EP 2/1 รุกให้ร้อน

1030 Words

[2] รุกให้ร้อน เช้าวันใหม่ มุกดาสูบลมหายใจเข้าลึกๆ ปลอบใจตัวเองว่าเมื่อคืนไม่มีอะไร เธอจะตีหน้ามึน ถ้าบอสถามถึง เธอจะบอกไม่รู้ไม่ชี้ ใช่...ต้องใช้แผนนี้แหละ ครืดๆ ครืดๆ โทรศัพท์ดังอยู่บนโต๊ะ พี่วรามองลอดแว่นสายตามา ด้วยว่าเวลานี้บอสใกล้มาถึงแล้ว ปกติพนักงานอย่างพวกเธอ ห้ามรับโทรศัพท์ในเวลางาน เธอรีบปัดหน้าจอ ตัดสายทิ้ง “เอาเอกสารเข้าไปรอบอสได้เลย เดี๋ยวพี่ตามเข้าไป” “ค่ะพี่” รับคำพี่เลขาแล้วเหลือบมองหน้าจอมือถือ เห็นเบอร์ที่โทรเข้ามาแล้วลำบากใจ ก็อยากรับ แต่มันรับไม่ได้ ค่อยโทรไปหาอีกฝ่ายตอนพักเที่ยงก็แล้วกัน เธอลุกจากโต๊ะของตัวเอง ไปหอบเอาแฟ้มเอกสารบนโต๊ะพี่วราแล้วเดินเข้าห้องบอส มีเวลาเหลือราวสิบนาที ก่อนที่เธอต้องไปชงกาแฟแก้วแรก เธอวางเอกสารไว้บนโต๊ะ กวาดตามองทั่วๆ ไปรอบหนึ่ง ทุกอย่างบนโต๊ะยังอยู่ตำแหน่งเดิม เรียบร้อยไร้ที่ติ แสงสว่างด้านนอกสาดส่องเข้ามาผ่านผนังกระจกใส ด้านล่างยังเห็นตึกรามบ้านช่องมากมาย ทั้งรถราที่กำลังวิ่งขวักไขว่ ช่าวุ่นวายเหลือเกินในเช้าวันนี้ เลขาสาวออกไปชงกาแฟให้บอส พอตอนกลับมาก็ปรากฏว่าเขานั่งอยู่หลังโต๊ะทำงานแล้ว เธอเอากาแฟเข้าไปวางบนโต๊ะ เขากำลังสั่งงานพี่วรา หางตาเหลือบมองเธอหน่อยหนึ่ง แต่ไม่ได้เอ่ยอะไร “เรียกประชุมตอนสิบโมงครึ่ง เตรียมเครื่องดื่มไว้ให้ด้วย จะมีลูกค้าเข้ามาหาผมแต่เช้า” วรามุ่นคิ้ว เหมือนว่าลูกค้ารายนี้ไม่ได้มีรายชื่ออยู่ในรายการนัดหมายของเขา “ผมนัดมาเอง ช่วยดูแลด้วย” “ค่ะบอส” “ส่วนอีเมลที่ต้องส่งให้ลูกค้าจีน...” “วราให้น้องมุกส่งให้แล้วค่ะ” “โอเค ไม่มีอะไรแล้ว ไปทำงานได้” วราพยักหน้ารับ หยิบแฟ้มเอกสารที่บอสเซ็นจนเรียบร้อย ออกไปจากห้อง มุกดากำลังจะก้าวตาม แต่บอสเรียกไว้เสียก่อน “มุกอย่าเพิ่งไป” “คะ?” เขากระดิกนิ้ว เรียกหล่อนเข้ามาใกล้ๆ ใกล้จนหล่อนยืนอยู่หน้าโต๊ะ เขากวาดสายตาสำรวจตรวจตราหล่อน เสื้อที่สวมนั้นสุภาพเรียบร้อยอย่างสาวออฟฟิศ แต่กระโปรงนี่สิ นั่นใช่ไซซ์หล่อนหรือเปล่า ทำไมมันถึงได้ดูคับๆ หากหล่อนหันด้านข้างให้เขา คงได้เห็นบางส่วนนูนเด่นออกมา มุกดารีบขยับกระโปรงตรงข้างสะโพก ดึงรั้งให้มันย่นๆ นิดหนึ่ง จะได้ช่วยพรางความอวบอูมที่มิอาจซ่อนไว้เมื่อถูกรัดรึงด้วยกระโปรงแคบๆ เธอไม่ได้ตั้งใจใส่กระโปรงตัวนี้มา เธอเลิกใส่มาสักพักแล้วเพราะมันค่อนข้างคับ ความจริงคือเธออ้วนขึ้นนั่นแหละ อธิปยิ้มที่มุมปาก นึกเสียดายเนินเนื้อนูนๆ ที่ตอนนี้ถูกพรางด้วยรอยย่นของกระโปรง หล่อนรู้สินะว่าเขามองอยู่ “เมื่อคืน...” “หลับสบายดีค่ะ” เขาเกือบหัวเราะออกมาเมื่อเห็นคนร้อนตัว “แล้ว...