รุกขึ้นมานั่งควบม้าเป็นไหม
1204 Words
รุกขึ้นมานั่งควบม้าเป็นไหม
ปืนใหญ่เล่าเรื่อง
“เชี่ย... ปะ เป็นกูต้องรุกมึงไอ้เอย” ผมตวาดใส่คนที่นอนอยู่บนโต๊ะกว้าง ชั่วชีวิตที่ผ่านมาผมฟันยับ เย เย่ดุมาแค่ไหน ใครๆ ก็รู้
“อือฮึ รุก ใช่ ปืนใหญ่กำลังรุกให้ผมนี่ไง ลุกขึ้นมานั่งทับตัวผม แล้วทั้งโยกทั้งขี่แบบมันๆ ปืน... ควบม้าเป็นไหม”
คำถามเขาทำให้ผมโกรธเลยแหละในตอนนั้น เตรียมฟาดหมัดใส่หน้าเขา ทว่าลงเอยกล่าวเสียงเข้มขึ้นว่า
“อย่าทำหน้าง้ำหน้างอซี”
“ก็มึง ยั่วโมโหกู”
“ใจเย็น...” เขาว่าจบก็จับมือผมไปหอม จากนั้นจึงจูบอย่างถึงใจ ส่วนอะไรที่มันใหญ่ๆ หัวหยักบานก็กำลังทักทายทางแน่นๆ ของผม
“กูไม่ได้ชอบอะไรอย่างที่มึงคิด อย่าเสียเวลาเอาใจให้ยากเลยไอ้เอย”
“ให้ผมลองอีกสักหน่อยไม่ได้หรือ รับรองปืนใหญ่ต้องไม่ลืมสิ่งที่เราทำด้วยกันวันนี้”
ผมใช้ความคิดไปด้วย ถ้ายอมเล่นกับลงเอยสักหน่อย แกล้งเคลิ้มสักนิด แล้วจับเขาพลิกตัว และเสยสิ่งที่ผมภาคภูมิใจเข้าไปในก้นขาวๆ แค่นี้คงได้คลิปเด็ดสุดๆ ใครถูกผมเย็บมีแต่ร้องครวญครางไม่หยุด ซึ่งลงเอยที่หวานและแมนสุดๆ อย่างนี้ คงทำให้ผมปลดปล่อยหลายครั้งแน่ๆ
“อือฮึ ลองสิ กูก็อยากรู้ คนอย่างมึงเนี่ยจะเย็บเป็นหรือเปล่า”
เชี่ย ผมดันไปปากดีใส่ลงเอย โดยหารู้ไม่ว่ากระต่ายอย่างลงเอยสะโพกรัวถี่ยับแค่ไหน
เขาบีบสะโพกผม และผมแกล้งทำท่าทางสุขสมไปด้วย แต่พออะไรที่ไม่ควรเฉียดใกล้ประตูแน่นๆ พยายามแทรกผ่านเข้าไปข้างใน ความอึดอัดทำให้ผมเจ็บจุกจนดึงสติตนกลับคืนมาได้
“อ๊ะ... ไม่ได้ให้ทำจริงๆ ไอ้เอย มึง มะ มึงอยากตายหรือไง” ผมชี้หน้ามันและเตรียมพร้อมต่อยหมัดใส่หน้าหวานๆ ที่หล่อเหลา
“อย่าทำเสียงดุแล้วแยกเขี้ยวสิ เดี๋ยวคลิปออกมาไม่สวยนะปืนใหญ่!”
เมื่อได้ยินคำพูดชวนฉงน ใจผมพลันหล่นไปอยู่ปลายเท้า ก่อนเขาจะบุ้ยใบ้ส่งสัญญาณให้ผมมองไปยังกล้องที่ตั้งเอาไว้ และมันเป็นการเฉลยทุกอย่าง
“กล้องของปืนใหญ่คงได้ท่าสวยๆ อยู่บ้าง ยังไงส่งให้ผมด้วย อยากเอาไว้ดูตอนทำขนมคืนนี้”
เขาว่าจบก็ขยับตัว ก่อนลงไปยืนด้านล่างโต๊ะหนังสือ ลงเอยจัดเสื้อผ้าตัวเองเข้าที่โดยปล่อยให้ผมยืนเอ๋อ ทำหน้าราวกับสมองถูกควักหายไป ซึ่งนอกจากไม่ได้ฟันลงเอย ผมยังถูกมันเอาของแข็งทาบที่ร่องก้น แถมเกือบถูกลงเอยเสือกแท่งยักษ์เข้าไปเปิดบริสุทธิ์อีกต่างหาก และทั้งหมดถูกถ่ายเอาไว้ในกล้องที่ผมเป็นคนตั้งเอาไว้เองกับมือ!
“มึงรู้ว่ากูตั้งกล้องตั้งแต่เมื่อไร” ผมถามเสียงสั่น สีหน้าคงซีดสลด ไม่เหลือความภาคภูมิใจใดๆ
ลงเอยยิ้ม บอกผมว่า “ก็สายตาปืนใหญ่หลุกหลิกตลอด เอาแต่มองไปยังชั้นหนังสือ พอผมมองไปเลยเห็นแสงแวบๆ เข้าตาพอดี บอกอะไรให้ กล้องยูเอสบีแบบนั้นมีแต่เด็กๆ เขาใช้ถ่ายเล่นกัน ปืนใหญ่ถูกคนขายหลอกแล้วละ!”
