วิวาห์ดิสม์

ชู้

เช้าวันต่อมา

ซีเก็ตส์ลากกระเป๋าเดินทางใบเล็กลงมาด้านล่าง พร้อมกับลูกน้องคนสนิทฟาสต์แทร็กยืนรอรับกระเป๋าเดินทางอยู่ที่ทางเดิน อย่างรู้หน้าที่ของเขา เพราะเขาดูแลซีเก็ตส์มานานนับ10 ปี ซีเก็ตส์มอหน้าฟาสต์แทร็กพลางยิ้มที่มุมปาก เพื่อทักทายลูกน้องคนสนิท พร้อมยื่นกระเป๋าเดินทางใบเล็กให้ฟาสต์แทร็ก

" เอาไปเก็บที่รถ" ซีเก็ตส์บอกฟาสต์แทร็กเสียงเบา ฟาสต์แทร็กก้มหน้าให้คุณหนูเล็กน้อยเพื่อตอบกลับ มือใหญ่ยื่นไปรับกระเป๋าเดินทางมาจากมือเล็กของซีเก็ตส์ พร้อมเดินออกไปทันที ซีเก็ตส์มองตามหลังฟาสต์แทร็กพลางยิ้มที่มุมปาก เพราะเธอจะไปเอาชัยชนะและถ้วยกลับมาอีกครั้ง ' ถ้วยต้องเป็นของไอ้แบทแมน คริๆ' ซีเก็ตส์พลางคิดในใจ โดยที่เธอลืมเรื่องเมื่อวานไปแลัว เพราะสิ่งที่เธอควรโฟกัสคือการแข่งขันต่างหาก พอดีกับมัมกลาสเดินออกมาจากห้องครัว

" ยัยซีจะไปลูก แด๊ดรู้หรือยัง แล้วพี่รู้หรือยัง" มัมกลาสถามลูกสาวด้วยความสงสัย ซีเก็ตส์หันหน้ามาพร้อมยิ้มหวานให้มัมกลาสพลางยิ้มหวานให้ พยามเดินเข้าไปกอดและทำหน้าออดอ้อนก่อนจะตัดสินใจพูดออกไปบอกกับมัมกลาส

" หนูจะไปสเปนค่ะมัม" ซีเก็ตส์ตอบเสียงหวานพร้อมกับหอมแก้มมัมกลาสให้ชื่นใจ

ฟอดๆๆ ปากเล็กกดลงที่แก้มของมัมกลาส พอดีกับแด๊ดแกรและเก็ตส์เตอร์เดินลงมาบันได

" หนูจะไปทำไมลูก งานมีปัญหาเหรอ" แด๊ดแกรถามลูกสาวด้วยความสงสัย ซีเก็ตส์คลายอ้อมกอดออกจากมัมกลาสพลางหันไปกอดเอวหนาของแด๊ดแกร เก็ตส์เตอร์มองหน้าน้องสาวนิ่งๆแววตาเอ็นดู ซีเก็ตส์เขย่งเท้าขึ้นพร้อมกับหอมแก้มแด๊ดแกร

ฟอดๆๆ ปากเล็กกดลงที่แก้มแด๊ดแกรแรงๆด้วยความออดอ้อน แด๊ดแกรมองหน้าลูกสาวนิ่งๆเพื่อรอคำตอบจากปากลูกสาว มือใหญ่ยกขึ้นมาลูบที่ผมสั้นของลูกสาว เก็ตส์เตอร์มองหน้าน้องสาวนิ่งๆ เพราะอาการของน้องสาวปกติแล้ว ไม่เหมือนเมื่อคืนที่มีอารมณ์โมโห ขุ่นเคืองใจ มันแปลกมากๆ

" ค่ะ งานหนูมีปัญหา หนูเลยจะต้องไปดูด้วยตัวเองค่ะแด๊ด " ซีเก็ตส์ตอบแด๊ดแกรพลางเอาแก้มแนบอกแกร่งของแด๊ดแกรและถูเบาๆเหมือนลูกแมว มัมกลาสมองลูกสาวพลางส่ายหน้า แด๊ดแกรถอนหายใจแรงๆ ท่านก็อยากกลับสวีเดนเหมือนกัน เบื่อหน่ายที่นี่แล้ว เพราะตั้งแต่ลงเครื่องบินมาที่นี่มาแต่เรื่อง ท่านทะเลาะกับแด๊ดเวไม่เว้นวันเลย เมื่อคืนถ้าไม่ได้มาตินอัสและเควินห้ามก็คงแตกหักกันไปแล้ว

