ไอรักเพลิงตะวัน

7

“พี่ดูกังวล เรื่องพิมพ์ดาวมาก” เพลิงตะวันเหมือนรู้ใจ แม้กมุทจะพูดเล่ารายละเอียดให้ฟัง น้ำเสียงก็ยังคงกังวลอยู่ตลอดเวลา

“ใช่ พี่ว่าจะลองคุยกับพิมพ์ดาวดู”

“ลองดูแล้วกันครับ” เพลิงตะวันเออออด้วย เพราะไม่รู้จะพูดอะไรดี

หลังจากนั้นกมุทก็ค่อยๆ บอกเรื่องราวของกรรณิกาให้บุตรสาวฟัง พิมพ์ดาวไม่ได้ว่าอะไร ที่บิดาจะมีภรรยาใหม่ ดีเสียอีกจะได้มีคนดูแล เธอเองก็เหงาเพราะอยู่กับบิดาสองคน และเมื่อได้เจอกับกรรณิกา นางดูเป็นคนดีเอาอกเอาใจเก่ง ทำให้พิมพ์ดาวไม่คิดต่อต้านมารดาเลี้ยงอีก

เพลิงตะวันรับรู้พฤติกรรมของกรรณิกามาตลอด ตั้งแต่ที่หล่อนพูดให้สามีส่งพิมพ์ดาวไปอยู่โรงเรียนประจำ เพราะให้เหตุผลว่าจะได้อยู่ในกฎระเบียบไม่เสียคน

พิมพ์ดาวเองดูหงอยไปถนัดตาเมื่อต้องไปอยู่โรงเรียนประจำ แต่เพราะเป็นคำสั่งของบิดา จึงต้องปฏิบัติตาม เธอจะได้กลับมาก็เฉพาะปิดภาคเรียนเท่านั้น

กมุทยังทำธุรกิจเกี่ยวกับวัสดุก่อสร้างเช่นเดิม แต่หลังๆ มีปัญหาเกี่ยวกับการเงิน เพลิงตะวันมักยื่นมือเข้าไปช่วยเหลืออยู่เสมอ

หลายครั้งที่เพลิงตะวันคิดสงสัยในปัญหาเรื่องเงินของเพื่อนรุ่นพี่จึงลองค้นหาความจริงว่า เหตุใดกมุทถึงได้ใช้เงินเกินตัว ผลปรากฏว่าค่าใช้จ่ายส่วนใหญ่มาจากภรรยาแทบทั้งสิ้น กรรณิกามักอ้างว่าส่งเงินไปช่วยเหลือที่บ้านเพราะพ่อแม่ป่วยต้องใช้เงินรักษามาก

กมุทเป็นคนหยิ่งในศักดิ์ศรี เขาไม่ได้ขอความช่วยเหลือปากเปล่า แม้เพลิงตะวันจะบอกว่าไม่เป็นไร เขาก็นำที่ดินมาจำนองเสียทุกครั้ง

จนเกิดเรื่องร้ายขึ้นเมื่อพิมพ์ดาวอายุได้สิบเจ็ดปี กมุทได้ขับรถพลิกคว่ำจนประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตคาที่

เพลิงตะวันเองก็ถึงกับช็อก เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเร็วมาก พิมพ์ดาวเป็นลมหลายตลบเพราะรับไม่ได้ที่บิดามาด่วนจากไป

เพลิงตะวันจึงเป็นคนช่วยเหลือเรื่องงานศพทั้งหมด เพราะกรรณิกาเอาแต่ร้องไห้ฟูมฟาย กมุทได้ทำประกันชีวิตเอาไว้โดยใส่ชื่อของพิมพ์ดาว กรรณิกาเข้ามายุ่งเกี่ยวโดยการจัดการเรื่องเงินทุกอย่างให้ และจะส่งเสียลูกเลี้ยงเรียนต่อเอง พิมพ์ดาวยังเด็กจึงไม่ได้คิดอะไร ปล่อยให้มารดาเลี้ยงจัดการทุกอย่าง แม้จะทำใจไม่ได้ ก็ต้องกลับไปเรียนต่อให้จบมัธยมศึกษาปีที่หก

สิ่งที่เพลิงตะวันกลัวก็มาถึงจนได้ กรรณิกาเผยธาตุแท้ออกมา เธอใช้เงินที่ได้จากการตายของกมุทไปถลุงเล่นในบ่อนการพนัน แถมยังมีสามีใหม่ ที่ดินที่เหลืออยู่ก็ขายไปเกือบหมด โดยที่เพลิงตะวันเป็นคนรับซื้อเอาไว้ทั้งหมด เขาคิดเพียงว่าเก็บไว้ให้พิมพ์ดาว เพราะเด็กสาวอายุยังน้อย คงจะลำบากมากนักในภายภาคหน้า

