ถึงแม้อิงจันทร์จะหัวเดียวกระเทียมลีบที่อยู่ท่ามกลางครอบครัวของวรโชติเมธา แต่เธอก็ปรับตัวเข้าหาได้อย่างเป็นธรรมชาติ โดยที่มีอัญชันคอยชวนคุยให้เธอคลายความวิตกกังวล
โทนเสียงของสะใภ้ใหญ่อ่อนนุ่มเหมือนใบหน้าที่สวยละมุน อีกทั้งผิวพรรณอัญชันยังเนียนละเอียดเปล่งปลั่งราวกับลูกคุณหนูที่ไม่เคยโดนแดดสัมผัสผิว
กิริยามารยาทก็งดงามราวกับผ้าพับไว้..
จะเสียก็แค่บรรยากาศอึมครึมระหว่างเธอกับผู้เป็นสามีอย่างนพเก้า ทั้งคู่เหมือนมีเมฆครึ้มลอยวนอยู่รอบตัวตลอดเวลา แทบไม่สบสายตาหรือตักอาหารให้กันเลยสักนิดเดียว
ผิดถนัดกับเอกชยินทร์ เขาตักอาหารใส่จานอิงจันทร์จนพูนขึ้นเต็มจาน จนเจ้าตัวอาจจะลืมในสิ่งที่เธอเคยเอ่ยปากเตือนในเรื่องการแสดงออกที่มากเกินไป
มันดูปลอม..
“ไม่ต้องห่วงนะหนูอิง ถึงงานจะจัดแบบกระชั้นชิดไปหน่อย แต่ลุงรับประกันเลยว่ามันจะออกมาดีอย่างแน่นอน” ประมุขของบ้านเอ่ยขึ้นอย่างอารมณ์ดี สายตาฉายชัดถึงคว