" หนูเสียใจไหมลูกที่ลงเอยแบบนี้ " แด๊ดแกรถามลูกสาว ซีเก็ตส์ทำหน้านิ่งไม่อยากพูดอะไรออกมาอีก เพราะเธอจะหาวิธีแก้ไขเองหลังจากแข่งขันเสร็จ

" หนูไม่ขอพูดเรื่องนี้ค่ะแด๊ด " ซีเก็ตส์กลั้นใจพูดมาออกมาแบบไม่แคร์อะไร เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนคือคริสเตียนผิด เขาต้องการแกล้งเธอและเอาชนะเธอ

" เราไปทานข้าวดีกว่าค่ะ เดี๋ยวข้าวต้มจะเย็นหมด " มัมกลาสพูดออกมาเพื่อให้ทุกคนลืมเรื่องเมื่อคืน ทั้งสามคนพ่อลูกพยักหน้ารับพลางเดินไปที่ห้องอาหาร

" แล้วหนูจะไปดูงานที่โน้นนานไหม แด๊ดอยากให้หนูแวะไปหาพี่เนอร์ที่สนามแข่งบ้างนะ" แด๊ดแกรบอกลูกสาว ซีเก็ตส์ขมวดคิ้วเข้าหากัน เพราะแด๊ดแกรและมัมกลาสสั่งห้ามเธอไม่ให้เข้าใกล้สนามแข่งรถมอเตอร์ไซค์วิบากตั้งแต่เด็ก เพราะท่านทั้งสองคนเป็นห่วงลูกสาว

" หนึ่งอาทิตย์หรือไม่กี่สองอาทิตย์ค่ะ " ซีเก็ตส์บอกกับแด๊ดแกรออกไปพลางเงยหน้าขึ้นมามองหน้าแด๊ดแกรด้วยมความสงสัย แด๊ดแกรถอนหายใจแรงๆ

" ไงก็แวะไปหาพี่เนอร์สักสองสามวันนะลูก แด๊ดกับมัมจะยังไม่กลับหรอกคงต้องรออีกสักพักใหญ่ๆนะ " แด๊ดแกรบอกลูกสาว พลางยกมือใหญ่ลูบผมสั้นของลูกสาว เก็ตส์เตอร์เลื่อนเก้าอี้ให้น้องสาว ซีเก็ตส์นั่งลงบนเก้าอี้ทันที

" ค่ะเดี๋ยวหนูแวะไปหาพี่เนอร์ค่ะ" ซีเก็ตส์บอกกับแด๊ดแกร

" ขอโทษนะครับแด๊ดวันนี้ผมมาทานอาหารเช้าด้วยคนได้ไหมครับ?" เสียงของว่าที่ลูกเขยของแด๊ดแกรดังขึ้นที่ทางเข้าห้องอาหาร ทุกคนหันไปมองทันที คริสเตียนทำหน้านิ่งๆเท้าใหญ่เดินตรงเข้ามาที่โต๊ะอาหาร ซีเก็ตส์มองด้วยสายตาเกลียดชัง คริสเตียนเหยียดยิ้มกวนๆ พลางเบียดตัวแทรกเข้าที่ระหว่างกลางของเก็ตส์เตอร์ที่กำลังจะนั่งลงเก้าอี้ข้างๆซีเก็ตส์

" ไอ้คริส !" เก็ตส์เตอร์เค้นเสียงรอดไรฟันาออกมาเยือกเย็น คริสเตียนยักไหล่ให้ไม่สนใจ แด๊ดแกรกับมัมกลาสมองหน้าลูกชายและคริสเตียนพลางส่ายหน้า

" กูก็น้องเขยมึงไงไอ้เตอร์" คริสเตียนพูดกวนๆ พลางหร่ตาลงมามองหน้าของซีเก็ตส์ที่เธอไม่ได้สนใจเขาเลย พูดง่ายๆซีเก็ตส์มองคริสเตียนเป็นอากาศธาตุก็ว่าได้ คริสเตียนขบกรามแน่นๆ เขาตัดสินใจทำอะไรห่ามๆไปทันที

หมับ! พร้อมยื่นแขนยาวไปคล่องคอคนตัวเล็กและดึงเข้ามาใกล้ๆ

ฟอด! ปากบางกดลงที่แก้มขาวเนียนแรงๆด้วยความหมั่นไส้คนตัวเล็ก ซีเก็ตส์ถึงกับอึ้งและขบกรามแน่นๆด้วยความหงุดหงิด เธอหันหน้ามามองหน้าคริสเตียนทันที มือเล็กพยายามแกะมือใหญ่ออก

