"ลืมถามเลยค่ะ เมื่อกี้ใครโทรมาคะแม่" มัวแต่สนใจเรื่องของคนข้างบ้านจนลืมถามเรื่องนั้นเลย เพราะตอนที่ท่านรับโทรศัพท์เห็นท่านมองมาอยู่
"ไม่มีอะไรหรอกจ้ะ คนรู้จักโทรมา" ก็ลูกชายเป็นคนบอกเองว่าไม่ต้องบอกให้เธอรู้
"มีนาขอเข้าไปซักผ้าก่อนนะคะ" โชคดีนะที่ซื้อเสื้อผ้ามาไว้หลายชุด แต่ถ้าไม่ซักวันนี้คงไม่มีใส่แล้วล่ะ
มีนาเอาเสื้อผ้าไปที่หลังบ้านเพราะเครื่องซักผ้าอยู่ตรงนั้น เธอก็อดมองไปดูคนข้างบ้านไม่ได้ แต่พอมองห่างๆ ไม่เห็นเธอก็เลยชะโงกหน้าข้ามรั้วมองไปดู
"คุณ.." ทีแรกก็มองเข้าไปด้านใน แต่พอกำลังขยับกลับมาก็เห็นว่าคนที่เธอมองหานั่งพิงกำแพงรั้วอยู่
ที่จริงกำแพงก็ไม่ได้สูง มีไว้แค่ให้รู้อาณาเขตของตัวบ้านเท่านั้น
นิราที่นั่งอยู่เงยหน้าขึ้นมองดูแบบอัตโนมัติเพราะอยู่ดีๆ ก็มีคนพูดออกมาอยู่เหนือศรีษะ ..แต่พอนึกได้ว่าใบหน้าเธอมีรอยช้ำก็รีบก้มหน้าลงใหม่
"คุณมีอะไรให้ฉันช่วยไหมคะ"
"ไม่มี"
"คุณต้องส
