Aklım zikrim bedenim tüm dengesini şaştı. Kafamın içerisinde öyle büyük sessizlik vardı ki kendimden korkar vaziyete gelmiştim çünkü bu sessizliği biliyordum, fırtına öncesi sessizlik.
Çünkü ben evin asi kızıydım. Hiçbir şeye sessiz kalmadığı için babasından kimi zaman tokat yiyen o kızdım. Şimdi Serkan’a karşı elbette ki sessiz kalacak değildim ama sessiz rolü yapacaktım, biraz pısırık kalacaktım. Benim kaçamayacak kadar aciz olduğumu düşünmeliydi ki rahat rahat plan yapıp buradan defolup gideyim.
Akşam olduğunda nihayet alt kattan üst kata, bize verdikleri daireye geçebilmiştik. Kuzeni Esma bize kapı anahtarını verip bana ters ters bakarak yanımızdan ayrılmıştı. Aşağıyla neredeyse aynı dizayna sahipti zaten ev içi dekorasyonu birebir aynıydı.
Kollarımı kendime sararak içeri geçtiğimde
