เป้าหมาย 1/2
1396 Words
วันต่อมา
"ช้า" เพลิงกัลป์ว่าให้เพื่อนที่มาช้า เลยเวลานัดมาตั้ง 15 นาที ปล่อยให้เขานั่งเหงาอยู่คนเดียวได้ยังไงกัน แบบนี้ต้องหาอะไรมาลงโทษสักหน่อย แล้วความคิดหนึ่งก็แวบเข้ามาในหัว ใบหน้าเจ้าเล่ห์เผยรอยยิ้มก่อนจะเลื่อนสายตามองลงไปยังโซนธรรมดา
ลืมบอกว่าตอนนี้พวกเขาชวนกันมาดื่มที่ผับแถว ๆ บ้าน เป็นร้านประจำที่พวกเขาสองคนชอบมาดื่มกัน แต่วันนี้จะไม่เหมือนทุกครั้งเพราะเขามีเกมมาเล่นกับเพื่อนหน้าตายสุดที่รักอย่างฟลินต์ยังไงล่ะ
"มึงมองหาอะไร" ฟลินต์ถามเพลิงกัลป์ด้วยความสงสัย เพื่อนเขามันกำลังมองหาอะไรอยู่ถึงได้ดูตั้งอกตั้งใจขนาดนั้น อย่าบอกว่ามันจะหาเด็กหิ้วกลับไปด้วยคืนนี้
"เป้าหมาย"
"ก็ไม่เข็ดสินะ" โดนหลอกยังไม่เข็ดอีก รอบนี้เขาจะกระทืบซ้ำด้วยถ้ามันโทรมาให้ไปช่วยอีก
"ไม่ใช่ของกู"
"??"
"ของมึงต่างหาก" หันมายักคิ้วใส่เพื่อนก่อนจะกลับไปสนใจที่การหาเหยื่อมาให้เพื่อนอีกครั้ง กระทั่งสายตาไปสะดุดเข้ากับหญิงสาวคนหนึ่ง
"นั่นชุดมาเที่ยวเหรอวะ" เพลิงกัลป์พึมพำกับตัวเองเมื่อเห็นชุดที่หญิงสาวคนนั้นใส่มาเที่ยวในสถานที่แบบนี้ มันช่างไม่เข้ากันเอาเสียเลย คงไม่ได้มีใครบังคับมาหรอกใช่ไหม ถึงอย่างนั้นเขาก็อยากได้เธอมาเป็นเหยื่อให้กับเพื่อนตัวดี ชอบเมินเขาดีนักต้องเจอแบบนี้แหละ
"มึงหนักขึ้นทุกวันนะ" นับวันเพื่อนเขายิ่งแปลกคนขึ้นเรื่อย ๆ ชอบทำอะไรที่มนุษย์เขาไม่ทำกัน คนบ้าที่ไหนโดนเด็ก 19 หลอกเอาเงินไป จะสามสิบอยู่แล้วยังเสือกโง่อีก ไม่มีวัวผสมเลยจริง ๆ
"มาเล่นเกมกัน"
"ไม่"
"ฟังก่อนดิ๊ค่อยปฏิเสธ"
"คนอย่างมึงทำอะไรดี ๆ ไม่ได้หรอกนอกจากเรื่องจัญไร"
"ครั้งนี้กูยอมจ่าย"
"กูรวย"
"ให้รถ"
"กูมีเยอะ"
"บ้าน"
"กูไม่ต้องการ"
"งั้นกูบอกฮันน่าว่ามึงไปต่อยคนมา"
"เกมอะไร"
"สัส" สำหรับฟลินต์แล้ว ไม่ว่าจะอะไรก็ตามเขาไม่มีทางยอมเด็ดขาด แต่ถ้าเรื่องนั้นมีน้องสาวเข้ามาเกี่ยวข้องเขาจะอ่อนลงทันที จะไม่มีวันให้น้องรู้เบื้องหลังตัวเองเด็ดขาด จะให้เห็นแค่มุมอ่อนโยนอบอุ่นเท่านั้น บางอย่างมันก็ยากจะรับได้ ฉะนั้นเขาจึงขอปล่อยให้มันเป็นความลับต่อไป แค่กับน้องเท่านั้นแหละ
"มึงเห็นโต๊ะนั้นไหม" ฟลินต์มองตามเพื่อนไป
