วิวาห์เร้ารัก

บทที่ 1/2

“ขำคนหน้าตึงเพราะโบท็อกไง”

“เธอนั่นแหละที่ลากพี่ไปฉีด เจ็บก็เจ็บ”

“เอาน่า จะบ่นทำไมเนี่ย งานแต่งทั้งทีก็ต้องดูดีกันหน่อย หนูไม่ได้แต่งงานบ่อยๆ นะ หย่ากับพี่แล้วก็ไม่รู้ว่าจะได้แต่งอีกทีตอนไหน หนูก็อยากมีรูปสวยๆ เก็บไว้ดูบ้างสิ”

งานแต่งเราสองคนจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่อลังการ สมฐานะประธานกิจรุ่งเรืองกรุป แขกเหรื่อที่ถูกเชิญมาร่วมงานเพื่อเป็นสักขีพยานรักให้เธอกับสิงหามีประมาณหนึ่งพันแปดร้อยคน ทั้งญาติฝ่ายเจ้าเจ้าสาว ไฮโซจากทั่วฟ้าเมืองไทย คนใหญ่คนโต นักการเมือง ดารา และอื่นๆ อีกมากมายที่เธอเองก็ไม่รู้ว่าเป็นใครบ้าง กระนั้นก็ต้องเข้าไปทักทายและพูดคุยราวกับสนิทกันมาตั้งแต่ชาติปางก่อนตามหน้าที่ของเจ้าสาว

ทว่าที่กล่าวมาหาใช่เรื่องสาระสำคัญไม่ เพราะประเด็นมันอยู่ที่ว่าชินกรแฟนเก่าที่เธอพึ่งเลิกราไปเมื่อไม่นานมานี้บอกว่าจะมาร่วมงานด้วย ซึ่งเธอก็ไม่ได้ว่าอะไร ดีเสียอีก เพราะชินกรจะได้เห็นกับตาว่าเจ้าบ่าวของเธอเพอร์เฟกต์ขนาดไหน หล่อล่ำ กล้ามโต แถมยังเป็นถึงประธานบริษัท ไม่มีอะไรเลยที่ชินกรจะเทียบได้

“ไม่ใช่หรอกม้าง เธอแค่อยากทำให้พี่ดูดีเพื่อข่มแฟนเก่ามากกว่า” เขากับเพียงรัมภารู้จักกันมานาน เราสองคนสนิทกันยิ่งกว่าพี่น้องที่คลานตามกันออกมา เพราะฉะนั้นแค่เธออ้าปากพูด เขาก็รู้ถึงไส้ถึงพุงแล้วว่ากำลังคิดอะไรอยู่

ไม่เคยมีอะไรที่เธอปิดบังสิงหาได้จริงๆ “พี่เสือรู้ได้ไงอ้ะ”

“แค่เธออ้าปาก พี่ก็เห็นถึงไส้ติ่งเธอแล้ว”

จริงอยู่ที่ว่าสิงหากับเธอไม่มีซัมติงต่อกัน กระนั้นการที่เธอใช้เขาเป็นเครื่องมือทำให้แฟนเก่าช้ำใจก็ไม่ใช่เรื่องที่ควรทำ “พี่เสือหนูขอโทษนะที่ทำแบบนี้”

ใบหน้าจิ้มลิ้มสลดลง คงเป็นเพราะเธอคิดว่าเขาไม่พอใจ แต่เขาไม่ได้รู้สึกอะไรอย่างนั้นซะหน่อย เขาเข้าใจทุกอย่าง เข้าใจว่าทำไมเพียงรัมภาถึงทำอย่างนั้น เธอรักชินกรมาก ทุ่มเทให้ผู้ชายคนนี้ทุกอย่าง แต่สุดท้ายผลตอบแทนของความดีและความรักที่เจ้าหล่อนได้รับจากอดีตแฟนก็คือมันหักหลังเธอ สมควรแล้วที่เธอจะอยากเอาคืนบ้าง

สาเหตุที่เพียงรัมภากับชินกรเลิกกัน ทั้งๆ ที่หญิงสาวรักชินกรมาก รักถึงขนาดวาดฝันว่าไอ้บ้านี่แหละที่จะเอามาทำสามีในอนาคต ทว่าสุดท้ายก็ไปไม่ถึงฝัน เพราะชินกรไปเจอผู้หญิงคนใหม่ที่มันบอกว่าดีกว่าเจ้าหล่อนร้อยเท่าพันเท่า แต่พอชินกรไปคบกับผู้หญิงคนนั้นได้ไม่ถึงเดือน คนที่ชินกรบอกว่าดีนักดีหนาก็ออกลาย คบซ้อนผู้ชายคนอื่นระหว่างที่คบหากับชินกร ชินกรเลยซมซานกลับมาขอโอกาสจากเพียงรัมภาอีกครั้ง แต่คนอย่างเพียงรัมภาถึงจะรักแค่ไหนแต่เธอเจ็บแล้วจำ ยิ่งคนที่กล้าทำให้เธอร้องไห้ เธอยิ่งจำไม่มีวันลืมและไม่มีทางหวนคืนกลับไปซ้ำรอยเดิมอีกเด็ดขาด

“ขอโทษทำไมล่ะ แต่เธอน่าจะบอกพี่ก่อนนะ พี่จะได้ช่วยเอาคืนไอ้บ้านั่น แบบเอายาถ่ายใส่น้ำให้มันกินอะไรอย่างนี้ ให้มันขี้แตกจนหมดไส้หมดพุงไปเลย”

เพียงรัมภาหัวเราะออกมาเพราะคำพูดของสามี “โธ่.. ทูนหัวของเมีย ช่างน่ารักเหลือเกิน นอกจากจะไม่โกรธที่หนูทำอะไรไร้สาระแล้วยังจะช่วยเอาคืนให้อีก ไม่เสียแรงที่ยอมพลีกายแต่งงานด้วย”