ซักผ้า...เสร็จไหม” “ค่ะ” “สะอาดหรือเปล่า” “เอ่อ...ก็ดีค่ะ” พวงแก้มเธอเริ่มร้อนผ่าว ยังนึกถึงความชุ่มแฉะที่อาบทาปลายนิ้ว บ้าบอชะมัด! พอนึกถึงก็รู้สึกวูบวาบหวามไหว เธอเป็นอะไรไปนะ ทำไมต้องรู้สึกบ้าๆ เพียงแค่เขาเอ่ยวาจาไม่กี่คำ รอยยิ้มอย่างรู้ทันระบายที่มุมปากของอธิป เขาเคาะนิ้วลงบนโต๊ะราวกับชั่งใจ “สรุปว่า...ซักมือเหรอ หอพักแบบไหนกัน เครื่องซักผ้าเสียก็ไม่ซ่อม” “บ้านเช่าค่ะ ไม่ใช่หอ แล้ว...ปกติ...ก็ซักมือจนชินแล้วค่ะ ไม่ลำบากค่ะ” เธอแถไปเรื่อย แถจนรู้สึกว่าสีข้างมันถลอกจริงๆ “จริงเหรอ ชอบเหรอ ไม่เหนื่อยเหรอ” เขาถามยิ้มๆ มุกดาหรี่ตามอง อีตาบอสนี่จะเค้นเอาความจริงจากเธอให้ได้ใช่ไหม “ไม่ค่ะ ไม่เหนื่อย สนุกดีค่ะ บอสเองก็ซักมือนี่คะ เสียงนี่ดังเชียว มุกได้ยิน” คราวนี้อธิปหลุดเสียงหัวเราะออกมา นึกไม่ถึงว่าแม่เลขาที่ดูเหมือนจะใสๆ ไร้เดียงสา จะกล้าต่อปากต่อคำ เห็นหน้าหวานๆ อย่างนี้ บทจะไม่ยอมคนขึ้นมา ก็เอาเรื่องเหมือนกันนะ ไม่ได้สนด้วยซ้ำว่าเขาคือเจ้านาย “โอเค เห็นเอกสารบนชั้นนั่นไหม” เขาชี้ไปยังเอกสารในแฟ้มสีกรมท่าที่เรียงกันเป็นตับอยู่บนชั้น หากมองดีๆ จะเห็นได้ว่ามีตัวเลขกำกับอยู่ “ค่ะ” “หยิบมันลงมาทีสิ” มุกดาก้าวไปหาชั้นวางเอกสาร เขย่งปลายเท้าขึ้นเล็กน้อยเพื่อหยิบเอาแฟ้ม ทว่าเธอรู้ บอสไม่ได้ต้องการเอกสารหรอก เขาขยับเข้ามายืนซ้อนหลังเธอ ค่อยๆ ลากมือไปตามขาอ่อนของเธอ ลากมือร้อนๆ ขึ้นมาใต้ชายกระโปรง “บอสคะ!” “ชู่ว์...” เขาส่งเสียงห้ามปราม สอดมือเข้าไปใต้ชายกระโปรงของหล่อน มุกดาสะดุ้งเฮือก รับรู้ถึงมือที่กำลังชอนไชกางเกงชั้นในของเธอ แผ่นหลังเธอแนบกับแผ่นอกเขา ถูไถไปมาในทุกคราที่มืออุ่นร้อนตะปบเข้ากับส่วนนั้นของเธอ นิ้วกลางอันแข็งแกร่งชำแรกเข้าไประหว่างกลีบร่องอันนุ่มอ่อน มันชุ่มฉ่ำราวกับเฝ้ารอเขา เขาสะกิดเบาๆ เพียงเท่านั้นก็ทำให้เธอสะท้านไปทั้งตัว จมูกร้อนๆ ของเขายังซุกอยู่ข้างลำคอ ปากจุมพิต จมูกสูดดม ในขณะที่เบื้องล่าง นิ้วของเขายังทำหน้าที่อย่างขันแข็ง เธอสูดปากครางกระเส่า แรงปรารถนาในราคะกำลังรุมเร้า จนมิอาจปัดป้องขัดขืน “อืม...บอสคะ บอส!” “ชู่ว์....เงียบๆ ไว้ เดี๋ยวคนอื่นได้ยินนะ” เขาขู่น้อยๆ มุกดาเม้มปากแน่น ความซ่านสยิวแล่นพล่านไปทั่วร่าง ปลายเท้าเริ่มจิกแน่นในคัทชูสูงสองนิ้ว ด้วยมิอาจต้านทานความเสียว แต่ยังหรอก บอสยังไม่สาแก่ใจ ยังจับเธอให้พลิกตัวกลับไปหา จนแผ่นหลังเธอครูดถูกับชั้นวางเอกสาร

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more