เฟยหมิงพาม่านนีเดินทอดน่องภายในตลาดอย่างใจเย็น
เขาเดินอย่างอารมณ์ดีชนิดที่ไม่อาจเก็บข่มอาการใดๆ เมื่อมีสตรีข้างกายที่เขาแอบปักใจมานานหลายปีเดินเคียงข้างทั้งยังได้จับมือกันอยู่อย่างนี้
จะเป็นอย่างไรหากเขาได้จับจูงมือของนางให้เดินเคียงข้างกันในทุกๆ วัน
จะเป็นอย่างไรหากเขาจะเห็นแก่ตัว
เฟยหมิงคิดอย่างนั้นพลางกระชับฝ่ามือของม่านนีให้แนบแน่นมากยิ่งขึ้นขณะพานางเดินมาตามทางที่มีร้านขายของอยู่เต็มสองฝั่งข้างทางอย่างหลากหลายมีเสียงเรียกลูกค้าจากร้านรวงอย่างครื้นแครง
“สดๆ ใหม่ๆ”
“หมั่นโถว หมั่นโถว”
“ของดี อย่าช้า อย่าช้า”
และเสียงเรียกลูกค้าอีกหลากหลายประโยคแล้วแต่ว่าพวกเขากำลังขายสินค้าประเภทใด
“คุณชาย...” เสียงจากพ่อค้าเครื่องประดับร้านหนึ่งเอ่ยคำมาทางเฟยหมิงที่กำลังพาม่านนีเดินผ่าน
“สนใจหยกงามหรือไม่ ข้าปั้นและสลักเองกับมือ ท่านสามารถบอกกล่าวให้ข้าสลักตามสั่ง สนใจหรือไม่ แม่นางน้อยของ
