Chapter 15: Friends
2112 Words
Margaux's POV
Binalewala ko nalang yung nakita ko dahil imposible talaga na pupunta siya dito. Baka guni-guni ko lang yun dahil kulang ako sa tulog. Kailangan kong maligo to freshen me up so I followed Jen and the others.
Tumayo na ako para sundan sila Jen pare naalala ko na hindi na naman nila sinabi sa akin kung saang banda sila pupunta. So saan ko sila hahanapin ngayon? Ang dami ng tao sa paligid kaya hindi ko sila nahanap kahit anong lingon ko.
"s**t talaga, ang bobo mo naman kasi Margaux!" I scolded myself for being stupid. Bakit hindi ko kasi tinanong kung saan sila pupunta? Palakad lakad ako dito sa dalampasigan habang hinahanap sila hanggang sa mapagod ako.
"Bwiset talaga." Sambit ko sa aking sarili habang nakatingala sa langit.
Shit! Malapit ng gumabi pero nandito ako sa may madaming bato tapos medyo malayo na ako doon sa mga tao. This area gives an eerie vibes kaya medyo natatakot na ako. Public place naman ito kaya wala naman sigurong masamang tao.
"Nasaan na ba kasi sila?" Mukha na akong baliw dito na kinakausap yung sarili ko. Babalik nalang ako sa cabin ko tapos hihintayin ko na lang sila doon.
"Pst."
Lumingon lingon ako sa paligid ko para hanapin kung sino yun pero wala naman.
"PST!"
"Who are you?" Tanong ko sa kawalan.
Ako lang naman ang tao dito kaya sino yun? May multo ba dito?
Wait, multo? MULTO?!
"Witwit!" Someone whistled.
Sandali nga. Ghost can whistle too? Dahil sa takot ko ay binilisan ko na ang paglalakad pero may biglang humawak sa magkabilang balikat ko.
"AHHHHHHHHHHH!" Malakas na sigaw ko dahil sa takot.
"HAHAHAHAHAHAHAHAHAHA!" Nakarinig ako ng malakas na pagtawa mula sa likuran ko kaya lumingon ako.
"Neil?!" Gulat na sambit ko noong nakita ko na si Neil pala yung akala ko na multo.
"You look HAHAHAHAHAHAHAHAHAHA! OUCH! ARAY! MARGAUX ARAY KO!" Hindi na itinuloy ni Neil yung sa sabihin niya dahil pinaghahampas ko siya sa braso pati na din sa likod niya.
"Akala mo nakakatawa yun?! Walang aray-aray kapag ako ang nainis!" Inis na sigaw ko Kay Neil habang hinahampas parin yung braso niya.
"Sorry na kasi. Aray! Tama na please! Ouch!" Pagmamakaawa ni Neil sa akin pero hindi ako nakinig. Hinahampas ko parin siya sa braso hanggang sa hinawakan niya ang mga kamay ko then he hugged me. He hugged me to make me stop from hurting him even more.
"Sorry na okay? Gusto lang naman kitang gulatin pero nasobrahan yata." He apologized while running his fingers through my hair.
Magkayakap parin kaming dalawa hanggang ngayon habang kinakalma niya ako.
"Nakakainis ka alam mo ba yun?" Sabi ko sa kanya without any irritation in my voice.
Nawala na yung Inis ko sa kanya kanina dahil sa pagyakap niya sa akin. He's so gentle and calm unlike Adrian.
"I'm really sorry. Hindi ko manlang naisip kung ano ang magiging reaksyon mo kapag ginulat kita." He sincerely apologized.
"Sincere ka ba?" I teased him.
He gently pushed me and looked me into my eyes. I'm not sure pero brown yata ang kulay ng mga mata niya. Hindi ko kasi napansin noong umaga kasi ngayon lang kami ganito kalapit sa isa't isa.
"Of course I am. I'm sincere with every words I utter." He told me while looking straight to my eyes.
Wala na akong masabibsa kanya kaya tumahimik muna ako para makapag-isip ng maganda ng reason to break the awkwardness.
"Gutom ako. Hindi kasi ako kumain ng lunch kasi natulog agad ako sa cabin ko." I reasoned out.
Sana naman ay tumalab ang reason ko and honestly gutom talaga ako dahil na din sa kaka hanap ko kila Jen. Speaking of, nasaan na kaya sila ngayon? Hindi ko kasi dala yung phone ko.
"Alright, kain muna tayo tapos ihahatid na kita sa cabin mo. Its getting late and its not good for a young lady like you to stay outside at night." He told me tapos hinawakan niya yung kamay ko.