“พลีกายตรงไหน เราสองคนยังไม่ได้กันจริงๆ ซะหน่อย” ไม่รู้คิดถูกหรือคิดผิดที่เลือกเพียงรัมภามาสวมบทเมียกำมะลอ เสียค่าสินสอดไปตั้งสิบล้าน นี่ยังไม่นับรวมบ้าน ที่ดิน ทองคำ เครื่องเพชรและรถยนต์อีกนะ แถมยังต้องให้เงินสดยัยนี่อีกหนึ่งล้าน แต่เขาไม่ได้อะไรกลับมาสักอย่าง นอกจากผู้หญิงที่มานอนคุยเล่นกันบนเตียงอย่างนี้ แถมยังต้องดูแลเจ้าหล่อนเป็นอย่างดีไปอีกหนึ่งปีเต็ม

“ถึงเราจะไม่ได้กันจริงๆ ก็เถอะ แต่คนอื่นก็รู้หมดแล้วว่าหนูเป็นเมียพี่ นั่นแสดงว่าในสายตาคนอื่นคือหนูไม่ซิงแล้ว”

“แล้วกระต่ายแคร์ไหม?”

“โน! หนูไม่สนใจหรอกว่าใครจะคิดยังไง เพราะความคิดคนอื่นไม่ได้มีผลอะไรกับชีวิตหนูอยู่แล้ว”

ถึงเพียงรัมภาจะพูดอย่างนั้นก็เถอะ แต่เขาก็อดเป็นกังวลไม่ได้อยู่ดี “แล้วถ้าเกิดกระต่ายไปเจอผู้ชายคนใหม่ล่ะ แล้วผู้ชายคนนั้นไม่โอเคที่กระต่ายเคยแต่งงานแล้ว กระต่ายจะรู้สึกยังไง” เขาเป็นห่วงที่สุดก็คือเรื่องนี้ หลังจากที่เราสองคนหย่ากัน ตัวเขาเองเป็นผู้ชาย แน่นอนว่าสามารถเริ่มต้นความสัมพันธ์ครั้งใหม่ได้ง่ายกว่า เขาจึงห่วงเหลือเกินว่าชีวิตหลังหย่าของเพียงรัมภาจะเป็นยังไง

“ก็คงเฟลแหละ” แน่นอนว่าเธอต้องรู้สึกแย่ และถ้าสุดท้ายผู้ชายคนนั้นขอจบความสัมพันธ์เพราะเหตุผลว่าเธอเคยผ่านการแต่งงานมาแล้ว เธอก็คงทำได้แค่เพียงยิ้มให้แล้วพูดว่า ‘โชคดีนะ’ แล้วเดินหน้าต่อไป “แต่พี่เสือไม่ต้องห่วงหรอก หนูอกหักมาไม่รู้กี่รอบแล้ว ชินแล้วล่ะ จะอกหักอีกสักครั้งสองครั้งจะเป็นไรไป แย่หน่อยก็แค่ร้องไห้เหมือนหมาเท่านั้นแหละ ไม่ตายหรอก”

เพียงรัมภาเป็นคนอ่อนไหวง่าย แต่ในขณะเดียวกันเธอก็เป็นผู้หญิงเข้มแข็งเกินกว่าที่ใครจะคาดถึง ไม่รู้กี่รอบแล้วที่เจ้าหล่อนอกหักแล้วมานั่งร้องไห้ฟูมฟายจะเป็นจะตายกับเขา ทว่าพอผ่านไปแค่หนึ่งวัน ร่องรอยความเศร้าที่เคยมีก็ไม่หลงเหลือ

นี่แหละเพียงรัมภา

กระนั้นก็หาใช่เหตุผลที่จะทำให้เขาไม่ห่วงเธอ ไม่ว่าเธอจะเข้มแข็งแค่ไหน สตรองเพียงใด แต่ความห่วงใยที่เขามีต่อผู้หญิงคนนี้ก็ไม่ได้ลดน้อยลงเลย

“รู้ใช่ไหมว่าไม่ว่ากระต่ายจะมีปัญหาอะไร พี่สามารถช่วยกระต่ายได้ทุกเรื่อง”

“รู้สิคะ รู้อยู่แล้ว ทำไมจะไม่รู้ล่ะ” วันที่สิงหามาคุยเรื่องแต่งงานกับเธอ เธอตอบตกลงโดยไม่ลังเลเลยสักนิด ไม่คิดว่าหลังหย่าตัวเองจะเป็นยังไง ตอนนั้นเธอมีเพียงแค่ความดีใจที่จะได้ช่วยเหลือเขาคืนบ้าง เพราะตลอดสิบเอ็ดปีที่ผ่านมา สิงหาหยิบยื่นความช่วยเหลือให้เธอนับครั้งไม่ถ้วน

ตอนที่ร้องไห้ มีเพียงเขาที่อยู่ข้างกาย

วันที่ไม่มีใคร มองไปก็เห็นแต่สิงหาที่ยืนยิ้มให้และอ้าแขนรอรับ

แล้วอย่างนี้ เธอจะปฏิเสธคำขอแต่งงานจากผู้ชายที่แสนดีอย่างพี่เสือได้ยังไง

แต่งสิคะ!

เพียงรัมภาหลับตาลงทั้งรอยยิ้ม แม้การแต่งงานครั้งนี้ของหญิงสาวจะเป็นการแต่งงานที่จัดขึ้นมาเพื่อตบตาปู่ของสิงหา แต่เธอกลับรู้สึกว่าเป็นอีกหนึ่งวันในชีวิตที่มีความสุขสุดๆ เลย