ตอนที่ 9...
1556 Words
“ขอโทษครับ ผมไม่เห็นว่าคุณอยู่ในนี้” กันตพลรีบบอก รู้สึกผิดที่ทำให้แพรดาวสะดุ้ง
“ไม่... ไม่เป็นไรค่ะ” เธอบอกพร้อมยิ้มน้อย ๆ แต่ไม่กล้าสบตาเขานานนัก เป็นครั้งแรกที่ได้คุยกันนอกเหนือจากเรื่องงาน หลังจากเขาสารภาพความในใจที่ลิฟต์
“ขอบคุณครับ” เขาไม่รู้จะตอบอะไรเลยขอบคุณที่ไม่โกรธ เมื่อกำลังจะหันกลับไป เสียงใสก็รั้งไว้พร้อมเดินก้าวยาว ๆ ตรงมาหา
“เดี๋ยวค่ะคุณกันต์”
“ครับ” แม้ว่าเธอไม่ได้เข้ามาใกล้ แต่เขาก็ถอยห่างจากอีกหน่อย เพื่อเว้นระยะปลอดภัยให้ใจตัวเอง
“ขอบคุณนะคะที่วันนั้นเล่าให้ฟังว่าวินไปคุยอะไรกับคุณกันต์ที่ลานจอดรถ”
“ครับ” เขาตอบไปเซ็งไป ขอบคุณทำไม บอกแล้วได้อะไร ในเมื่อหลังจากนั้นเธอก็รักกันดีกับอัศวิน
“ถ้าคุณกันต์ไม่บอกแพร แพรคงไม่ได้เงินก้อนนั้นคืนมาค่ะ”
กันตพลสีหน้าเปลี่ยนไป จากที่ไม่อยากรับรู้ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ หูก็อยากได้ยินว่าเธอจะพูดอะไรต่อหรือเปล่า
“แพรแกล้งทำดีให้เขาตายใจ แล้วหว่านล้อมให้เขาถอนเงินก้อนนั้นออกมาค่ะ”
“ทำไม... เขาถึงยอมล่ะครับ”
“เขาเองก็มีความผิดติดตัว เลยกลัวว่าแพรจะจับได้มั้งคะ อะไรที่ตามใจได้ก็เลยทำ”
“คุณแพรโสดหรือยังครับ” เขาถามตรงประเด็น หลังจากเข้าใจแล้วว่าทำไมเธอถึงกลับไปหวานชื่นกับอัศวิน
“...ยังค่ะ”
กันตพลก้มหน้าซ่อนความผิดหวัง แพรดาวเองก็ปากหนักเกินกว่าจะบอกเขาว่าจะบอกเลิกอัศวินวันนี้ และคิดว่าคงไม่ใช่เรื่องดีที่จะบอกออกไป เขาอาจจะเข้าใจผิดได้ว่าเป็นการเปิดทางให้เข้ามาจีบ และตอนนี้ไม่ได้อยากคุยกับใคร อยากใช้เวลาอยู่กับตัวเองก่อน
“งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ”
“เดี๋ยวค่ะ”
กันตพลหยุดนิ่งตามคำขอของแพรดาว แต่คราวนี้ไม่ได้หันหน้าไปหา แค่สบตากับคนที่วิ่งมาขวางทางไว้
“ขอบคุณนะคะ”
“เรื่องอะไรครับ”
“ทุกเรื่องเลยค่ะ” เธอไม่อยากเจาะจงเรื่องไหนเป็นพิเศษ แค่รู้สึกว่าที่ผ่านมาเขามีความหวังดีให้กันเสมอ
“ครับ” กันตพลตอบสั้น ๆ แล้วเดินจากไปโดยไม่บอกลา รู้ตัวว่าเป็นพฤติกรรมที่ไม่มีมารยาท แต่การต้องเห็นหน้าเธอใกล้ ๆ ทำให้รู้ว่าที่ผ่านมาไม่เคยเลิกชอบแพรดาวได้เลย หากคุยกันนานกว่านี้ คงไม่ใช่เรื่องดีแน่เพราะไม่อยากมีปัญหากับอัศวินอีก
ทว่าหลังจากใช้เวลาช่วงวันหยุดยาวไปกับการคิดถึงแพรดาว เช้าวันแรกของการทำงาน กันตพลก็กลับมายิ้มได้ เพราะได้ข่าวว่าหัวหน้าฝ่ายการตลาดทีมบี... เป็นโสดแล้ว
‘พี่แพรเลิกกับแฟนแล้วจริงเหรอวะ’
‘จริง ไปเช็กมาแล้ว’
‘เช็กจากไหน อะไรยังไง ไหนเล่ามา’
