ในขณะเดียวกัน ณ ตำหนักกลาง
เสนาบดีจิวฮุยพร้อมด้วยอำมาตย์เจิ้นเจียงเดินทางมาเข้าเฝ้าจิวฮองเฮา หัวข้อเรื่องสนทนาก็เหมือนกับครั้งก่อน ที่เอ่ยถึงความอยู่รอดในตำแหน่งฮองเฮา
“พระสนมจางส่งข่าวมาบ้างหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ” เสนาบดีจิวฮุยถาม
“ส่งมาเรื่อยๆ แต่ก็ไม่ได้มีใจความสำคัญอะไร เห็นว่าตอนนี้เริ่มสนิทกับพระสนมมู่มากขึ้น อีกหน่อยคงจะได้รู้ความลับที่เราอยากรู้” จิวฮองเฮาตอบ
“ถ้าหากได้ข่าวเร็วเท่าไหร่ยิ่งส่งผลดีต่อเราเท่านั้น เพราะตอนนี้เหมือนพวกเราพายเรือวนในอ่าง” อำมาตย์เจิ้นเจียงเอ่ยขึ้น สีหน้าหนักใจไม่น้อย “ปล่อยเอาไว้นาน กระหม่อมเกรงว่า พระสนมมู่อาจขึ้นมานั่งแทนตำแหน่งของฮองเฮา”
เพราะหากมีการเปลี่ยนตำแหน่งจริงตามความกังวล คนรอบข้างของจิวฮองเฮาก็พลอยสั่นคลอนไปด้วย พระสนมมู่เซียนคงไม่เก็บพวกตนไว้ให้เป็นหนามทิ่มเท้า
“หรือว่าพวกเราจะกำจัดพระสนมมู่ให้พ้นทางไปเลย จะได้ไม่ต้องห่วงกังวลอะไร” เสนาบด