Wow, gentleman nga talaga siya.
"Sana all may pakialam." Bulong ka sa aking sarili.
"What's that? I'm sorry I didn't catch it." Tanong ni Neil sa akin.
"Ah wala. I was just talking to myself. Ganyan talaga ako kabaliw kaya palai Kong kinakausap yung sarili ko." Palusot ko sa kanya.
"Okey?" He answered me with doubt in his voice.
"Yup." Sabi ko naman.
"Let's get going before mas lalo pang dumilim." He said.
Hinila niya ako papunta sa king saan. Wala naman yata siyang gagawin sa akin na masama and besides he told me na kakain kami so baka sa restaurant kami pupunta.
Ang lambot naman ng kamay ni captain. Ilang babae na kaya ang pinaiyak nito? Siguro madami na dahil gwapo naman siya at hot pa. Ang lakas din ng s*x appeal niya tapos ang tigas din ng muscles niya. I felt it when he hugged me. Halata na alagang gym ang kayang katawan.
"Saan tayo kakain?" Tanong ko sa kanya pero sa kamay namin na magkahawak nakutuon ang attensyon ko.
HHWW ba? Holding Hands While Walking ang peg namin ni Neil ngayon.
"You'll find out soon." He replied habang diretso ang kayang tingin.
Is he even aware that he's holding my hand right now? Sana huwag na niyang bitawan pa because I'm enjoying this moment. Ano kaya ang feeling kapag si Adrian na ang may hawak sa kamay ko? Siguro sobra ang saya na mararamdaman ko pero sobrang labo din na mangyayari yun. Adrian is as cold as ice and he will probably just push me away if I'll insist on holding his hand. Hindi nga niya ako hinahayaan na maka lapit sa kanya kaya I really doubt that he will let me.
There's a 0.00000% chance for me myself and I. Alam ko naman yun eh pero sinasaktan ko lang yung sarili kapag palagi Kong iniisip yun.
"Margaux? Hey!" Neil snapped his finger on my face kaya bumalik na ako sa realidad.
"Ha? Ano yun?" Tanong ko sa kanya.
"Ang sabi ko nandito na tayo. Ano yung iniisip mo bakit tulala ka? May masakit ba sayo?" Concern na sabi ni Neil sa akin while inspecting me if I'm hurt.
"Walang masakit sa Akin. Sayang may iniisip lang kasi ako kanina. I'm sorry for not paying attention kanina." I apologized to him.
Nakakahiya naman sa kanya baka kung ano pa ang isipin niya. Baka isipin niya na wala akong ganang kausapin siya.
"Its alright. Pasok na tayo sa loob para kumain. Nagugutom na din kasi ako eh." He told me tapos hinila na naman niya ako papasok sa isang simpleng kainan.
Simple lang ang kainan na ito tapos presko din ang hangin dahil open space ang place na ito. May bubong naman siya pero wala siyang wall tapos may kumakanta din na banda sa harapan. May mga waiter din sa paligid then may mga sumayaw sa gitna. First time long pumunta sa place na ganito kaya hindi ko alam kung paano I describe ang itsura ng place na ito.
"May ganito palang place dito sa Boracay? Hindi ko kasi alam because this is my first time to see a place like this." I asked Neil.
"Really? Well, halata naman sa mukha mo kanina na first time mo na pumunta dito dahil patingin tingin ka sa paligid." He replied while we are searching for an empty table.
Masayado bang obvious na tinitignan ko yung paligid? Curious kasi ako kung anong meron sa place na to.
"So anong kakainin natin dito?" Pag-iiba ko sa usapan.
"We'll see it later. Doon tayo uupo dahil yun lang yung bakanteng table." Sagot ni Neil sa akin habang naglalakad kami papunta sa bakanteng table doon sa gilid.
"Take a seat first." He pulled me a chair and told me to seat first.
Sheyt, siya na ang Juanito Alfonso ko! Ang gentleman talaga niya!
"T-thank you." I said nung nakaupo na ako.
Get a grip Margaux! Huwag masyadong marupok okay?
"Don't mention it." Sabi niya nung umupo na siya sa harap ko.
"But I still want to thank you." I insisted.
"Alright. Waiter!" He raised his arm to call for a waiter.
Agad naman lumapit sa table namin yung waiter na naka beach attire. Actually lahat ng waiter at waitress dito ay mukhang Hawaiian dahil sa mga suit nila.
"Ano po ang order ninyo sir at ma'am?" Magalang na tanong nung waiter sa amin.
Since hindi ko alam kung ano ang mga oagkain nila dito ay hinayaan ko nalang na si Adrian ang bahala sa kakainin namin. Tumingin ulit ako sa paligid para panoorin yung mga sumasayaw sa gitna.