‘เช็กจากคนในฝ่ายวิศวะ คืนนั้นผู้ชายเมาหนักเลยแหละ เพ้อหาแต่พี่แพร’
‘อาการหนัก... แล้วทำไมเลิกกันล่ะ ก่อนหน้านี้ยังรักกันดีอยู่เลย หรือว่าจะเป็นแบบที่เขาพูดกัน’
‘ก็ไม่แน่ ขนาดเรายังได้ยินมาเลยว่าผู้ชายมีคนอื่น แถมยังเป็นคนในบริษัทด้วย แล้วทำไมพี่แพรจะไม่รู้เรื่อง’
‘แล้วเขาจะกลับมาคืนดีกันไหม’
‘ไม่รู้สิ รอดูต่อไปละกัน’
“เชิญครับ” กันตพลตอบรับเสียงเคาะประตูห้องทำงาน วางตัวให้สุขุมน่านับถือเพื่อเก็บซ่อนความอารมณ์ดีเอาไว้
“สวัสดีค่ะ” แพรดาวทักทายเขา เพราะเช้านี้นัดหมายไว้ว่าจะมารายงานความคืบหน้าเรื่องการติดต่อเจพีเคมาเป็นพรีเซนเตอร์
“สวัสดีครับ” เขาพยายามซ่อนรอยยิ้ม แม้จะทำได้ไม่ดีแต่อีกฝ่ายก็ไม่เห็น เพราะเป็นจังหวะที่เธอมองเอกสารในมือ เมื่อควบคุมตัวเองได้ก็สังเกตว่าเธอมีอาการเศร้าใจไหม แต่เธอปกติมากเกินไปจนดูไม่ออกว่านี่คืนคนที่เพิ่งเลิกกับแฟนที่คบมาแปดปี
“นี่เป็นรายงานเรื่องทำสัญญากับเจพีเคนะคะ ตอนนี้แพรติดต่อกับทางเอเจนซีเรื่องสัญญาการทำงานแล้ว เอเจนซีนี้เป็นบริษัทเดียวที่ได้รับอนุมัติจากทางเกาหลีให้ดูแลงานของเจพีเคในประเทศไทย ตัวแทนจากเอเจนซีที่เป็นคนกลางดูแลงานนี้ให้เรา ชื่อคุณพราวฟ้าค่ะ”
“ครับ”
“เมื่อเช้าคุณพราวแจ้งว่าส่งเรื่องให้ทางเกาหลีพิจารณาเงื่อนไขในการทำงานเรียบร้อยแล้วค่ะ จะแจ้งความคืบหน้าให้ทราบภายในสามวันว่าทางนั้นติดปัญหาอะไรหรือเปล่านะคะ”
“ทำไมเร็วจังเลยครับ ผมเพิ่งเซ็นอนุมัติให้เริ่มงานหลังลงคะแนนเสร็จ แล้วนี่ก็เพิ่งเปิดทำงานหลังจากหยุดยาว คุณพราวฟ้าไม่หยุดงานเหรอครับ”
“ค่ะ” แพรดาวตอบไปตามน้ำ เก็บความจริงไว้ในใจว่าแท้จริงแล้วพราวฟ้าคือเพื่อนสนิท
“ภายในสามวันจะรู้เหรอครับว่าเจพีเคจะร่วมงานกับเราไหม”
“ค่ะ แต่เขาจะให้คำตอบแค่สนใจร่วมงานหรือเปล่า ถ้าสนใจเขาจะขอรายละเอียดเพิ่มเติมว่าให้ศิลปินของเขาทำอะไรบ้าง เราก็ส่งข้อมูลไปให้เขาตัดสินใจว่าอันไหนทำได้หรือทำไม่ได้ หลังจากนั้นจะคุยเรื่องคิวงาน ถ้าทุกอย่างเรียบร้อยก็เซ็นสัญญาแล้วเริ่มโปรโมตได้เลยค่ะ แพรเตรียมทุกอย่างไว้หมดแล้ว ถ้าต้องปรับเปลี่ยนตรงไหนก็แก้ไขได้ไม่ยากค่ะ แต่มีส่วนหนึ่งที่ต้องขอคำตอบจากคุณกันต์ค่ะ”
“ส่วนไหนครับ”
“ส่วนที่เป็นงานมีตติงสำหรับแฟนคลับผู้โชคดีค่ะ คุณกันต์อยากให้จัดที่ไหนคะ”
“ผมเลือกได้เหรอครับ”
“ได้ค่ะ เราต้องเสนอไปก่อนว่าอยากได้ประมาณไหน แล้วทางเอเจนซีจะคัดสถานที่ที่เหมาะสมกับความต้องการของเรามาให้ค่ะ”
“ผมเลือกไม่ได้ เพราะเครื่องดื่มของเราดื่มที่ไหนก็ได้”
“ใจตรงกันเลยค่ะ!”
