13
“ผู้หญิงคนที่คุณเรียวพูดถึงคือ ลูกสาวคนโตของผมเองครับ เธอชื่อคุริฮาระ ทามะโกะ” คำตอบของทาคุยะเรียกรอยยิ้มเหี้ยมเกรียมให้เกิดขึ้นบนใบหน้าของเรียว ใช่เธอคนนี้จริงๆ ด้วย คราวแรกเขายังไม่ปักใจเชื่อเต็มร้อยว่าคนที่อยู่ในภาพนั้นคือพี่สาวของคนรักหรือไม่ ไม่ใช่ว่าไม่เชื่อสุชาลินีที่เขียนชื่อนามสกุลพร้อมทั้งความสัมพันธ์ของทั้งสองไว้ที่ข้างหลังภาพ หากแต่เรียวต้องการความแน่ใจ ความมั่นใจเท่านั้นเอง เพราะการแก้แค้นในครั้งนี้คือการหยิบยื่นความตายที่แสนทรมาน ตายทั้งที่หายใจอยู่
สีหน้าของทาเคชิเต็มไปด้วยความตกใจ ที่เดินทางเข้ามาอยู่ในหัวใจของเขาอีกระลอก หลังจากที่ระลอกแรกผ่านไปไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง ความหวังเพียงน้อยนิดที่เขามีอยู่ในใจ ขออย่าให้เป็นเธอเลย ขออย่าให้ทรรศิกาหญิงสาวที่เขารักคือนักฆ่าสาวที่ปลิดชีวิตมายุมิ ผู้มีพระคุณล้นหัว สุชาลินีหญิงสาวที่ดีพร้อมกับตำแหน่งนายหญิงของเขาเลย การณ์ปรากฏว่าเธอคือคนนั้น คนที่ฆ่าคนดีๆ อย่างเลือดเย็น ความเสียใจ ความผิดหวังมันเต้นเร่าไปทั่วร่างกาย ฝังแน่นอยู่ในสมองลุกลามมาถึงหัวใจที่บอบช้ำและเจ็บปวด เขาไม่อยากจะคิดเลยว่า หากเจ้านายหนุ่มมีคำสั่งให้ปลิดชีวิตของทรรศิกา หัวใจดวงนี้ที่มีเธออยู่เต็มดวง มันจะหนักแน่นพอที่จะทำตามคำสั่งได้หรือไม่ ทำก็เจ็บ ไม่ทำก็เจ็บ
“ก่อนที่ปิ่นจะตาย ปิ่นบอกผมว่าพี่สาวของเขาคือคนที่ฆ่าคุณแม่ของผม คือคนที่ฆ่าปิ่น” เรียวพยายามบังคับเสียงไม่ให้สั่น อยากรู้ความจริงใจจะขาด เพราะเขากระเหี้ยนกระหือรือที่จะแก้แค้นเต็มทนแล้ว
“เธอมีชื่อว่าไทยว่าทรรศิกา ชื่อเรียกสั้นๆ ว่าน้ำหวาน ชื่อญี่ปุ่นคือ คุริฮาระ ทามะโกะเป็นลูกสาวคนโตของผมที่เกิดกับวรวรรณ ผู้หญิงไทย ภรรยาคนแรกที่เลิกรากันไปตั้งแต่ทามะจังยังไม่เกิด เราสองคนพ่อลูกไม่ค่อยได้พบเจอ ไม่สนิทสนมกันมากนัก ปีหนึ่งจะเจอกันสองสามครั้งเห็นจะได้ มินามิจังคือลูกสาวที่ผมให้ความรักและความอบอุ่นกว่าทามะจังมาก แม้ว่าผมกับแม่ของมินามิจังจะเลิกรากันไปก็ตาม ผมมารู้เรื่องที่ทามะจังเป็นคนฆ่าคุณแม่ของคุณกับมินามิจังในวันรุ่งขึ้น ตอนนั้นผมอยู่ที่ประเทศสวีเดนกำลังติดต่อเกี่ยวกับธุรกิจส่งออกอยู่ ที่ผมรู้เพราะว่าทามะจังเป็นคนบอกผมเอง ผมถามว่าทำไมถึงฆ่าน้อง ฆ่าคุณมายุมิ เธอตอบว่าสาเหตุที่ฆ่าคุณแม่ของคุณเพราะความแค้นที่มีต่อกัน ซึ่งผมถามเขาก็ไม่ตอบ ส่วนสาเหตุที่ฆ่ามินามิเพราะว่าอิจฉา
