Öğlen saatlerinde bilincim kendine geldiğinde ilk aradıkları ebetteki ailem değil Nazlı oldu çünkü nasıl başının etini yediyse hemşirelerin hemen onu aramaya gitmişlerdi. Aradan geçen bir saatin sonunda elime biri dokunduğunda irkilerek irkilerek kafamı çevirdim ve Nazlı’yı görmenin rahatlığı ile gevşedim.
“Canımın içi, beni çok korkuttun. Nasıl böyle bir şey yapıp benim kalbime indirirsin?” diye hemen azarlamaya geçti dolu gözleriyle. Biraz fazla sulu gözdü.
Ağzımda ki oksijen maskesini çıkarıp ona gülümsedim. “İyiyim, ben senin kalbine neden indirmek isteyeyim ki?” dediğimde şaşırarak yüzüme baktı.
“İntihar ettin çünkü.” Dediğinde bu sefer şaşırma sırası bendeydi. Şaşkın şaşkın yüzüne bakmaya başladım. İntihar mı? Ne intiharı? Ben mi intihar etmişim? Bu da nereden çıkmıştı yine kim b
