Gözümü açtığımda hepsi bana bakıyordu. Damla hariç. O yoktu. Gitmiş miydi? Koltuğa yatırılmıştım. Doğruldum.
' Damla nerede? '
' Gitti. '
' Gönderdiniz yani.'
' Evet. '
Konuşan Karan' dı. Tansel sessizce ayak ucumda oturuyordu.
' Neden daha fazla gerçeği anlatır diye mi korktunuz? Söyledikleri gerçekti değil mi? Hepinizin yüzünde gördüm. Gerçekti. Hepinizin haberi vardı. '
' Doğa' nın yoktu. '
Elimi alnıma vurdum.
' Ah! Pardon. Bunu nasıl unuturum. Beni insan yerine koyduğu için Doğa' nın da haberi yoktu tabii ki. '
Tansel sonunda konuştu.
' Sen benim kardeşimsin Derin. Hala değişen bir şey yok. '
' Ben senin kardeşin miyim? Nereden kardeşinim mesela Tansel?'
Tansel' in bir bakışıyla herkes çıktı. Tansel anlattı, ben ağladım. Çalıntı bir bebektim. Tansel beni kard
