สวาทรักอสูรร้าย

8

8

“ปิ่น...ปิ่นอย่าเป็นอะไรนะ อย่าเป็นอะไร พี่จะพาปิ่นไปหาหมอนะ อย่าเพิ่งเป็นอะไร” เขาพูดขณะที่อุ้มร่างของคนรักก่อนจะสาวเท้าวิ่งไปที่ลิฟต์ เพื่อนำร่างของสุชาลินีไปส่งโรงพยาบาลให้เร็วที่สุด

“ปิ่น ปิ่น อย่าเป็นอะไรนะ ได้โปรดอยู่กับพี่...อยู่กับพี่” เรียวพยายามเรียกร่างที่ยังคงสลบไสล ลมหายใจผะแผ่วตลอดเวลาที่รถเคลื่อนตัวไปบนถนนด้วยความเร็วสูง หากแต่ร่างแน่งน้อยยังคงนิ่งอยู่เช่นเดิม หากแต่เขาไม่ละความพยายามใช้ฝ่ามือตีที่แก้มของเธอเบาๆ ปากก็ร้องเรียกไปด้วย

“ได้โปรด ลืมตามามองหน้าพี่หน่อย ได้โปรด พี่ขาดปิ่นไม่ได้ ตื่นมามองหน้าพี่สิ ตื่นมา” หยดน้ำตาหยดแล้วหยดเล่าของเขาไหลรินลงมากระทบแก้มนุ่ม น้ำตานำความรักและความอาดูรที่เขามีต่อเธอแทรกซึมเข้าไปในผิวแก้ม เรียกประสาทสัมผัสที่อ่อนล้า อ่อนแรงให้ฟื้นตัวขึ้นอย่างช้าๆ ไม่เพียงเรียวเท่านั้นที่พยายามจะเรียกสติของคนรักให้กลับมา ตัวของสุชาลินีพยายามอย่างเต็มที่ที่จะลืมตาตื่นขึ้น เพื่อที่จะมองเขาเป็นครั้งสุดท้าย รู้ตัวดีว่าคงไม่รอด ชีวิตของเธอคงจะจบลงในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า ขอวิงวอนสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย ขอให้เธอได้ร่ำลาเขาเพียงหนึ่งนาที หนึ่งนาทีเท่านั้น

“พะ...พี่ ระ...เรียว” เสียงกระท่อนกระแท่นเบาหวิวดังออกมา จากปากของสุชาลินี หญิงสาวใช้ความอุตสาหะอย่างมากมายที่จะเปิดเปลือกตาออกกว้าง หวังจะได้เห็นใบหน้าคมคายหล่อเหลาของเขา แล้วเธอก็ทำสำเร็จใบหน้าของเรียวปรากฏอยู่ในจักษุประสาท แม้ว่ามันจะพร่ามัวหากแต่เด่นชัดในจิตใจ

“ปิ่น โอ้...ขอบคุณพระเจ้า ปิ่นอยู่กับพี่นะ อยู่กับพี่ อย่าจากพี่ไปไหนพี่รับไม่ไหวนะ รับไม่ไหวแล้ว” เขาหมายความตามที่พูด เรียวไม่สามารถทานทนกับความสูญเสียได้อีกต่อไปแล้ว ความเสียใจจากการที่มารดาเสียชีวิตที่ผ่านไปไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงมันยังใหม่สดเกินกว่าที่เขาจะทำใจยอมรับมันได้ หากเขาต้องสูญเสียเธอไปอีกคน เขารับไม่ไหวจริงๆ

เธอรู้ดีว่าหากเธอจากโลกนี้ไปจะนำพาความเสียใจมาให้คนรักหนุ่มอย่างมากมาย ข่าวการเสียชีวิตของมายุมิผู้เป็นมารดาทำให้หัวใจของเรียวแตกละเอียด หากเธอจบชีวิตลงอีกคน หัวใจที่แข็งแกร่งของเรียวต้องแหลกสลายเป็นผุยผงไม่มีชิ้นดีอย่างแน่นอน ทว่าเรียวต้องยอมรับมันให้ได้ ดั่งคำพูดที่ว่า สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม ทุกคนต้องผ่านการเกิด แก่ เจ็บ ตายด้วยกันทุกคน หญิงสาวเองก็เช่นกัน

“พะ...พี่เรียว ปะ...ปิ่นรักพี่” เสียงนั้นพยายามเปล่งออกมาอย่างสุดความสามารถ แผ่วเบาเต็มทน

