เธอพูดออกไป อยากได้ของก็อยากนะ แต่ไม่อยากเป็นเด็กเสี่ย โอ๊ย...ช่างย้อนแย้งเหลือเกินมุกดา!
“คิดมาก!” เขาว่าให้
มุกดายักไหล่ “มีอะไรอีกไหมคะ มุกมีงานต้องทำ”
“เดี๋ยว...ยังไม่ได้บอกเลยว่าทำไมถึงมอมแมมขนาดนี้”
“ฝนตกค่ะ มุกเดินออกมาหน้าปากซอยแล้วมีรถวิ่งผ่าน พอดีมันมีแอ่งน้ำอยู่บนถนนน่ะ น้ำเลยกระเด็นมาโดนมุก”
“แล้ว...ต้องโดนแบบนี้ทุกวันเหรอ ถ้าฝนตก”
“ไม่ค่ะ ปกตินั่งวินมอเตอร์ไซค์ แต่ถ้าฝนตก วินมันก็รอนาน เลยเดินเอา มุกตื่นสายด้วย เมื่อคืนมีไข้นิดหน่อย” บอกแล้วทำเป็นยกหลังมืออังหน้าผาก แต่สายตานั้นลอบมองเขา คนที่กำลังเดินเข้ามาหา มือของเธอถูกแทนที่ด้วยมืออุ่นๆ เขาวางมันลงเพื่อวัดระดับไอร้อน
“ยังอุ่นอยู่นี่นา ไปๆ กลับบ้าน”
“คะ?”
“กลับบ้านไง จะมาทำงานได้ยังไงสภาพอย่างนี้ แถมยังมีไข้อีก”
สีหน้าเขาช่างจริงจัง ในแววตาเปี่ยมล้นด้วยความห่วงใย เกือบแล้ว เธอเกือบหลงเข้าข้างตัวเองแล้วนะ
“ถอยออ