" คริสเตียน!" ซีเก็ตส์เค้นเสียงรอดไรฟันเรียกชื่อคนตัวโต

" ผัว" คริสเตียนก้มลงไปบอกให้คนตัวเล็กได้เข้าใจน้ำเสียงเยือกเย็น จมูกโด่งคลอเคลียที่แก้มขาวเนียนเบาๆ กลิ่นหอมอ่อนๆลอยเข้าจมูกโด่งลงสู่ปอด ซีเก็ตส์สูดหายใจเข้าปอดลึกๆพลางมองสบตาคนตัวโตที่ไม่ยอมปล่อยแขนออกจากไหล่เล็กเลย แด๊ดแกรขบกรามแน่นๆ

" ตาคริสปล่อยน้องก่อน !" แด๊ดแกรกลั้นใจบอกคริสเตียนด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง แต่ในใจเดือดดาลแทบอยากตัดแขนของคริสเตียนให้ขาดหลุดออก เก็ตส์เตอร์มองคริสเตียนด้วยความหงุดหงิด มัมกลาสกำซ้อนแน่นๆมองคริสเตียนนิ่งเฉย

" ผมแต่งงานกับเธอแล้วนะครับ ผมกอดก็ได้หอมก็ยังได้เลยนะครับ หรือจะทำมากกว่านั้นก็ได้นะครับ " คริสเตียนพูดออกมาตรงๆ แด๊ดแกรสูดหายใจเข้าปอดลึกๆ พลางปล่อยออกมาช้าๆ

" ฉันมีแฟนแล้ว !" ซีเก็ตส์เค้นเสียงรอดไรฟันออกมาด้วยความเยือกเย็น เพื่อให้คนตัวโตตรงหน้าได้ยินชัดๆและเข้าใจง่ายๆไม่ต้องแปลอะไรมาก คริสเตียนขบกรามแน่นๆ อารมณ์หงุดหงิดเริ่มตีรวนขึ้นมา เขาพลางหรี่ตาลงมองริมฝีปากเล็กที่มันสั่นเทาเล็กน้อย ลิ้นร้อนดันกระพุ้งแก้มอย่างใช้ความคิด

" อาแกรครับ ผมเป็นลูกเขยของอาแกรแล้วนะครับ นั้นแสดงว่าคนที่ลูกสาวของอาแกรกำลังคบอยู่คือ' ชู้ ' ใช่ไหมครับ?" คริสเตียนหรี่ตาขึ้นมามองหน้าแด๊ดแกรพร้อมกับพูดออกมาชัดๆ แด๊ดแกรขบกรามแน่นๆ มัมกลาสหันมามองหน้าสามีพลางยื่นมือเล็กไปจับมือใหญ่ของสามีแล้วบีบแรงๆ เก็ตส์เตอร์ส่ายหน้ากับคำพูดของคริสเตียน

" จัดงานแต่งก่อนไหมไอ้คริส " เก็ตส์เตอร์อดไม่ได้ที่จะพูดไม่ได้ เขาต้องการย้ำให้คริสเตียนได้เข้าใจ เพราะลุงอัสและอาเคบอกให้คริสเตียนรอจัดงานแต่งก่อนค่อยเข้าหอ

" ปล่อยน้องได้แล้วตาคริส" แด๊ดแกรพูดออกมาอีกรอบ คริสเตียนหันมาสบตากับคนตัวเล็ก พลางยกแขนออกจากไหล่เล็กทันที

ครืดๆๆๆ เสียงโทรศัพท์ของซีเก็ตส์ดังขึ้น มือเล็กรีบล้วงเช้าไปหยิบออกมารับทันทีเพราะเธอรู้ว่าใคร

" แด๊ดค่ะ มัมค่ะ พี่เตอร์ หนูขอตัวก่อนนะคะ" ซีเก็ตส์หันไปมองหน้าแด๊ดแกรและมัมกลาส กับพี่ชายแล้วพูดออกมาเพิ่อกับขออนุญาตทั้งสามคนและบอกเป็นนัยๆว่าลาก่อนด้วย แด๊ดแกรและมัมกลาสพยักหน้ารับ ซีเก็ตส์ดันตัวสลุกขึ้นจากเก้าอี้และเดินออกไปจากห้องอาหารทันที

" กูเตือนมึงก่อนนะไอ้คริส น้องสาวของกูถึงจะเป็นยัยงวงช้างอย่างที่มึงเรียกแต่ ผู้ชายที่มึงเรียกว่า ' ชู้' คือคนที่ไม่เคยดูถูกหรือเหยียดหยามอะไรน้องสาวของกูเลย " เก็ตส์เตอร์บอกกับคริสเตียนที่มองตามหลังซีเก็ตส์ด้วยความหงุดหงิดใจ คริสเตียนเงยหน้าขึ้นมามองหน้าเก็ตส์เตอร์พลางดันตัวลุกขึ้น

