บทที่ 20
ภายในห้องมืดมิดมีเพียงแสงสว่างส่องเข้ามาจากรอยแยกของผ้าม่านสีดำสนิทพลันทำให้คนบนเตียงรู้สึกตื่นขึ้นมา ร่างกายหนักอึ้งด้วยพิษไข้ทำให้ไม่สามารถขยับเขยื้อนหรือทรงตัวลุกขึ้นทำได้เพียงปรายตามองสิ่งรอบข้างจนกระทั่งสายตาประสานกับร่างสูงของเพื่อนสนิทที่ตอนนี้กำลังยืนกอดอกมองเขาด้วยความเรียบนิ่ง
"ไอ้เวล" เสียงเข้มเอ่ยแผ่วเบาในลำคอพลางฝืนแรงทั้งหมดพยุงตัวลุกขึ้นและพิงกายที่หัวเตียง
"มึงมายุ่งกับลินณ์อีกทำไม" น้ำเสียงของผู้ทรงอิทธิพลเอ่ยด้วยความเยือกเย็นก่อนที่แววตาจะแข็งกร้าวจดจ้องมองเพื่อนสนิทด้วยความโกรธจัด
ทั้งเวลตันและพอร์ชต่างก็เห็นเฌอลินณ์เหมือนเป็นน้องสาวแท้ ๆ คนหนึ่งเนื่องจากเธอเป็นน้องสาวของอลันเพื่อนสนิทของเขา เฌอลินณ์กลายเป็นผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มผู้ชาย ถูกดูแลดุจเจ้าหญิงเสมือนว่าพี่ชายทั้งสามคนนี้เป็นบอดี้การ์ดประจำตัว
จนกระทั่งเติบโตเข้าสู่ช่วงเรียนต่อเฌอลินณ์ต้องเดินทางไปเ
