"เวท.. เวทมนต์อย่าเป็นอะไรนะลูกรอแม่ก่อนนะ แม่กำลังจะไปหา" หลังจากที่โทรศัพท์ตัดไป ขนิษฐาก็ทำอะไรไม่ถูก รีบเดินออกมาหยิบเอากระเป๋าเงิน แล้วก็ออกจากบ้านโดยไม่สนใจลูกค้าที่ยังคงอยู่ในร้านด้วยซ้ำ "ทำยังไงดี เบอร์โทรของเพื่อนที่ทำงานลูกชายก็ไม่มีสักคน จะทำยังไงดี"
"แม่ขนิษฐานั่นเธอจะไปไหน"
"ใครเรียก?" ขนิษฐาเหมือนคนขาดสติไปแล้วมองหาเสียงคนที่เรียก
"มีใครเป็นอะไรหรือเปล่าขนิษฐา" คนที่เรียกก็คืออรสาแม่ของนิรา
"ลูกชายฉัน ลูกชายฉันถูกคนทำร้าย"
"ตาเวทน่ะเหรอเป็นยังไงบ้าง"
"ฉันยังไม่รู้ว่าเป็นยังไง"
"เดี๋ยวก่อนสิ" พูดกันยังไม่รู้เรื่องขนิษฐาก็รีบวิ่งออกไปเลย ที่อรสาเรียกเพราะจะถามว่าลูกค้าทำยังไง ตอนนี้ในร้านยังมีลูกค้าเหลืออยู่เลย
ขนิษฐาเรียกรถให้พาไปส่งที่ขนส่ง เพราะนางก็มีแค่มอเตอร์ไซค์เอาไว้ขับไปตลาด
อยากโทรหามีนาแต่ก็ไม่รู้จะโทรไปเบอร์ไหนเพราะตอนที่มีนามาอยู่ที่นี่ก็ไม่มีโทรศัพท์ยังใช้