ทามะจังอิจฉาที่ผมให้ความรักกับน้องมากกว่า อิจฉาที่น้องสาวมีคนรักที่ดีอย่างคุณ อิจฉาที่คนรอบข้างต่างมีความรักความเอ็นดูให้กับมินามิ เพราะว่าทามะจังไม่เคยได้รับความรู้สึกนั้นจากใคร ผมไม่เคยคิดเลยว่าความอิจฉาริษยาที่อยู่ในใจของทามะจัง จะทำร้ายมินามิผู้เป็นน้องสาวได้ ที่ผมไม่ได้ไปงานศพของมินามิ เพราะทามะจังข่มขู่ผมไว้ว่า ถ้าผมไปงานศพของน้องสาว เธอจะฆ่าคนทุกคนที่อยู่ในงานให้ตายทุกคน ผมกลัวคำขู่ของทามะจังจึงไม่ได้เดินทางไปร่วมงาม ทั้งๆ ที่ผมอยากจะไปใจจะขาด ถ้าถามผมว่าทำไมผมถึงกลัวใจลูกสาวคนนี้ เป็นเพราะว่า เธอคือนักฆ่าฝีมือเยี่ยมของแก๊งพยัคฆ์ทอง แก๊งที่ผมดูแลอยู่
ผมไม่อยากจะให้ลูกสาวของผมเป็นนักฆ่า หากแต่ทามะจังเชื่อพ่อเลี้ยงของเขามาก พ่อเลี้ยงของเขาฝึกฝนการต่อสู้ ทักษะของการใช้อาวุธต่างๆ ฝึกฝนความเลือดเย็น ผมขอโทษแทนทามะจังด้วย ทามะจังเดินเข้ามาหาผม บอกผมว่าเขาอยากเป็นนักฆ่า อยากจะฆ่าคน ผมไม่ยอม ผมจะยอมได้ยังไงในเมื่อผมเป็นพ่อ แต่ทามะจังยื่นคำขาดว่าถ้าหากไม่ให้เธอเป็นนักฆ่าประจำแก๊งพยัคฆ์ทอง เธอจะไปเป็นนักฆ่าของแก๊งอื่น ผมก็เลยยอม เพราะกลัวว่าลูกสาวจะไปฆ่าคนดีๆ หากไปอยู่กับแก๊งอันธพาล ซึ่งคนที่ผมสั่งไปฆ่านั้น ล้วนแล้วแต่เป็นคนเลวที่สมควรตายทั้งสิ้น แต่ว่าผมไม่ได้สั่งให้ทามะจังฆ่าใครมานานเป็นปีแล้ว ผมเห็นมือทามะจังเปื้อนเลือดไม่ได้อีกต่อไปแล้ว” ทาคุยะโค้งคำนับด้วยความรู้สึกผิด ร้องไห้อีกต่างหากเพื่อความสมจริง
ทุกวินาทีที่เรียวฟังคำบอกเล่าที่พรั่งพรูออกมาจากปากของทาคุยะ กรามของเขาขบกันจนเกิดเสียงกรอดๆ มือทั้งสองข้างกำเข้าหากันแน่นจนร่างกายสูงใหญ่เกิดอาการสั่น ดวงตาคมเข้มสีดำสนิทมีแสงสีแดงแห่งความแค้นแทรกเป็นประกาย แรงอาฆาตแผ่กระจายขยายรังสีไปรอบร่างกายหนุ่ม หัวใจของเขามันร่ำร้องอยากจะแก้แค้นจุกแน่นในอก ทรรศิกาต้องได้รับการลงทัณฑ์จากเขาอย่างสาสมแน่นอน
ทาเคชิมีสีหน้าเรียบสนิท ไม่แสดงอาการออกมาว่าเขามีความรู้สึกอย่างไร เพราะไม่อยากให้ทุกคนในที่นี้เกิดความสงสัยมากขึ้นกว่านี้ หากแต่ในใจของเขานั้นไม่มีใครรู้หรอกว่ามันเต็มไปด้วยความเสียใจ ความตกใจ สับสน หากเรื่องที่ได้ยินไม่ได้ออกมาจากปากของทาคุยะ เขาไม่มีทางเชื่ออย่างเด็ดขาด ทำไมเขาไม่รู้สึกถึงสัญชาตญาณนักฆ่าที่อยู่ในตัวของเธอเลย สิ่งที่เขามองเห็นภายนอกคือความสวยงามที่มีอย่างมากมาย ความอ่อนโยน โอบอ้อมอารี ส่วนภายในจิตใจนั้นสิ่งที่เขาเห็นคือความเมตตา ที่เธอจะ หยิบยื่นให้กับทุกคนที่เดือดร้อน นี่หรือคือผู้หญิงที่เป็นนักฆ่าสาวเลือดเย็น คนอย่างนี้น่ะหรือจะหยิบปืนมาฆ่าคน ทาเคชิครวญครางอยู่ในหัวใจที่อัดแน่นไปด้วยความผิดหวัง แล้วเขาจะต้องทำตัวอย่างไรต่อไปดีนี่ เขาปักใจรักเธอไปแล้วยากนักที่จะถอนต้นรักต้นนั้นกลับคืนมา
“ผมต้องแก้แค้นแทนคุณแม่กับมินามิ คุณลุงคงเข้าใจที่ผมพูดนะครับ” เรียวพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ดวงตาแข็งกร้าวเมื่อนึกถึงดวงหน้าของทรรศิกา ความสวยของเธอมีอยู่มาก พอๆ กับความเลวกับความเลือดเย็นที่มีอยู่ในตัวของเธอ