บทที่ 2
989 Words
พอตกลงกันเรียบร้อย ธันวาก็ขอขับรถมาส่งเธอที่บ้าน
"คุณชื่ออะไรนะ..ขวัญดาวใช่ไหม" ระหว่างที่กำลังขับรถอยู่เขาก็ชวนคุยไปด้วย
"ค่ะ"
"นอกจากคำว่าคะ และก็ค่ะ คุณพูดอะไรไม่เป็นเลยใช่ไหม"
"คะ?! เออ เปล่าค่ะ ฉันไม่รู้จะพูดอะไรดี ก็คุณพูดเองหมดแล้ว"
"ผมจบปริญญาโทมาจากต่างประเทศ แต่ปริญญาตรีผมเรียนที่เมืองไทย แล้วก็กลับมาช่วยงานที่บริษัทแม่ของผม พ่อผมเสียชีวิตไปเมื่อปีที่แล้ว รายละเอียดคร่าวๆ เดี๋ยวผมจะร่างออกมาเป็นฉบับให้ได้อ่าน คุณต้องรู้เรื่องของผมทุกอย่างเพราะแม่ผม เป็นคนจู้จี้เรื่องนี้มากถ้าจะให้ดีคุณช่วยบอกเรื่องของคุณกับผมด้วย"
"ฉันชื่อขวัญดาว ตอนนี้เรียนปี 4 ยังไม่จบ แต่ก็ฝึกงานไปด้วย ชีวิตของฉันไม่มีอะไรน่าสนใจหรอกค่ะ"
"จะน่าสนใจหรือไม่น่าสนใจ คุณก็ต้องบอกผมให้หมด ผมก็บอกแล้วไงว่าแม่ของผมจู้จี้เรื่องนี้มาก ถ้าเราพูดไม่ตรงกัน คุณคิดว่าท่านจะเชื่อไหมว่าเรารักและกำลังจะแต่งงานกัน"
"ก็ได้ค่ะ ฉันชอบทานแอปเปิ้ลแล้วก็ส้ม ส้มแบบไหนก็ได้ยิ่งเปรี้ยวยิ่งดีพวกมะม่วง มะนาวก็กินได้ ดอกไม้ชอบดอกกุหลาบสีแดง เพราะมันดูน่าค้นหา ฉันทานอะไรง่ายๆ ค่ะ"
"ชุดชั้นในคุณใส่ไซส์อะไร และชอบสีอะไรเป็นพิเศษ"
"ต้องรู้ถึงขนาดนั้นเลยเหรอคะ" ขวัญดาวรีบเอามือปกปิดหน้าอกไว้
"ผมไม่สนใจผู้หญิงแบบคุณหรอก แต่ผมจำเป็นต้องรู้ อันนี้คือเรื่องสำคัญที่สุด"
แล้วขวัญดาวก็บอกไซส์ของเธอ เขาใช้สายตามองลงมาที่หน้าอกแบบไม่เชื่อ มือเรียวรีบเอาปิดหน้าอกตัวเองไว้อีกครั้ง
"คุณยิ้มอะไร"
"เปล่า ผมแค่คิดว่ามันจะถึงไซส์ที่คุณพูดเหรอ"
"อยากรู้เรื่องอะไรอีกไหม"
"คุณมีแฟนหรือยัง"
"ยัง" ขวัญดาวตอบเขาเบาๆ
"เรียนมาจะจบปี 4 แล้ว ยังไม่เคยมีเลยเหรอ" ชายหนุ่มมองหน้าเธออีกครั้ง
"เรื่องของฉัน"
"แต่ผมมีแล้วนะ ยังเรียนไม่จบที่สวิต เจอกันที่นั้น คุณอย่ามาหลงรักผมล่ะ เพราะคุณไม่ใช่สเปคของผมหรอก"
"ใครจะไปหลงรักคุณ" หลงตัวเอง ..คิดแล้วก็นึกโมโหกับคำที่เขาพูดมา
แล้วทั้งสองก็คุยกันอีกสักพัก รถก็ได้มาจอดที่หน้าบ้านของขวัญดาว
"บ้านคุณเหรอ" เขามองเข้าไปข้างใน ก็ถือว่าหลังไม่เล็กสักเท่าไรปานกลาง
"พ่อฉันมา คุณรีบกลับไปก่อนนะ" ขวัญดาวเห็นพ่อเดินออกมาก็เลยรีบบอกเขากลับไป
แต่ก็ไม่ทันแล้ว เพราะตอนนี้พ่อของเธอเดินมาใกล้จะถึงรถ
