"S hit.. ang sakit pa rin ng pukingkay ko..." bulong ni Lorna sa sarili.
Pangalawang araw na nila sa lugar na iyon. Malapit ng sumapit ang gabi. Nabawasan naman ang sakit ng kaniyang katawan pero masakit pa rin talaga at hirap siyang kumilos. Medyo mahapdi pa rin ang kaniyang p agkababae. Hindi tuloy niya alam kung magagawa niyang ayusin ang paglakad niya.
"Princess, my love..." tawag ni Lucian na kararating lang.
"Saan ka po galing?"
Hinagkan siya ng binata sa noo. Mariin siyang napapikit. Simpleng halik lamang ang ginawad sa kaniya ni Lucian ngunit naging panatag nang bigla ang kaniyang kalooban. Ewan niya ba ngunit sa tuwing nawawala sa kaniyang paningin ang binata, hindi siya mapakali. Magulo ang isipan niya. Hindi panatag ang kaniyang kalooban.
"Bumili lang ako ng prutas malapit