"Ano ang gusto mong kainin Margaux?" Tanong ni Neil sa akin.
"Gusto ko ng seafood. Kahit anong klase basta seafood." Agad kong sagot kay Neil.
I've been craving for seafood kaya thanks to Neil kasi makakakain na ako ulit ng ganoon. Neil ordered something to the waiter habang ako naman ay bumalik sa panonood sa mga couples na msayang nagsasayawan doon sa gitna.
Hanggang SANA ALL lang talaga ako.
"Ang saya nila ano? I'm 23 but still, I'm not ready for commitments. Dad forced me into an arranged marriage but I ditched it because I'm still young for that." Neil suddenly opened up.
Hindi ko inasahan na mag-o-open up siya sa akin about sa private life niya. Tumingin ako sa kanya pero sa akin pala siya nakatingin. Akala ko doon siya nakatingin sa couples na sumasayaw.
"Ahem. So, what happened about your you know...... Arranged marriage?" Awkward na Tanong ko sa kanya.
"Sinabi ko nalang kila dad na walang magaganap na kasalan. I even told them that I will never be our company's future CEO kapag pinilit pa nila ako na magpakasal sa hindi ko kilala. I hate being ordered around, I just want to be normal that's all." Neil explained.
Tama si Neil, dapat kapag ayaw ng anak ay huwag ng ipilit ng mga parents. Arranged marriage is an old school chenelin kaya dapat wala ng ganoon ngayon.
"You're right dapat ginagawa mo yung gusto mong gawin. Don't let your parents decide for you." I told him but he just smiled.
"How old are you Margaux?" Pag-iiba ni Neil sa usapan.
"I'm nineteen." I replied tapos ginantihan ko yung ngiti niya.
He just chuckled before speaking
"You're still young. When is your birthday?" Tanong ni Neil sa akin.
"February 4. I just turned 19 last month." I replied to him.
"February 4? Okay, noted. I'm 23 by the way." Neil told me his age. Magka-edad pala sila ni Adrian? Okay now I know.
"Okay. Noted too." Pabiro kong sinabi kay Neil.
"Tell me something about yourself habang hinihintay natin yung pagkain." He asked me.
Ano ito? Getting to know each other stage na ba? Wala din naman akong choice kaya makipagkwentuhan muna ako sa kanya. He's fun to be with after all.
"I just graduated from Senior High yesterday and I will be taking up Business Management. The problem is hindi ko alam kung saan ako mag-aaral ng college. Baka dito na lang ako mag-aaral, I won't go abroad." Paliwanag ko kay Neil.
I won't go abroad because I'll stay here for Adrian. Gusto ko sa ang i-dugtong yun pero hindi ko nagawa baka magtanong siya kung sino si Adrian.
"You're into business?" He asked me.
"Yes because I'm the only heiress of our businesses. I need to manage our business soon kasi ako lang ang nag-iisang anak nila mommy." Sagot ko naman sa kanya.
"Wow, impressive! You're still young but responsible habang ako naman ay tinakbuhan ang responsibilidad." He told me with an impressed tone.
He's impressed? Bakit si Adrian ay hindi? I just met Neil 8 hours ago but he's showing me the things that I want Adrian to do. Yung mga bagay na gusto kong gawin at sabihin ni Adrian sa akin ay ginawa at sinabi na ni Neil kaya hindi ko mapigilan na ma-attract sa kanya.
"You're impressed? Hindi nga?" Hindi makapaniwalang Tanong ko sa kanya.
"Yes I am. Sigurado ako na ikaw ang batch Valedictorian am I right?" Tanong ulit ni Neil sa akin.
As much as I want to be humble pero si crush na ang nagtatanong kaya dapat honest ako. Plus point na din kung aaminin ko sa kanya na ako nga yung valedictorian ng batch namin.
"Uhhhh. Oo ako yung valedictorian ng batch namin.
"Sabi na eh!" Malakas na sabi ni Neil sa akin.
Nakakahiya dahil may mga tao na tumingin sa amin.
"Shhhh. Hinaan mo yung boses mo." Sita ko sa kanya.
"Sorry. Anyways we're friends right?" Tanong ni Neil sa akin.
"Yeah, we're friends now." I replied with a smile.
I guess the hot pilot is my friend now.
°°°°°SA MGA GUSTONG SUMALI SA GC, KINDLY MESSAGE ME ON MESSENGER Yeon Chan po ang f*******: name ko I'll look forward for your messages, thank you very much. Lovelots ❤️
- Writer
