“งั้นเธอก็คงรับได้สินะ ถ้าเขาจะทำทุกอย่างที่เคยใช้กับฉัน.. เอาไปใช้กับเธอ”
ประโยคของแอลที่ทิ้งท้ายไว้ก่อนปลายฟ้าจะเป็นฝ่ายเดินออกมา ทำเอาภายในใจว้าวุ่นจนสมองตีกันพัลวันไปหมด
“เลิกเดินหนีฉันสักทีได้มั้ย” สิงหราชตะโกนไล่หลัง แต่ปลายฟ้าก็ไม่มีทีท่าจะหยุดฟัง
“เธอมันแม่มดชัดๆ”
“ปลายฟ้า ฉันเรียกไม่ได้ยินหรือไง”
“เธอตั้งใจให้รู้สึกแบบนี้สินะ เหอะ” ปลายฟ้าบ่นอุบ พลางกำหนดลมหายใจให้คงที่อย่างใจเย็น แม้ข้างในจะร้อนรุ่มก็ตาม
ถึงแม้ว่าสิงหราชจะช่วงขายาวกว่าปลายฟ้า แต่เวลาผู้หญิงได้โกรธขึ้นมา เครื่องผลิตพลังงานก็เพิ่มกำลังเป็นสองเท่า
เธอก้าวขาฉับไวจนสิงหราชเดินตามไม่ทัน กระทั่งเดินเข้าไปในลิฟต์สิงหราชถึงได้รู้ว่าเวลาผู้หญิงงอนนั้นน่ากลัวแค่ไหน
บรรยากาศในพื้นที่แคบค่อนข้างอึดอัด ดูอึมครึมเหมือนท้องฟ้าในวันที่พายุฝนตั้งเค้ามาแต่ไกล บ่งบอกถึงสัญญาณที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ให้สิงหราชรู้ตัว
นอกจากปลายฟ
