3 ขอร้อง
917 Words
"ถ้าไม่อยากตายก็ควรจะรู้ไว้นะว่าไม่ควรทำแบบนี้"
"นะ...หนูร้อนพะ...พี่ชายสุดหล่อมียาใช่ไหม...อะ...เอาให้หนูได้ไหม" แม้เธอจะถูกครอบงำด้วยบางอย่างจนเกือบจะขาดสติ แต่ใช่ว่าเธอจะไม่รู้ว่าคนตรงหน้าเธอเป็นใครถ้าไม่ใช่นักแข่งสุดหล่อในฝันของเธอ
"น่ารำคาญ" ว่าแล้วก็ลุกขึ้นทำให้คนบนตักหล่นลงก้นกระแทกพื้นเรียบอย่างแรง
ตุ้บ!
"โอ้ย~" เด็กสาวร้องโอดโอยด้วยความเจ็บ สายตาจับจ้องแผ่นหลังกว้างของโจชัวไม่ยอมละไปไหน ก่อนจะค่อยๆพยุงตัวขึ้นเดินตรงเข้าไปสวมกอดเขาจากด้านหลัง
หมับ!
"ช่วยหนูด้วยนะคะ หนูทรมาน...หนูร้อน...ร้อนไปหมดเลย" เธอไม่ว่าเปล่ามือน้อยๆเริ่มลูบไปมาที่หน้าท้องแกร่งซึ่งเต็มไปด้วยก้อนซิกแพค เธอกัดปากตัวเองเบาๆ ไม่รู้เลยว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่
"ถ้าไม่อยากตายก็อยู่ห่างๆฉันเอาไว้" โจชัวเอียงคอมาบอกฟารินที่ตอนนี้มือของเธอเริ่มเลื่อนต่ำลงมาถึงขอบกางเกงยีนส์ของเขาแล้ว
"นะ...หนูร้อนชะ...ช่วยหนูหน่อยนะ" ตอนนี้เธอเริ่มจะไม่ไหวแล้ว เหงื่อมากมายไม่รู้มาจากไหนผุดขึ้นเต็มกรอบหน้าของเธอ ทั้งที่ในห้องนี้มีเครื่องปรับอากาศกำลังทำงานอยู่ แข้งขาสองข้างสั่นเทาจนแทบยืนไม่ไหว
"จะให้ฉันช่วยเธอยังไงหืม" โจชัวหมุนตัวกลับมาหาฟารินทั้งที่ยังมีลำแขนเรียวของเธอกอดเอวสอบของเขาไว้หลวมๆ
รอยยิ้มบนใบหน้าหล่อเหลาผุดขึ้นอย่างร้ายกาจ มือใหญ่ยกปัดปอยผมเปียกชุ่มออกจากใบหน้าสวยหวานเพื่อที่จะได้มองเห็นหน้าเธอได้ชัดๆ ดวงตากลมโตเหมือนตุ๊กตาบาร์บี้ จมูกนั้นรั้นรับกับใบหน้ารูปไข่ ริมฝีปากอวบอิ่มสีชมพูหน้าจูบ
หากมองดีๆเด็กโง่คนนี้ถือว่าสวยและน่ารักใช้ได้นะแต่ขอโทษทีพอดีเขาไม่ใช่คนที่หวั่นไหวกับผู้หญิงง่ายๆ โดยเฉพาะเด็กสมองน้อยแบบนี้
"อื้อ~" เพียงแค่มาเฟียหนุ่มใช้เรียวนิ้วลูบไปมาเบาๆที่ใบหูซึ่งเป็นจุดอ่อนของผู้หญิงทุกคน ฟารินก็ส่งเสียงครางเบาๆในลำคอเคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสชวนสยิวของอีกฝ่าย
"หึ..." โจชัวยกยิ้มมุมปาก ก่อนจะเลื่อนนิ้วมือลงมาตามลำคอระหง ผ่านร่องอกจนมาหยุดที่หน้าท้องแบนราบเป็นการดับฝันของฟารินที่กำลังเคลิ้มอยู่
"นะ...หนูอยากได้แบบเมื่อกี้อีก" เด็กสาวเอ่ยบอกเสียงสั่น ดวงตากลมโตช้อนขึ้นมองคนตรงหน้าด้วยความเว้าวอนพลางขยับกายเข้าไปเบียดชิดกับร่างสูงใหญ่อย่างถือวิสาสะ จนเรียวอ่อนเธอนั้นเสียดสีกับบางสิ่งผ่านเป้ากางเกงยีนส์ของฝ่ายตรงข้าม
"....."