"พ่อ"
"ขวัญมากับใครลูก"
"แฟนขวัญเองค่ะ คนที่เคยบอกพ่อไงคะ" เธอแนะนำพ่อแบบไม่ค่อยเต็มปาก
"สวัสดีครับคุณพ่อ" ธันวาจำเป็นต้องได้ลงไปทักทายก่อน
"อื่ม สวัสดี คนนี้น่ะหรือ หน่วยก้านก็ดีนะ หน้าตาใช้ได้ สูงก็ใช่เล่น แต่มีเงินเยอะไหมล่ะ"
"พ่อพูดอะไร" เธออายมากที่พ่อเป็นคนแบบนี้
"ถ้าไม่ถาม จะให้ไปดูหมอเองรึไง"
"ผมรวยครับ เป็นเจ้าของอสังหาริมทรัพย์รายใหญ่ของประเทศ และมีสาขาอีกหลายแห่ง"
"ทำไมคุณต้องโกหกพ่อฉันด้วย คุณกลับก่อนเลยนะ" ขวัญดาวรีบผลักหลังเขาขึ้นรถไป
"เขาโกหกเหรอ แต่เหมือนจะพูดจริงจังนะลูก"
พอธันวาออกไปพ่อกับลูกก็คุยกัน
"เขาพูดเอาใจพ่อแค่นั้นล่ะค่ะ เข้าบ้านค่ะพ่อ"
เช้าวันต่อมา..
"วันนี้พ่อนัดคุณศักดิ์ชัยคุยเรื่องหนี้แล้วนะ เขาเร่งมา เย็นนี้ทำตัวให้ว่างล่ะ"
"ทำไมต้องคุยด้วย หนูไม่ไป"
"แกต้องไป ถ้างั้นเขาก็จะยึดบ้านเราน่ะสิ"
"ทำไมพ่อต้องสร้างแต่ปัญหาด้วย ช่วยอยู่เฉยๆ บ้างได้ไหม หนูเหนื่อย" หญิงสาวรีบวิ่งขึ้นบ้านไป
วันนี้เป็นวันหยุดว่าจะพักผ่อน แต่ก็มีเรื่องมาทำให้ปวดหัวได้ทุกวัน
ตอนเย็นวันนัด..
"สวัสดีครับคุณศักดิ์ชัย มานานหรือยังครับ" พ่อของขวัญดาวเดินเข้ามาในโรงแรมหรูพร้อมกับลูกสาว
"นานแล้วครับ พอดีผมตื่นเต้นไปหน่อย คนนี้ลูกสาวคุณใช่ไหมครับ" เสี่ยศักดิ์ชัยก็มองไปที่ขวัญดาวแบบยิ้มๆ
"ใช่ครับ ขวัญดาวสวัสดีท่านสิลูก"
หญิงสาวก็สวัสดีแบบไม่เต็มใจนัก
"มานั่งกับพี่ดีกว่า" เสี่ยศักดิ์ชัยพูดพร้อมกับเลื่อนเก้าอี้ด้านข้างตัวเองให้เธอนั่ง
พี่เลยเหรอ? "ขวัญนั่งตรงนี้ได้ค่ะ"
"ไม่เอาขวัญ ไปนั่งใกล้ๆ ท่านสิ" พ่อของเธอยังไม่ทิ้งความคิดเดิม
"หนูขัดสนอะไรอีกไหม ค่าเรียนมีพอจ่ายใหม่" มือที่เริ่มจะเหี่ยวย่นค่อยๆ เอื้อมไปที่เอวบาง
"ผมว่าคุณปล่อยแฟนผมดีกว่านะคุณศักดิ์ชัย" ธันวานั่งมองมาสักพักแล้ว
"คุณธันวา?! "
"ผมมารับคุณ ลุกขึ้น" มือหนาคว้าไปฉุดร่างของคนตัวเล็กให้ลุกขึ้น
"เธอคือแฟนของคุณหรือครับ" ศักดิ์ชัยตกใจกับสิ่งที่เห็นมาก
"อื่มม เรากำลังจะแต่งงานกันเร็วๆ นี้ เรื่องของคุณ ผมจะจัดการวันหลัง" แล้วธันวาก็ดึงมือเธอให้เดินตามออกมา
"คุณมาได้ไงค่ะ" เธอถามเขาระหว่างที่เดินออกมาด้วยกัน
"เหมือนคุณนั้นแหล่ะ! ไม่ต้องมองไป แค่เดินตามผมออกมาก็พอ"
- Writer