เมื่อเงินเริ่มหมดเพราะเล่นการพนันอย่างหนัก กรรณิกาก็ขายบ้านอีก เพลิงตะวันรีบซื้อตัดหน้าเอาไว้ ส่วนเงินที่ส่งพิมพ์ดาวเรียน กรรณิกาเลิกส่งนานแล้ว แต่เพลิงตะวันเป็นคนจัดการทั้งหมด โดยที่เขาไม่เคยเปิดเผยตัวเอง เพราะกมุทเคยฝากฝังบุตรสาวเอาไว้กับเขานานแล้ว เขาคิดว่าพิมพ์ดาวเหมือนคนในครอบครัวจึงช่วยเหลือโดยที่ไม่หวังสิ่งตอบแทน

ที่สำคัญก่อนพิมพ์จันทร์ตาย เขาได้เคยสัญญาเอาไว้ว่าจะช่วยดูแลครอบครัวของเธอให้ พิมพ์จันทร์คือผู้หญิงที่ดีที่สุดคนหนึ่งในชีวิตของเขา เพื่อนรุ่นพี่ที่คอยช่วยเหลือเขามาตลอด ผู้หญิงที่เขาแอบรักแต่ไม่กล้าปริปากบอก

พิมพ์จันทร์คือรักแรกของเขา คือความเจ็บปวดแรกเรื่องความรักของเขา และคือผู้หญิงที่ทำให้เขาไม่อยากมีครอบครัวถ้าไม่นับเรื่องของมารดา

คนเราถ้าร้ายกาจแล้วเปิดเผยตัวเองซึ่งๆ หน้ายังพอรับมือไหว กรรณิกาแกล้งทำตัวเป็นคนดีต่อหน้าทุกคน โดยเฉพาะพิมพ์ดาวที่ไม่เคยรู้เลยว่ามารดาเลี้ยงเลวร้ายเพียงใด และเพลิงตะวันเองก็เป็นผู้ชายที่ไม่ชอบพูดเรื่องผู้หญิง การที่เขาจะไปพูดว่าร้ายใคร โดยที่อีกฝ่ายนั้นดูดีในสายตาคนคนนั้น ย่อมดูเลวร้ายยิ่งกว่า เขาจึงหาทางช่วยเด็กสาวอยู่เงียบๆ ไม่เคยปริปากพูดแม้แต่น้อย

ก๊อก ก๊อก ก๊อก... เสียงเคาะประตูทำให้เพลิงตะวันสะดุ้ง หลุดจากภวังค์ความคิด เขาละสายตาจากสระว่ายน้ำเบื้องหน้า ทั้งๆ ที่จริงแล้วเขาแค่เหม่อลอยไม่ได้ตั้งใจมองทัศนียภาพอะไรที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าเลยแม้แต่น้อย

“เข้ามาสิ” เสียงขรึมๆ ของอาหนุ่มทำให้พิมพ์ดาวชะงักไปพอสมควร เธอสูดลมหายใจเข้าปอดแรงลึก ก่อนจะเปิดประตูเข้าไป

“มีอะไร” เมื่อหันมาเจอกับคนที่เขากำลังคิดถึง เพลิงตะวันจึงถามเสียงขรึมกลับไป

“หนูเอากาแฟมาให้อาเพลิงค่ะ”

“อาไม่อยากดื่มกาแฟ เดี๋ยวนอนไม่หลับ” เขาบอกอย่างหมางเมิน

พิมพ์ดาวถึงกับขบเม้มริมฝีปากจิ้มลิ้มของตัวเองทันทีเมื่อโดนปฏิเสธ

“คืนนี้อาจะไปนอนห้องหนูไหมคะ” เธอโพล่งถามไปตรงๆ บ้านหลังนี้เป็นบ้านที่เธออยู่มาตั้งแต่เล็กแต่น้อย เธอจึงย้ายกลับเข้ามาอยู่ห้องของตัวเองแบบเนียนๆ ทั้งๆ ที่จริงๆ แล้วเจ้าของบ้านคือเพลิงตะวัน และเธอก็ต้องขออนุญาตเขาก่อน

“ทำไม” เขาถามเสียงนิ่ง

พิมพ์ดาวเม้มปากอีกครั้ง รู้สึกว่าใบหน้าของเธอกำลังร้อนผ่าวและคงจะแดงจัด

เมื่อเห็นอาการอึกอักของคนตรงหน้า เพลิงตะวันจึงยกมือขึ้นทำท่าไล่ให้เธอออกไปพ้นสายตา นั่นยิ่งทำให้สาวน้อยขาดความมั่นใจใจในตัวเองเข้าไปอีก

