จึงไม่มีโอกาสได้เห็นสายตาสิงหาที่มองมายังตน สายตาที่เต็มไปด้วยความชื่นชมและเอ็นดู
“คนอุตส่าห์ให้ก็ไม่เอา ไหนบอกชอบชอปปิง เดินห้างฯ ได้ทั้งวัน แล้วทำไมพอพี่ให้บัตรไว้ใช้แล้วกลับไม่ใช้” เขานั่งบนโต๊ะทำงานพลางมองเสี้ยวหน้าของภรรยาโดยไม่ละสายตาไปทางอื่น
“ชอบชอปปิงแบบที่ใช้เงินตัวเอง ไม่ใช่เอาเงินคนอื่นมาถลุงเล่นค่ะคุณสามี แล้วถ้าถลุงเงินตัวเอง หนูก็ไม่ถลุงแบบหมดไส้หมดพุงหรือเอาเงินในอนาคตมาใช้อีกแล้วล่ะ บอกตรงๆ ว่าเข็ดมากกับการต้องมาจ่ายหนี้บัตรขั้นต่ำแล้วใช้เงินแบบเดือนชนเดือนเหมือนอย่างที่ผ่านมามากกก” เธอลากเสียงยาวเพื่อเป็นบอกให้สามีรู้ว่าเข็ดหลาบแค่ไหน
“โอ้โห! น้องกระต่ายของพี่เสือเริ่มมีความคิดดีๆ เหมือนคนอื่นเขาแล้วเว้ย”
สิงหาเอื้อมมือไปโคลงศีรษะภรรยาเล่น
“นี่คุณเสือคะ ดิฉันมีความคิดดีๆ ตั้งนานแล้วค่ะ แต่ดิฉันแค่ไม่ได้พูดกับคุณแค่นั้นเอง”
“จริงเหรอ?”
“จริงดิ อย่าลืมสิว่าหนูเป็น
