“ฉันขอโทษ..”
หญิงสาวก้มหน้ายอมรับผิดอย่างไร้ข้อกังขา เพราะสิงหราชเห็นกับตาว่าเธอกำลังร่วมรักกับชายแปลกหน้าที่แบกกลับมาจากบาร์ในค่ำคืนที่ฟ้าฝนนั้นเป็นใจ
บางอย่างถ้าไม่สูญเสียจะไม่มีทางรู้เลยว่ามีค่า
บางอย่างได้มาแต่ไม่รู้จักรักษาสักวันก็ต้องเสียไป
ในคืนนั้นทั้งคู่ทะเลาะกันหนักแต่ไม่มีการทำร้ายร่างกายกัน ไม่มีแม้แต่สายตาของสิงหราชที่ชายตามองเธอ หลังรู้ว่ารักครั้งนี้ขาดสะบั้นลง เพราะเธอกำลังขย่มชายหนุ่มที่เขาไม่รู้จัก อยู่บนเตียงที่ทั้งคู่เคยร่วมรักกันมาก่อน
“ฉันไม่ได้ตั้งใจให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้” เธอจับมือของสิงหราชด้วยสายตาเว้าวอน
“เธอจะบอกว่าเธอไม่ได้ตั้งใจนอกใจฉันงั้นเหรอ” เรียวคิ้วเข้มขมวดมุ่นกับเหตุผลที่ฟังไม่ขึ้นของอีกฝ่าย
“แล้วทำไมนายถึงไม่มีเวลาให้ฉันบ้างเลย ทุกอย่างสำคัญกับนายหมด.. ยกเว้นฉัน”
แววตาของเธอดูเจ็บปวดไม่ต่างกัน หลังสิงหราชแสดงทีท่าเฉยชาดูไร้ความรู้สึก เหมือนว่าเธอ
