"Gitmek gerekir bazen,
Fazla yormadan, daha çok bıktırmadan..
Eğer vaktiyse,
Ardına bile dönüp bakmadan"
*
Rojin Koroğlu
İnsan yaşlanınca çevresindekiler nedense hemen bir cahil yaftası yapıştırıveriyor. Sanki hayat bizden yıllarımızı alırken yaşadıklarımızı tecrübelerimizi de alıyor. O artık bilmez birşey oluveriyor bir anda. Delal'in bana yaptığı gibi. Sanki bu saçları değirmende ağarttım ben. Neler görmüş neler yaşamış bir kadınım anlatmaya kalksam anlamaya bile yetmez aklı bana oyun kuruyor. Öyle cahil öyle iş bilmez ki bu güne kadar nasıl hayatta kalmış bu akılla şaşırmamak elde değil.
Anlatmıştım Ferman'ı elde elde planlarını duyunca fenalaşmış sonrasında da birşey olmamış gibi davranmıştım ama Delal'in bilmediği şey onun ciğerini biliyor olmam. Bu şehirde benim elimin ulaşm