“เหรอครับ” เขาดีใจ แต่ก็ยังแสดงบทผู้บริหารได้ดี แล้วดูรอยยิ้มของเธอสิ... ไม่ได้เห็นนานเลย
“ค่ะ แพรเลยไม่กล้าเลือกว่าต้องเป็นที่ไหน”
“แต่ก็มีคิด ๆ ไว้อยู่ใช่ไหมครับ”
“ใช่ค่ะ แพรคิดว่าจัดในโรงแรมก็ดีนะคะ เช่าพื้นที่ที่ใช้จัดงานแต่งเนรมิตให้เป็นงานของเรา เอาเป็นโรงแรมที่เดินทางสะดวก และไม่เลิกงานดึกจนเกินไปค่ะ”
“ครับ” เขาอมยิ้มอีกครั้ง เพราะสมองรวมคำว่า ‘งานแต่ง’ และคำว่า ‘ของเรา’ เป็นคำเดียวกัน
“คุณกันต์เห็นด้วยไหมคะ”
“เห็นด้วยครับ”
“โอเคค่ะ เดี๋ยวแพรจัดการให้นะคะ แต่ขอบอกก่อนว่าไอเดียนี้น้องในทีมเป็นคนคิด ไม่ใช่ความคิดของแพรค่ะ ตอนแรกแพรคิดว่าจะจัดงานในสวน แต่น้องแย้งว่าคงไม่ดี ถ้าเกิดบางคนเหงื่อแตก แต่ถือเครื่องดื่มเราถ่ายรูป มันจะดูไม่สดชื่นเท่าไหร่ค่ะ”
“ครับ ฝากชมด้วยนะครับว่าไอเดียดีมาก” คราวนี้กันตพลไม่เก็บซ่อนรอยยิ้ม เขาชื่นชมที่เธอไม่เอาความดีความชอบเข้าตัวเอง และรอยยิ้มของเขาก็ส่งมาให้เนิ่นนานจนแพรดาวเริ่มทำตัวไม่ถูก
“แพร... ขอตัวก่อนนะคะ ถ้ามีอะไรคืบหน้า...”
“เดี๋ยวครับ อย่าเพิ่งไป”
“คะ...?”
“ผมยังมีเรื่องสงสัยครับ”
“ถามมาได้เลยค่ะ” เธอกระตือรือร้น รายละเอียดงานอยู่ในหัวทุกตัวอักษร พร้อมให้คำตอบเสมอ
“คุณแพรโสดแล้วใช่ไหมครับ”
แพรดาวอึ้งกับคำถาม ไม่เคยปริปากบอกใคร แต่ความเสียใจพร่ำเพ้อของอัศวินก็มากจนคนรู้กันไปทั่ว ทว่าก็ไม่มีใครเข้ามาถามตรง ๆ จะมีก็แต่... คนตรงหน้านี่แหละ
“ค่ะ”
“แล้ว... อยากมีแฟนใหม่หรือยังครับ”
“ยังค่ะ”
“ตอบเร็วจัง” เขาก้มหน้าผิดหวัง แต่ไม่ได้รู้สึกแย่แบบที่ผ่านมา เข้าใจว่าคนเราต้องมีช่วงพักใจกันบ้าง
“แพรขอตัวนะคะ ถ้ามีอะไรคืบหน้า...”
“เดี๋ยวครับ” อีกครั้งที่เขาพูดแทรก ไม่ยอมปล่อยเธอไปง่าย ๆ
“ผมชอบคุณแพรเหมือนเดิมนะครับ ถ้ามีอะไรคืบหน้า ไม่ว่าจะเรื่องงานหรือเรื่องอะไรก็บอกผมได้ตลอดเลยนะครับ เชิญครับ” เขายิ้มสดใส ไม่มีอาการเขินเพราะความดีใจมีมากกว่า กว่าจะเขินก็ตอนที่แพรดาวออกจากห้องไปแล้ว...
“เชี่ย... คลั่งรัก” เขายกมือปิดหน้า ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยทำตัวแบบนี้มาก่อน แต่อารมณ์ดีได้ไม่นานก็กลับมานั่งคิดมาก เมื่อนึกได้ว่าแพรดาวเป็นแฟนเก่ากับพีท เจพีเค เลยสงสัยว่านี่อาจจะเป็นเหตุผลที่แท้จริง ที่ทำให้เธอยังไม่เปิดใจให้ใครหรือเปล่า?
- Writer