"หะ...ให้หนูอีกได้ไหมคะ" สองมือกำชายเสื้อเชิ้ตสีดำแน่น พลางกัดปากตัวเองเบาๆเมื่อได้มองแผงอกกำยำของโจชัวที่โผล่พ้นออก
"ถ้างั้นเธอจะยอมแลกกับความบริสุทธิ์ของเธอได้ไหมล่ะ" มาเฟียหนุ่มถามกลับพร้อมกับใช้ปลายนิ้วชี้ดันคางมนขึ้นให้เธอมองหน้าเขา ดวงตาคู่สวยกลอกกลิ้งไปมาในยามที่มองใบหน้าหล่อๆของนักแข่งในฝันราวกับลังเลในสิ่งที่เขาขอ
"...."
"ถ้าอยากหายทรมานก็ต้องยอม"
"หะ...หายจริงเหรอคะ หนูจะหายร้อนจริงๆเหรอ"
"มันก็อยู่ที่ตัวเธอว่าจะยอมเสียครั้งแรกให้กับผู้ชายที่เพิ่งเจอกันรึเปล่า"
"ก็แค่ครั้งแรกมะ...มันไม่สำคัญหรอกมั้ง"
"แน่ใจนะว่าจะยอมเสียครั้งแรกให้ฉัน" โจชัวถามย้ำอีกครั้ง
หากเธอปฏิเสธที่จะไม่ให้เขาทำ เขาก็จะยอมปล่อยเธอไป แต่ถ้าเธอยังยืนยันที่จะให้เขาทำเพื่อเธอจะได้เลิกทรมานเพราะพิษยากล่อมประสาท...เขาก็ยินดีที่จะช่วย
โจชัวจูงมือฟารินเข้ามาในห้องนอนที่ติดกับห้องทำงานจัดการล็อคประตูเรียบร้อย โดยห้องนี้คนนอกจะเข้าไม่ได้เพราะประตูห้องใช้รหัสเปิดเท่านั้น
เด็กสาวถูกผลักให้นอนราบลงกับเตียงนอนขนาดใหญ่ ดวงตาคู่สวยจับจ้องมาเฟียหนุ่มที่กำลังปลดกระดุมออกทีละเม็ดไม่วางตา
โจชัวยืนมองเรือนร่างขาวผุดผ่องของฟาริน ก่อนจะโยนเสื้อเชิ้ตสีดำเข้มไปไกลแล้วตามลงมาคร่อมคนที่นอนอยู่
"เปลี่ยนใจตอนนี้ยังทันนะเด็กน้อย" เขาไม่พูดเปล่าพลางแกะกระดุมชุดเดรสของเธอออกตามไปด้วยทีละเม็ด จนเห็นบราเซียสีขาวที่ห่อหุ้มก้อนเนื้อขนาดใหญ่เอาไว้
"มันเจ็บมากไหมคะ"
"ก็ต้องลองดูเอง เพราะความเจ็บของการมีเซ็กส์แต่ละคนมันไม่เหมือนกัน"
"ละ...แล้วถ้าหนูไม่ทำแล้วล่ะคะ"
"ถ้าเธอทนยากล่อมประสาทที่เพื่อนสุดเลวของเธอผสมกับเหล้าได้ ก็ไม่ต้องทำและฉันก็ไม่ชอบขืนใจผู้หญิงเพื่อความสุขของตัวเอง" พูดจบเขาก็ผละจากร่างเด็กคนนี้ เปิดลิ้นชักโต๊ะข้างเตียงหยิบบุหรี่ออกมา ก่อนจะเดินไปยืนหน้าระเบียงห้องนอน
- Writer
