กายแกร่งขยับเข้าใกล้ชิด ทำเอาหญิงสาวเขยิบไม่ทันเอนตัวออกห่าง กายหนาขยับตาม ผลักดันให้ร่างกายหงายลงบนโซฟา โดยมีกายหนาชะโงกเงื้อมอยู่ด้านบน
“อะไรโซ่ ถอยเลย”
“ไม่ถอย...พรีมจะทำอะไรเรา หืม...”
ตาคมเต้นระริก ระยิบระยับวาววามชวนใจสั่น พรีมใช้มือดันอกกว้าง รับรู้ถึงความแน่นตึงของมัดกล้ามเนื้อ อุ่นไอร้อนซ่านผ่านเสื้อกีฬาออกมาแผดเผามือแต่ร้อนซ่านถึงหัวใจดวงน้อย
แม้เธอไม่เคยลึกซึ้งกับโปรดในฐานะคนรัก หากก็รับรู้ได้ว่าบรรยากาศรอบกายในยามนี้เป็นไปในทิศทางไหน
หัวใจใต้โพรงอกเต้นระส่ำขึ้นมายิ่งกว่าครั้งไหน ๆ พรีมเพิ่งรู้สึกว่าไม่เคยใจเต้นขนาดนี้มานานมากแล้ว นับแต่...โปรดเข้าเรียนมหาวิทยาลัย
หรือความห่างของระยะทางทำให้เธอเองก็เปลี่ยนไปเช่นกัน นานวันเข้าจากความหวิวหวามใจสั่นกลายเป็นความเคยชินชาเฉย เพียงแต่ความคิดที่ว่าเธอมีแฟนแล้วต้องสัตย์ซื่อกับแฟนจึงไม่เปิดโอกาสให้คนอื่นเข้ามา ไม่เหมือนกับอีกฝ่ายที