เพลิงตะวันหันกลับไปสนใจงานอีกครั้ง เขาเปิดแฟ้มเอกสารบนโต๊ะบางส่วน บางส่วนที่ตกลงพื้นก็ไม่สนใจจะเก็บขึ้นมา ทั้งๆ ที่สมาธิของเขาตอนนี้อยู่กับคนตรงหน้า ที่ยังยืนอยู่ในห้องและไม่ได้ไปไหนไกล

พิมพ์ดาวเดินไปหยิบแฟ้มเอกสารที่กระจัดกระจายตกเกลื่อนพื้น เธอฉลาดพอที่จะไม่ถามเขาว่าเกิดอะไรขึ้น เมื่อนำไปจัดเรียงบนโต๊ะเรียบร้อยแล้วจึงถอยออกมาเงียบๆ

“เดี๋ยวหนูไปเอาเครื่องดื่มอย่างอื่นมาให้อาเพลิงนะคะ” พิมพ์ดาวรีบบอกและเดินออกจากห้องไป

กว่าเพลิงตะวันจะเรียกเด็กสาวเอาไว้ได้ เธอก็หายไปจากสายตาเขาเสียแล้ว

ทันทีที่ประตูห้องถูกปิดไว้เหมือนเดิม ชายหนุ่มก็เลิกสนใจแฟ้มเอกสารมากมายบนโต๊ะ เขาพิงร่างไปกับพนักเก้าอี้คล้ายกับเหนื่อยนัก ทั้งๆ ที่ไม่ได้แตะต้องหรือทำงานอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลยสักนิด

ในสมองของเพลิงตะวันครุ่นคิดอะไรมากมาย แต่ทุกอย่างล้วนแล้วเป็นเรื่องของพิมพ์ดาวแทบทั้งสิ้น ตลอดชีวิตที่เป็นหนุ่มมาเขายอมรับกับตัวเองเลยว่าไม่อยากมีพันธะกับผู้หญิงคนไหนอีก

หรือเป็นเพราะเขายังไม่ถูกใจใครเป็นพิเศษ แล้วจู่ๆ พิมพ์ดาวก็ตกเป็นของเขาโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว จะทั้งอารมณ์โดนยั่วยุหรืออารมณ์หวงที่ไม่อยากให้เธอตกเป็นของชายอื่น ทำให้เขากระทำสิ่งที่ผูกมัดทั้งตัวเธอและตัวเขาลงไปแบบนั้น และที่สำคัญเขาตระหนักว่าไม่ได้ป้องกันตัวเอง พิมพ์ดาวเองก็ไม่ได้เอ่ยถึงเรื่องนี้ อาจเพราะเด็กสาวยังเยาว์วัยมากเกินกว่าจะคิดคำนึงถึงผลที่ตามมา ว่าเธออาจจะตั้งครรภ์ขึ้นมาก็เป็นได้

เขาหมั่นถามใจตัวเองหลายครั้งว่า ..หากพิมพ์ดาวไม่ใช่ลูกของพิมพ์จันทร์ล่ะ ความรู้สึกของเขายังเหมือนเดิมไหม คำตอบที่ได้รับทำให้เขาตกใจไม่น้อย มันยังเหมือนเดิม เขารู้สึกกับเด็กสาวคนนี้เกินกว่าอาหลานมานานแล้วแต่พยายามซ่อนเร้นปิดบังเอาไว้ภายใต้ใบหน้าราบเรียบ ในส่วนลึกของจิตใจตอกย้ำว่าอาหลาน แต่ความห่วงใยมันเกินเลยจนกู่ไม่กลับ

เสียงเคาะประตูที่ดังขึ้นอีกรอบ แต่ไม่รอให้เขากล่าวอนุญาต ทำให้เพลิงตะวันมองเด็กสาวตั้งแต่เธอประคองถาดเครื่องดื่มและของว่างเข้ามาในห้อง เธอเองก็ดูประหม่าอย่างชัดเจนขณะวางแก้วโกโก้ร้อนกับขนมเค้กหน้าตาน่ารับประทานมาตรงหน้า เขาจำได้ว่าเป็นคนซื้อมาด้วยตัวเอง

“ขนมเค้ก?” เพลิงตะวันเลิกคิ้วขึ้น เขาซื้อมาให้เธอ แต่เธอกลับนำมาให้เขา ซึ่งเวลานี้ไม่ใช่เวลาช่วงกลางวันอย่างที่ควรจะเป็น

“หนูเห็นว่าอาเพลิงยังไม่ได้รับประทานอาหารเย็น เลยเอาขนมกับโกโก้ร้อนมาให้ค่ะ เดี๋ยวดึกอาเพลิงจะหิว”