดวงหน้านิ่งสงบดูสูงส่งและเยือกเย็น
นางคือฮูหยินรองซานไฉ่ เพียงเห็นสตรีนางนี้คนในจวนรู้ดีว่าเทียบเท่ากับได้เห็นท่านราชครู นางเป็นที่รักใคร่อีกทั้งยังเป็นอนุที่ท่านราช