เขากำลังสอนมวยผมอยู่แน่ๆ ทั้งที่ผมซื้อกล้องแอบถ่ายแบบยูเอสบีมาเกือบสองพันบาท
“เออ แต่กูไม่ได้คิดจะถ่ายอะไรสักหน่อย อย่ามามั่ว ห้ามกล่าวหาคนอื่นชุ่ยๆ”
“อือฮึ ปืนใหญ่ไม่ยอมรับก็ไม่เป็นไร แต่เข้าถ้ำเสือทั้งที ผมต้องระวังตัวบ้าง” เขาเอ่ยจบก็หยิบโทรศัพท์มือถือเครื่องใหญ่ขึ้นมา ซึ่งผมไม่ทันสังเกตว่าลงเอยวางมันไว้ที่หลังตู้เอกสารตั้งแต่ตอนแรก
ลงเอยกดหน้าจอโทรศัพท์มือถืออยู่สักครู่ก็มีเสียงดังขึ้น แน่ละ มันเป็นเสียงครางกระเส่าของผม พร้อมภาพที่ดูเหมือนว่าบั้นท้ายงอนอันบริสุทธิ์กำลังถูกลงเอยพาของแข็งกระแทกเข้าใส่ มุมกล้องพอดีเป๊ะ แถมตอนนี้ลงเอยหันหน้าจอให้ผมได้เห็นเต็มๆ ตาด้วย
“แอ็กติงดี ก้นงอนแน่น บีบตรงไหนก็น่าขย้ำ อืม ลูกค้าเกรดพรีเมียมขนาดนี้ ผมยินดีรับใช้ด้วยร่างกายและหัวใจ ให้ทำฟรีผมก็ยอม...”
“มะ มึงลบคลิปออกเดี๋ยวนี้นะ!”
“ปืนใหญ่ อย่าเสียงดังซี เดี๋ยวผมมือลั่นเผลอกดแชร์ในเพจแล้วแท็กเฟซปืนใหญ่ คนคงได้เห็นกันทั้งโลก”
“อะ ไอ้... เอย มึงนี่ชั่วสุดๆ เป็นแผนของมึงใช่ไหม”
เขาส่ายหน้าและยิ้มหวานให้ผม ในขณะที่ผมกำลังหัวเสียจากความโง่เขลาของตน
“มึงห้ามแชร์ ห้ามทำอะไรกับคลิปกู”
“อือฮึ ผมจะไม่แชร์ แต่เก็บไว้ดูได้ไหม เสียงปืนใหญ่เร่าร้อนจนผมแทบคลั่ง นานแล้วนะที่ไม่ถูกใจใครแบบนี้”
ผมไม่อยากคุยเรื่องนี้ให้อับอายอีก จึงเดินไปเอากล้องยูเอสบีมาแล้วกระทืบอย่างคนเสียสติ พออารมณ์ลดลง หายกรุ่นๆ ในอกจึงค่อยรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย
“เอาละ คืนนี้ฝันดีนะครับ นอนพักผ่อนให้เพียงพอ พรุ่งนี้เจอกันตอนเจ็ดโมงตรง อาบน้ำแต่งตัวหล่อๆ ด้วย เวลาเห็นหน้าผมจะได้ชื่นใจ”
เขาบอกผมจบก็เดินไปที่ประตู เป็นตอนนั้นที่ผมเห็นว่าเพื่อนร่วมแก๊งทยอยเดินมาพอดี ผมจึงรีบสวมเสื้อผ้าให้เรียบร้อย พอประตูเปิดออก ลงเอยก็ทำให้เพื่อนๆ ผมประหลาดใจ ก่อนที่สายตาพวกมันจะสอดส่องเข้ามาถึงผม
“เชี่ยปืน มึงพาใครมากินที่ออฟฟิศเลยเหรอ แบบนี้เจ้ตุ้งแช่ไม่เอ็ดตายห่า เสียระบบของหอพักหมด”
พร หรือ เจริญพร เด็กช่างศิลป์ ต่อว่าผมชุดใหญ่ มันมองตามแผ่นหลังของลงเอย พลอยให้ผมรู้สึกใจหายใจคว่ำไปด้วย
“ปละ เปล่า กูคุยงาน” ผมปฏิเสธเสียงตื่น และไอ้หน้าเด็กสุดของกลุ่มชื่อ อเนก ทำเป็นหรี่ตามองผม ตามด้วยไอ้แดนซึ่งก้าวยาวๆ มาใกล้ผม มันทำจมูกเหมือนหมาดมตามเนื้อตัวผม
“กลิ่นเนย นม ผสมวนิลา ไอ้ห่า ตั้งแต่กูมาอยู่ที่นี่ ไม่เคยรู้มาก่อนว่ามึงตัวหอมเหมือนขนม”
เสียงแดนไกล เด็กช่างยนต์ที่ตอนนี้หน้าแดงมากและตาเยิ้มจัด นั่นคงเป็นเพราะมันขี้เหล้าที่สุดในกลุ่ม แถมยังหน้าหล่อเป็นอันดับสองรองจากผม ถ้าสาวหรือหนุ่มคนไหนที่ผมเลิกควง มันจะเป็นคนรับไม้ต่อ เรียกได้ว่าเป็นอีกร่างของผมได้เลย
“ตัวมึงหอมชวนฝันฉิบหาย” แดนไกลเอ่ยย้ำและไม่วายหันไปมองด้านนอกออฟฟิศ ดูเหมือนมันก็เป็นอีกคนที่สนใจการปรากฏตัวของลงเอย
เวลานั้นผมหน้าซีดปากคอสั่นทีเดียว อยากเถียง อยากแก้ตัว ทว่าโทรศัพท์มือถือผมกลับดังขึ้น และคนโทร.เข้ามา คือไอ้สาดเอย!
- Writer
