“กียุล…ไม่มีใครอยู่แล้วเจ้ามาดื่มเป็นเพื่อนข้าหน่อย”
“ มิบังอาจพะยะค่ะ”
“ ถ้าเจ้าปฏิเสธข้าอีกครั้งข้าจะบอกท่านพ่อให้ปลด เจ้าและไม่ต้องมาให้ข้าเห็นหน้าอีก”
เพียงแค่คิดว่าจะไม่ได้เห็นหน้าของพระสนม กียุล ขอใจหายแล้ว ดึกสงัดท่ามกลางความเงียบสนิท ชายหนุ่ม หญิงสาวเมื่อน้ำเมาเข้าร่างกายอารมณ์และความต้องการสติสัมปชัญญะที่สูญสิ้นไปด้วยลฤทธิ์น้ำเมามันยากเกินจะควบคุม
“ กียุล ข้างามไหม?”
“งะ.. งามพะยะค่ะ”
“แล้วทำไม ?ฝ่าบาทถึงไม่เหลียวแลข้าบ้างปล่อยให้ข้าอ่างว้างเปล่าเปลี่ยวอยู่เช่นนี้ ข้าก็มีความต้องการ เช่น เดียวกับหญิงสาวทั่วๆไป ข้าอยากได้อ้อมกอดที่อบอุ่น เจ้าทำแทนฝ่าบาททีจะได้ไหม?”
“มิบังอาจพะยะค่ะ”
“ งั้นเจ้ามิต้องทำอันใด ข้าทำเองเจ้าจะได้ไม่ผิดข้าขอผิดแต่เพียงผู้เดียว”
จุมพิตที่แสนหวาน ที่พระสนมโซวอนมอบให้กับ กียุลมันช่างหอมหวานเสียยิ่งสิ่งใดกียุลตัวสั่นทำอะไรไม่ถูกมือเรียวเล็กของหญิงส