บรื้นๆๆๆบรื้อๆๆๆๆๆ เสียงรถของใครไม่รู้ขับออกไปจากบ้านของแด๊ดแกร คริสเตียนรีบเดินออกไปหน้าบ้านทันที เขาพยายามกวาดสายตามองหาซีเก็ตส์ทุกซอกทุกมุมแต่ก็ไม่เจอ

ครืดๆๆๆ พอดีกับโทรศัพท์ของคริสเตียนดังขึ้น มือใหญ่ล้วงเข้าไปหยิบออกมารับทันที

" ไอ้คริสมึงอยู่ไหนว่ะ ?" ออดี้กรอกเสียงถามคริสเตียนด้วยอารมณ์หงุดหงิด เพราะเขานัดคริสเตียนเอาไว้ที่ รพ. แล้ว เมือคืนเขาปวดเอวมากๆ ขยับแทบไม่ได้เลย

" บ้าน!" คริสเตียนตอบสั้นๆ พลางกวาดสายตาหาซีเก็ตส์ตลอดเวลา

' ไปไหนว่ะ ซีเก็ตส์ ' คริสเตียนพลางคิดในใจ อารมณ์หงุดหงิดเริ่มทวีความรุนแรงขึ้นมาๆ

" ไอ้คริส กูนัดมึงเพื่อตรวจสุขภาพ นะเว้ยเฮ้ยไอ้หมอ" ออดี้กรอกเสียงกลับมาอีกครั้ง คริสเตียนส่ายหน้าเล็กน้อย

" อืมๆๆ" คริสเตียนตอบสั้นๆเสียงในลำคอด้วยความรำคาญใจ

" กูปวดเอวมากๆเลยเนี่ย มึงรีบมาเลย" ออดี้กรอกเสียงกลับมาเสียงเข้ม ด้วยความหงุดหงิด คริสเตียนขบกรามแน่นๆ

" เอ่อๆไปเดี๋ยวแหละ" คริสเตียนบอกออดี้พลางกดสายวาง

" ซีเก็ตส์!" คริสเตียนเค้นเสียงรอดไรฟันออกมาอย่างหงุดหงิด

' นายก็แค่ชนะแบบขี้โกงเห็นแก่ตัวเท่านั้นแหละ ' คำพูดของซีเก็ตส์เมื่อคืนผุดขึ้นมาในหัวของเขา คริสเตียนกำมือใหญ่เข้าหากันแน่นๆ

" หึ เราจะได้เห็นดีกันซีเก็ตส์! " คริสเตียนพ่นลมหายใจออกจากจมูกโด่งแรงๆพลางเค้นเสียงออกมาเยือกเย็น เขาแค้นใจมากๆที่ซีเก็ตส์พูดแบบนี้ เพราะเหมือนเธอไม่ได้แคร์เรื่องจดทะเบียนสมรสเลย

ระหว่างทางไปสนามบิน

" ค่ะที่รัก" ซีเก็ตส์กรอกเสียงขานรับปลายสาย พร้อมรอยยิ้มหวาน ฟาสต์แทร็กมองหน้าคุณหนูจากทางวกระจกหลังนิ่งๆ เพราะเขาไม่เคยเห็นคุณหนูคุยโทรศัพท์แบบนี้ก็ผู้ชายคนไหนเลย

" พี่คิดถึงที่รักจังเลยครับ" เฮ็นดริกซ์กรอกเสียงกลับมาหวานเยิ้ม มือใหญ่จับปากกาขีดๆเขียนๆ ดวงตาสีบลอนด์มองหน้าจอทีวีใหญ่ที่เป็นการแข่งขันมอเตอร์ไซค์วิบากเก่าของซีเก็ตส์

" คิดถึงก็ต้องรอก่อนนะคะ " ซีเก็ตส์กรอกเสียงหวานเยิ้มกลับคืนไป พร้อมกัดริมฝีปากล่างแน่นๆพลางครั้ง

" รอครับ พี่รอที่รักแบบนี้และตรงนี้เสมอครับ" เฮ็นดริกซ์กรอกเสียงกลับมา ซีเก็ตส์ส่ายหน้าเล็กน้อย หน้าแดงเขินอาย หัวใจดวงน้อยเต้นแรงโครมคราม

" ค่ะ คริๆๆพี่เฮ็นดริกซ์น่ารักที่สุดเลย " ซีเก็ตส์กรอกเสียงกลับไปเช่นกัน เพื่อเอ่ยชมคนตัวโตปลายสาย ทั้งสองคนคุยโทรศัพท์กันจนไปถึงสนามบิน โดยที่ซีเก็ตส์ไม่ได้คิดถึงคริสเตียนเลยด้วยซ้ำ