"จีบเธอให้ติด แลกกับของที่มึงอยากได้ แต่ต้องจีบให้ติดภายในหนึ่งเดือนเท่านั้น" เพลิงกัลป์ชี้ไปที่หญิงสาวที่เขาเจอเมื่อครู่ หากเพื่อนเขาจีบติดภายในหนึ่งเดือน เขายอมจ่ายทุกอย่างที่เพื่อนอยากได้โดยไม่มีข้อแม้สักคำ
"แล้วกูจะได้อะไร"
"ทุกอย่างที่มึงต้องการ" แค่ฟลินต์เอ่ยมาเขาก็พร้อมจ่าย
"แลกกับที่มึงเลิกมากวนกูหนึ่งเดือน"
"...." เพลิงกัลป์นิ่งไปทันที เข้าใจว่าเพื่อนจะขอรถไม่ก็เงิน ไหงมันถึงร้องขอในสิ่งที่เขาทำให้ไม่ได้ล่ะ นี่มันฆ่ากันชัด ๆ
"ถ้ามึงตอบตกลงกูจะยอมเล่นทันที" ดูสิว่ามันจะยอมหรือเปล่า ถึงเขาจะไม่ค่อยชอบเข้าหาผู้หญิงก่อนก็เถอะ แต่เขาก็มีวิธีจีบให้ติดก็แล้วกัน เตรียมตัวเป็นหมาได้เลยมันน่ะ
"เปลี่ยนเป็นอย่างอื่นไม่ได้เหรอวะ" ถ้ามันไม่ให้เขาไปกวนแล้วจะให้เขาไปหาใครล่ะ ให้นอนอยู่บ้านคนเดียวมีหวังอกแตกตายพอดี
"งั้นทุกอย่างก็เป็นโมฆะไม่ต้องเล่น จบ" ฟลินต์พูดอย่างไม่ทุกข์ร้อนอะไร เล่นก็ได้ไม่เล่นก็ได้สำหรับเขาสบาย ๆ ยังไงเสียเขาก็ไม่ได้เป็นคนต้องการเล่นตั้งแต่แรกอยู่แล้ว แค่จะมานั่งดื่มชิว ๆ แต่มันดันหาเรื่องใส่ตัวเองเอง
"เออ ยอมก็ได้วะ" สุดท้ายเพลิงกัลป์ก็ต้องพ่ายแพ้ให้กับข้อต่อรองของอีกฝ่าย
"ดีล" ฟลินต์ดีดนิ้วหนึ่งทีพร้อมกับวางแก้วลงแล้วดันตัวลุกขึ้นเดินออกจากห้องไป เจ้าของความสูง 189 เซนติเมตรก้าวลงบันไดตรงไปยังโต๊ะที่หญิงสาวเป้าหมายของตัวเองนั่งอยู่กับกลุ่มเพื่อน ๆ ของเธอ
เอาจริง เธอดูไม่ตรงสเปคเขาสักอย่าง ไม่ว่าจะด้วยการแต่งตัวหรือบุคลิกเธอไม่ตรงสเปคเขาเลย ฟลินต์ชอบผู้หญิงลุคแซ่บ ๆ สไตล์แม่เสือสาวมากกว่า แต่เธอคนนี้ดูจืดชืดเกินไป การแต่งตัวก็ไม่เหมาะที่จะมาเที่ยวในสถานบันเทิงแบบนี้เลย เหมือนคุณครูที่กำลังจะไปสอนเด็กอนุบาลยังไงไม่รู้ จะบอกว่าเธอเป็นสาวเฉิ่มเลยก็คงไม่ผิด เพราะเธอเฉิ่มจริง ๆ
ตึกตึก
กึก! กระทั่งมาถึงโต๊ะที่หญิงสาวนั่งอยู่ ทุกสายตาหันขวับมองมาที่เขาเป็นตาเดียว หนึ่งในนั้นเลิกคิ้วถามประมาณว่ามีอะไรหรือเปล่า
"สวัสดี ฉันฟลินต์" พร้อมกับยื่นมือไปตรงหน้าหญิงสาวที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความงุนงง อยู่ ๆ เขาก็เดินเข้ามาทั้งยังทำเหมือนสนิทกัน แต่ความเป็นจริงแล้วทั้งสองนั้นไม่เคยเจอหน้ากันเลยนี่คือครั้งแรก
"ฉะ ฉันเหรอคะ" ชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง
"อืม" หรือเธอคิดว่าการที่เขายื่นมือไปเพื่อหวังจะตบเธองั้นเหรอ คนเราเข้าใจอะไรยากขนาดนั้นเลยหรือไง
"มีอะไรหรือเปล่า" เสียงผู้ชายคนหนึ่งที่นั่งอยู่ในโต๊ะดังขึ้น เรียกสายตาฟลินต์ให้ตวัดไปมอง เขาไม่ค่อยชอบพวกยุ่งเรื่องชาวบ้านสักเท่าไหร่ ถึงเธอจะนั่งอยู่โต๊ะเดียวกันกับมันก็ตาม แต่เขาก็แสดงออกชัดเจนว่าต้องการคุยแค่กับเธอเท่านั้น คนอื่นไม่เกี่ยว เพราะฉะนั้นอย่าแส่
"ขอฉันนั่งด้วยได้ไหม" พูดจบเขาก็แทรกตัวลงไปนั่งข้างเธอทันที โดยไม่รอให้เธอได้อนุญาตก่อน ทุกการกระทำของเขาได้ตกอยู่ในสายตาของคนทั้งโต๊ะ ฟลินต์ไม่สนสายตาของทุกคนที่กำลังมองมา
"เอ่อคือ.." หญิงสาวมีท่าทีลำบากใจเล็กน้อย เธอยังไม่รู้จักกับผู้ชายคนนี้เลย เขายังทำทุกอย่างโดยไม่แคร์สายตาของคนในโต๊ะด้วย
"เธอชื่ออะไร" หันไปสบตาพร้อมถามชื่อ
"เรารู้จักกันเหรอคะ" หญิงสาวตัดสินใจถามออกไปตามตรง เธอมั่นใจว่าไม่เคยเจอหน้าผู้ชายคนนี้มาก่อน และไม่เคยรู้จักเป็นการส่วนตัว แต่ทำไมเขาถึงทำตัวเสียมารยาทขนาดนี้
"ฉันแนะนำตัวเองไปแล้ว เหลือแค่เธอ"
"เดี๋ยวก่อนนะยัยเฟย์ แกรู้จักเหรอ?" ผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้นพร้อมกับชี้มาที่ฟลินต์ เพราะผู้ชายตรงหน้าพวกเธอนั้นเป็นคนที่มีชื่อเสียงอยู่ระดับหนึ่ง พวกเธอเคยเห็นผ่าน ๆ ตามทีวี ถ้าเอาตามที่เคยได้ยินผ่านสื่อ ครอบครัวของฟลินต์เป็นคนที่มีชื่อเสียงมาก ทั้งยังมีธุรกิจหลายอย่างรวมถึงอสังหาริมทรัพย์ ที่ต่อให้ไม่ทำงานพวกเขาก็สบายไปทั้งชาติมีกินมีใช้โดยไม่อดอยากแน่นอน แล้วเธอก็รู้ว่าครอบครัวนี้มีพี่น้องกันกี่คน เป็นครอบครัวที่ไม่ได้มีชื่อเสียงด้านวงการบันเทิง แต่ดังเรื่องธุรกิจ รวยอันดับต้น ๆ เลยก็ว่าได้มั้ง
"ไม่" ส่ายหน้าปฏิเสธ
"ชื่อเฟย์สินะ" พร้อมกับยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ ทว่ารอยยิ้มของเขากลับทำให้หญิงสาวชะงักไปชั่วขณะ เพราะมันเป็นรอยยิ้มที่ชวนหลงใหลอยากบอกไม่ถูก
"...." ฟลินต์มองใบหน้าที่อยู่ภายใต้แว่นหนาเตอะ พอมองใกล้ ๆ แล้วอยากบอกว่าเธอก็ไม่ได้แย่เลยสักนิด ไม่ได้สวยถึงขั้นต้องร้องว้าว แต่เธอกลับมีบางอย่างที่สามารถดึงดูดคนอย่างเขาได้เหมือนกัน เริ่มสนใจคนตรงหน้านี้แล้วสิ น่าค้นหาดี
"มะ มีอะไรหรือเปล่า"
"เปล่า เธอสวยดี"
- Writer
