Beyza Karayel
İçimde ki duygu harbinden kaçmam mümkün değildi. Sanki bir bomba vardı ve pimi çekilmişti de patlamıştı. Artık durdurmak mümkün değildi. Deli gibi ağlıyordum asla kendimi tutamıyordum. Sanki biri kalbime bıçak sokmuştu da bir de üzerine o bıçağı çevirmişti.
“Şşt, sakin ol.” Diye fısıldadı Serkan ve hiç beklemediğim bir şey yaparak kollarını etrafıma doladı. Sakin ol demesi kolaydı tabi ama olmak mümkün müydü? Hayır.
Öyle çok ağlıyordum ki konuşmam bile olanaksızdı. Hatta bir ara Büşra’nın mutfak kapısından korkuyla bana baktığını gördüm. Kızı ilk günden korkutmuştuk bir de...
“B-ben ne diyeceğimi bilemiyorum.” Dedim zar zor hıçkırıklarımın arasından. Onca yıl beddualar ettiğim, nefretler savurduğum ve sivri dilim ile her şeyi burnundan getirmeye çalıştığım adam aslında ya