“ใครทำ ใครทำปิ่น มันทำปิ่นทำไม ปิ่นไม่เคยทำอะไรให้ใครเลย ใครทำปิ่นบอกพี่?” เขาไม่คิดไม่ฝันว่าเรื่องนี้จะเกิดขึ้นกับสุชาลินีหญิงคนรักเลย เธอเปรียบเสมือนนางฟ้าที่ไม่เคยคิดร้ายกับใคร ไม่เคยแม้แต่ที่จะคิด เธอเป็นคนอ่อนหวาน เป็นที่รักของบุคคลอื่นที่พบเห็น เขาจึงมองไม่เห็นเหตุผลที่เธอถูกสังหารในครั้งนี้ หรือว่าเป็นศัตรูของเขาที่คิดการนี้ขึ้นมา คงจะรู้ว่าเธอคือจุดอ่อนของเขา

“พะ...พี่สาว” น้ำเสียงโรยแรงลงทุกขณะ เรียวไม่เข้าใจความหมายที่เธอพูด พี่สาว หมายความว่ายังไง

“พี่สาวหมายความว่ายังไงปิ่น หมายความว่ายังไง?”

“พะ...พี่สาว ทา...ทามะ โกะ คะ...ฆ่า ฮึก” ลมหายใจของเธอขาดห้วง ทรวงอกสะท้อนขึ้นลง สุชาลินีพยายามควานหาลมหายใจของตัวเองยื้อชีวิตให้นานที่สุด เพราะเรื่องที่เธอจะบอกเขายังไม่หมด

“ไม่ต้องพูดแล้วปิ่น ไม่ต้องพูด เก็บแรง เก็บลมหายใจไว้ เก็บเอาไว้ให้ถึงโรงพยาบาล พี่ไม่อยากรู้แล้วว่ามันหมายถึงอะไร พี่จะรอฟังตอนที่ปิ่นปลอดภัยนะ ไม่ต้องพูดแล้ว” เขาเอ่ยบอกกับหญิงสาวร่างเล็กที่อยู่ในอ้อมแขน เขาไม่อยากฟังปริศนาที่คนรักสาวกำลังบอก เขาไม่อยากรับรู้อะไรทั้งสิ้น สิ่งที่ชายหนุ่มอยากได้มากที่สุดตอนนี้คือ ชีวิตของสุชาลินี สำหรับหญิงสาวแล้วนั้นวินาทีที่เหลืออยู่มีค่าอย่างยิ่งสำหรับคำพูดที่เธอพยายามเปล่งออกมา

“คะ...คุณแม่...กับ ปะ...ปิ่น ถูก คุริ ฮาระ ทา...ทามะโกะ พะ...พี่สาว ขะ...ของ ปิ่น...ฆ่า ฮึก ฮึก” ร่างกายของหญิงสาวกระตุก ริมฝีปากอ้าออกจากกัน ลมหายใจหอบฮัก ดวงตาเบิกโพลง

“ปิ่นไม่นะปิ่น ไม่นะ ไม่ อย่าทำอย่างนี้กับพี่แบบนี้ ขับรถเร็วกว่านี้อีก เร็วกว่านี้” เรียวตะโกนสั่งลูกน้องดังลั่น

“ปะ...ปิ่น ระ...รักพี่...ฮึก” ลมหายใจสุดท้ายที่เธอรู้จักหมดสิ้นลง ร่างที่กระตุกสงบลง ริมฝีปากที่อ้าค้างกลับเข้ามาแนบสนิท ดวงตาที่เบิกกว้างค่อยๆ หรี่ลงและปิดสนิทในเวลาต่อมา ร่างของสุชาลินีไร้การเคลื่อนไหว ทุกอย่างนิ่งสนิทแม้กระทั่งอัตราการเต้นของหัวใจ

“ไม่...ไม่ ไม่ปิ่น ไม่จริง ไม่ ปิ่นต้องไม่จากพี่ไปแบบนี้ ไม่...ไม่ ได้โปรดกลับมา กลับมาหาพี่ กลับมา” เสียงร้องตะโกนของเรียวดังขึ้นลั่นรถ เมื่อวิญญาณที่อยู่ในร่างของสุชาลินีจากไปอย่างไม่มีวันกลับ ร่างกายของหญิงสาวถูกชายหนุ่มกอดไว้อย่างแนบแน่น เสียงพร่ำพูดให้เธอฟื้นกลับมาดังไม่ขาดสาย เช่นเดียวกับมือที่พยายามตบไปบนผิวแก้มเหมือนครั้งก่อน หวังจะให้หญิงสาวคนรักฟื้นกลับมาอีกครั้ง ความหวังที่ริบหรี่ แต่เรียวก็จะหวัง

“ตื่นสิตื่น ตื่นมาหาพี่ ตื่นมามองหน้าพี่ ปิ่น ฮือ” น้ำตาแห่งความเสียใจที่อยากจะหลั่งออกมาตั้งแต่รู้ข่าวมารดาพรั่งพรูออกมาอย่างท่วมท้น มากมายทวีคูณเนื่องจากตอนนี้เขาได้สูญเสียสุชาลินีผู้หญิงที่เขารักสุดหัวใจไป จะมีใครเจ็บเจียนตายแบบเขาบ้าง เวลาเพียงหนึ่งชั่วโมงเขาสูญเสียหญิงอันเป็นที่รักไปถึงสองคน คนหนึ่งคือมารดาที่เคารพรักบูชายิ่ง อีกคนหนึ่งคือหญิงสาวที่เขารักสุดหัวใจ คือแม่ของลูก คือหญิงที่จะครองคู่กับเขาไปจนสิ้นอายุขัย ตอนนี้ไม่มีอีกแล้ว ไม่มีผู้หญิงสองคนนั้นอีกแล้ว หัวใจของเขาแหลกละเอียดหาชิ้นส่วนของเนื้อก้อนนั้นไม่ได้อีกแล้ว

“ถึงแล้วครับคุณเรียว” ฮิเดะโอะเอ่ยบอกเจ้านายหนุ่มที่ยังคงกอดร่างของคนรักสาวเอาไว้แน่น ร้องไห้ออกมาอย่างไม่แคร์สายตาของใคร เรียวอุ้มร่างของสุชาลินีลงจากรถตรงไปที่เตียงคนไข้ที่บุรุษพยาบาลเข็นมารอรับ จากนั้นรีบนำร่างของเธอไปยังห้องฉุกเฉินทันที เรียวยืนรออยู่หน้าห้องด้วยอาการกระวนกระวาย ไม่ต่างกับลูกน้องทั้งหลายที่ต่างมีสีหน้าเศร้าโศกกับเหตุการณ์ในครั้งนี้ พวกเขารอฟังข่าวดีจากคณะแพทย์ที่กำลังยื้อชีวิตของสุชาลินีให้กลับคืนมา เพียงสิบนาทีแพทย์วัยกลางคนได้เดินออกมาจากห้องฉุกเฉิน พร้อมกับนำข่าวมาแจ้งให้กับทุกคนที่รออยู่หน้าห้อง

“เป็นไงบ้างครับคุณหมอ เมียผมเป็นยังไงบ้างครับ?” เรียวถลาเข้าไปหานายแพทย์เอ่ยถามลิ้นรัว

“ผมเสียใจด้วยนะครับ คนไข้มาถึงผมช้าเกินไป ทางเราพยายามเต็มที่แล้วครับ” ชายหนุ่มร่างใหญ่แข็งแรงแทบไม่มีแรงยืน น้ำตาหลั่งรินออกมาแทบจะเป็นสายเลือด เท้าใหญ่เดินเข้าไปในห้องฉุกเฉินตรงไปที่ร่าง ไร้วิญญาณของสุชาลินี มือแกร่งจับมือนุ่มที่ยังคงมีความอุ่น ริมฝีปากหนาจูบที่กลางฝ่ามือบางหนักๆ ก่อนจะรั้งร่างบอบบางไว้แนบอก

“ทำไม ทำไมถึงทิ้งพี่ไปแบบนี้ ทำไม ทำไมต้องฆ่าปิ่นด้วยทำไม?” ความไม่เข้าใจเกิดขึ้นทันทีที่เขานึกถึงคำพูดของหญิงสาวประโยคสุดท้าย คุณแม่กับปิ่นถูกพี่สาวของปิ่นฆ่า พี่สาวอย่างนั้นหรือ เขาไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าสุชาลินีมีพี่สาว ใครๆ ต่างก็รู้กันดีว่าทาคุยะมีลูกเพียงคนเดียวคือสุชาลินี หรือคุริฮาระ มินามิ พี่สาวที่ว่านี้โผล่มาจากไหน ปริศนาที่เธอทิ้งเอาไว้ให้กับเขาคือสิ่งที่เขาต้องค้นหา แล้วจะพิพากษาคนคนนั้นด้วยตัวของเขาเอง คนที่จะให้คำตอบกับเขาได้เห็นจะมีเพียงคุริฮาระ ทาคุยะ เท่านั้น

“พี่สาบาน พี่จะแก้แค้นให้ปิ่น ให้แม่ พี่สาวของปิ่นจะต้องได้รับโทษอย่างสาสม พี่จะทำให้เขารู้ซึ้งถึงคำว่าตายทั้งเป็น มองดูคนที่เขารักตายไปทีละคน พี่สาบาน” เขาพูดกับร่างที่แน่นิ่งในอ้อมแขน ดวงตาวาวโรจน์ด้วยสีเพลิงของความแค้น ใบหน้าแข็งกร้าวดุดันบ่งบอกถึงความจริงจังใน คำพูด ต่อจากนี้ลมหายใจของเขาจะอยู่เพื่อความแค้น รอวันชำระความกับตัวต้นเหตุที่ทำให้หญิงอันเป็นที่รักของเขาต้องจบชีวิตไปถึงสองคน ไม่ว่าคนนั้น จะเป็นใคร เขาจะหยิบยื่นความตายให้อย่างทรมาน...เทพบุตรได้กลายร่างเป็นอสูรเรียบร้อยแล้ว